آیا سیاست انرژی آلمان منجر به شکست اقتصادی خواهد شد؟ | هانس ورنر سین

اسدر مورد ولادیمیر پوتین چه می خواهید، اما جنگ او با اوکراین چشمان اروپا را به روی برخی از حقایق که مدت ها دست کم گرفته شده بود باز کرد. یکی این که حتی پس از بیش از 70 سال صلح نسبی در این قاره، بی توجهی به امنیت نظامی خطرات جدی ایجاد می کند. مورد دیگر این است که “رویای سبز” اقتصادهای مدرن که منحصراً با انرژی های تجدیدپذیر تغذیه می شوند دور از دسترس باقی مانده است – و دسترسی مطمئن به منابع ارزان انرژی ضروری است.

در حالی که اولین حقیقت به محض ورود نیروهای روسی به اوکراین در 24 فوریه آشکار شد، حقیقت دوم تنها به تدریج به آگاهی عمومی نفوذ کرد. در واقع، بسیاری خواستار تحریم واردات گاز روسیه از اروپا شده‌اند و استدلال می‌کنند که این امر نه تنها توانایی روسیه را برای به راه انداختن جنگش تضعیف می‌کند، بلکه پیشرفت به سوی نیروانای سبز را نیز تسریع می‌کند – همه اینها با کمترین هزینه برای اروپا از نظر تولید ناخالص داخلی از دست رفته است.

یک مطالعه جدید این استدلال را برای فانتزی بودن آن آشکار می کند. اگر عرضه گاز از روسیه قطع شود، آلمان دیگر نمی تواند 300 محصول پرمصرف گاز خود را تولید کند. برای اطمینان، این مطالعه خاطرنشان می کند که این محصولات می توانند با واردات جایگزین شوند. اما این ارزیابی نمی تواند خسارات رفاهی را که از مجبور شدن آلمان برای پرداخت قیمت های بسیار بالاتر برای این محصولات ناشی می شود، محاسبه کند – ضررهایی که در سراسر اقتصاد بازتاب می یابد.

با توجه به اثر شرایط تجارت، با افزایش قیمت این اقلام وارداتی، رفاه مصرف کنندگان گاز و کالاهای گاز فشرده کاهش می یابد. تنها به این دلیل است که این افزایش قیمت در تعریف تولید ناخالص داخلی واقعی گنجانده نشده است که تأثیرات تحریم گاز بر تولید ناخالص داخلی اروپا اندک به نظر می رسد.

علاوه بر این، این فقط مصرف کنندگان مستقیم 300 محصول نیستند که تحت تأثیر قرار می گیرند. برای مثال، اگر متانول و آمونیاک که اساس تولید کود و بسیاری از محصولات شیمیایی دیگر را تشکیل می‌دهند، به جای تولید داخلی، باید از ایالات متحده وارد شود، صنایع پایین دستی و مکمل ارزش افزوده در آلمان ممکن است رقابت پذیری خود را از دست بدهند. بسیاری از مشاغل ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند تا زمانی که تعادل جدیدی پیدا شود. جای تعجب نیست که BASF، بزرگترین شرکت شیمیایی جهان، تصمیم گرفته است تا 10 میلیارد یورو (8.6 میلیارد پوند) در یک کارخانه جدید در چین سرمایه گذاری کند.

جایگزینی انرژی‌های تجدیدپذیر به جای سوخت‌های فسیلی راه‌حلی نیست که بسیاری معتقدند. سوخت‌های وابسته به آب‌وهوا مانند باد و خورشید برای تامین انرژی اقتصادهای مدرن بسیار غیرقابل پیش‌بینی هستند، به این معنی که منابع انرژی «قابل تنظیم» – زغال‌سنگ، گاز و هسته‌ای – برای مهار نوسانات با نوسان معکوس نسبت به نیروی باد و خورشید ضروری هستند. در مورد “کسلی تاریک” طولانی مدت، زمانی که باد نمی وزد و خورشید نمی تابد، این منابع حتی باید تمام نیازهای انرژی را به تنهایی برآورده کنند.

استفاده از وسایل حمل و نقل، گرمایش و لوازم خانگی برقی (به جای گازسوز)، این مشکل را با ایجاد تقاضای بیشتر برق تشدید می کند، که نیاز به رشد متناسب نیروگاه های قابل تنظیم انرژی دارد. برای آلمان که از زغال سنگ و هسته ای اجتناب می کند، این به معنای نیروگاه های گازی است. اما گاز در حال حاضر کمبود دارد، بنابراین باید راه حل دیگری پیدا کرد.

ممکن است کسی استدلال کند که باتری ها برای این کار هستند: جمع آوری انرژی در زمانی که در دسترس است، و ذخیره آن تا زمانی که نیاز باشد. اما در حالی که باتری‌های مثلاً خودروهای برقی روزی قادر خواهند بود نوسانات کوتاه‌مدت دسترسی به انرژی را برطرف کنند، ما هنوز به آنجا نرسیده‌ایم – حتی نزدیک هم نیستیم. حتی با فناوری‌های پیشرفته‌تر باتری، یک یا دو روز بدون باد یا آفتاب، حمل‌ونقل الکتریکی را متوقف می‌کند. خودروهای برقی مشکل بافر فصلی را تشدید می کنند. پس چقدر طول می کشد تا باتری هایی داشته باشیم که می توانند نوسانات فصلی منابع تجدیدپذیر را جبران کنند و الکتریسیته کافی – تولید شده از خورشید تابستان و طوفان های پاییزی – را ذخیره کنیم تا نه تنها وسایل نقلیه، بلکه کل اقتصاد ما را در زمستان طی کند؟

آینده واقع بینانه تر – هرچند هنوز دور – به نیروگاه های هیدروژنی بستگی دارد تا شکاف های ایجاد شده توسط باد و خورشید را پر کنند. اما اگر قرار است هیدروژن به صورت اقتصادی تولید شود، الکترولایزرها نیاز به تامین برق صاف و پایدار دارند، چیزی که قرار است خودشان آن را تحویل دهند. اینکه چگونه می توان این معضل را حل کرد هنوز در هوا باقی مانده است.

جنگ اوکراین بی رحمانه کاستی های انتقال انرژی سبز را آشکار کرده است و کشورهایی مانند آلمان را مجبور به آزمایش انرژی در زمان واقعی کرده است. در حال حاضر، آنها چاره ای جز خرید منابع بسیار گران قیمت گاز طبیعی مایع، واردات و استخراج بیشتر گاز طبیعی محلی، و تکیه بر انرژی هسته ای، تولید داخلی یا وارداتی دارند.

بیست سال پیش، آلمان به دلیل بیکاری زیاد، تقاضای ضعیف داخلی و رشد کند تولید ناخالص داخلی، مرد بیمار اروپا نامیده می شد. امروز به نظر می رسد که کشور به بیماری دیگری مبتلا شده است – این بار به دلیل سیاست انرژی غیرواقعی جاه طلبانه اش. بهبودی دردناک خواهد بود.