گوردون براون می گوید چین باید به صندوق آب و هوا برای کشورهای فقیر بپردازد | بحران آب و هوا

گوردون براون، نخست‌وزیر سابق بریتانیا گفت، چین باید به صندوق جدیدی برای کشورهای فقیر آسیب‌دیده از فاجعه ناشی از آب و هوا بر اساس انتشار گازهای گلخانه‌ای بالا و اقتصاد بزرگ پرداخت کند.

او به آبان نیوز گفت: «آمریکا و اروپا باید بیشترین کمک را داشته باشند، اما چین نیز باید بیشتر کمک کند.

هفته گذشته، در اجلاس آب و هوای سازمان ملل متحد Cop27، دولت‌های ثروتمند سرانجام با صندوقی برای کشورهای فقیر که از تأثیرات آب و هوای شدید رنج می‌برند، موسوم به «تلفات و خسارت» موافقت کردند. اما هنوز توافقی در مورد نحوه پر کردن این صندوق وجود ندارد و احتمالاً امسال موضوع درگیری‌های تلخی خواهد بود.

براون در روز شنبه آبان نیوز نوشت که کشورهای فقیر باید بر اساس انتشار گازهای گلخانه ای تاریخی ثروتمندان، به جای تکیه بر «کاسه گدایی»، حق دریافت پرداختی از سوی ثروتمندان را داشته باشند.

او می نویسد: «دنیایی که به یک چالش وجودی می پردازد، نباید به خیریه تکیه کند. «برنامه اقدامی که کمک‌کنندگان را ملزم می‌کند تا بر اساس ظرفیت پرداخت و مسئولیت تاریخی انتشار گازهای گلخانه‌ای در تأمین مالی اقلیم مشارکت کنند، باید نقطه شروع دور بعدی تأمین مالی آب و هوا باشد. تأمین مالی کافی برای اهداف جهانی ما برای اولین بار چیزی است که واقعاً در مورد آن تشویق می شود.

در Cop27، وضعیت چین – بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانه ای جهان و مسئول انتشار تجمعی بیشتر از هر کشوری به غیر از ایالات متحده – همراه با سایر کشورهایی که تحت کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی در سال 1992 به عنوان در حال توسعه طبقه بندی می شوند، مورد توجه قرار گرفت. UNFCCC).

بسیاری از این کشورها اکنون دارای انتشار گازهای گلخانه ای و تولید ناخالص داخلی بالایی هستند، اما بر اساس تعاریف هنوز تغییر نیافته در سال 1992، چین و کشورهای مشابه مانند عربستان سعودی، قطر، کویت و روسیه به عنوان دریافت کننده و نه کمک کننده به هر صندوقی در نظر گرفته می شوند.

براون به آبان نیوز گفت که باید تغییر کند. او گفت: «تمایز بین کشورهای توسعه‌یافته و بازارهای نوظهور در حال از بین رفتن است، زیرا هر دو نیاز به بودجه اقداماتی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در حال افزایش خود دارند و به کشورهای کم‌درآمدی که به خاطر آنها آسیب می‌بینند، کمک می‌کنند.»

به گفته براون، از آنجایی که کشورهای فقیر با تأثیرات «به شدت فزاینده» ناشی از آب و هوای شدید روبرو هستند، این پرداخت‌ها باید فوراً انجام شود، و باید از طریق «فرمول تقسیم بار» که کشورهای در حال توسعه قبلی مانند چین را به عنوان کمک‌کننده در بر می‌گیرد، به دست آید.

براون هشدار داد، بدون توافق روشن در مورد اینکه وجه نقد برای ضرر و زیان از کجا می آید، «تمجید از ستایش [for the outcome of Cop27] به زودی به اتهامات خیانت تبدیل خواهد شد. رئیس Cop28 سال آینده باید پاسخگوی یک صندوق دیگر بدون تامین مالی باشد.

براون افزود: همچنین باید به کشورهای فقیر به صورت اضطراری از بدهی های خود تخفیف داده شود. “[Rich countries and creditors] او می‌نویسد که باید بدهی‌های پرداخت‌ناپذیر کشورهای کم‌درآمد را در ازای اقدام آن کشورها در زمینه آب‌وهوایی لغو کنند و باید توافق کنند که بازپرداخت بدهی‌ها می‌تواند در صورت بروز بلایای اقلیمی متفاوت باشد.

او افزود که بانک جهانی همچنین باید اصلاحات اساسی انجام دهد تا وام های خود را مجدداً بر آب و هوا متمرکز کند. تامین مالی آب و هوا به فوریت مورد نیاز است. او می نویسد که باید فوراً با تبدیل بانک جهانی به یک بانک جهانی کالاهای عمومی آغاز شود.

کار براون در دهه گذشته در زمینه توسعه برای جهان فقیر مورد تحسین بین المللی قرار گرفته است و این مداخله قوی در بحث مالی آب و هوا برای بسیاری بحث برانگیز خواهد بود. در Cop27، دعواها به مدت دو هفته بر سر نحوه پرداخت هزینه های کشورهای ثروتمند برای نجات و بازسازی مناطق فقیر، معروف به “از دست دادن و خسارت” ادامه داشت.

تنها در ساعات پایانی بود که ایالات متحده، اتحادیه اروپا و انگلیس و سایر دولت‌های کشورهای توسعه‌یافته، برای اولین بار در 30 سال مذاکرات اقلیمی، با ایجاد صندوق خسارت و خسارت موافقت کردند، اما هنوز توافقی وجود ندارد. در مورد چگونگی پر شدن این صندوق و توسط کدام کشورها.

در Cop27، چین به آبان نیوز روشن کرد که قبلاً به صورت داوطلبانه به کشورهای آسیب‌پذیر کمک می‌کرد و نیازی به تغییر نمی‌دید. شی ژنهوا، مقام ارشد آب و هوای چین، گفت: «ما قویاً از نگرانی‌های کشورهای در حال توسعه، به‌ویژه آسیب‌پذیرترین کشورها، برای رسیدگی به خسارات و خسارات حمایت می‌کنیم، زیرا چین نیز کشوری در حال توسعه است و ما نیز از رویدادهای شدید آب و هوایی متحمل آسیب زیادی شده‌ایم». نگهبان، از طریق یک مترجم صحبت می کند. “این وظیفه چین نیست که تحت UNFCCC حمایت مالی کند.”

مبالغ مورد نیاز برای مقابله با بحران آب و هوا در دهه آینده به تریلیون ها خواهد رسید. تحقیقات لرد استرن، اقتصاددان آب و هوا و همکارش ورا سونگوه از دانشکده اقتصاد لندن، که در جریان Cop27 منتشر شد، نشان داد که برای تغییر اقتصاد کشورهای در حال توسعه (به استثنای چین) تا سال 2030، حدود 2 تریلیون پوند در سال نیاز است. پایه کربنی، برای کمک به آنها برای سازگاری با اثرات آب و هوای شدید و پوشش آسیب هایی که متحمل می شوند.

در حالی که این مبالغ زیاد به نظر می رسند، اما به گفته استرن “ترسناک نیستند”، زیرا بسیاری از پول ها از خود کشورها و برخی از منابع خصوصی به دست خواهد آمد و مجموع آن تنها حدود 5 درصد بیشتر از سرمایه گذاری است. به هر حال در یک اقتصاد پر کربن در همان دوره.