آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Oنه، نه ستون دیگری از کریستیانو رونالدو. خوب، چه چیز دیگری می تواند باشد؟ سازمان بهداشت جهانی دیگری می تواند باشد؟ در مورد آندره آیو چطور، که گل او نتیجه را 1-1 کرد و شبی را به نمایش گذاشت که تا آن زمان واقعاً چنین نبود؟ ژائو فلیکس، که در یک ضربه زیبا، پرتغال را به برتری رساند؟ رافائل لئو، شاید اولین تماس خود را به تور هدایت کرد. عثمان بوکاری بود که در دو دقیقه مانده به پایان گلزنی کرد – خوب، 10 – و در پایان ایناکی ویلیامز با حیله گری که همه را تحت تأثیر قرار داد. که تقریباً غنا را هم دید که استراحت کند.
ویلیامز که از پشت دروازه بان پرتغال، دیوگو کاستا، در آخرین دقیقه توپ را از پای او ربود، فرصتی برای پایان دادن به این 3-3 ناگهان ظاهر شد، کل ورزشگاه نفس نفس می زد، اما وقتی او به سمت دروازه برگشت، لیز خورد.
هنوز نمی‌توانستم آن را تا مدت‌ها پس از سوت پایان باور کنم، این فوق‌العاده‌ترین و پوچ‌ترین لحظه‌ای بود که تقریباً به یک مسابقه غیرمنتظره غیرمنتظره تبدیل شد. و هنوز را لحظه به رونالدو تعلق داشت، نه تنها به این دلیل که به نوعی همیشه همینطور بود.
راهنمای سریع
قطر: فراتر از فوتبال
نمایش دهید
این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.
گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.
شاید به این دلیل که ما آن را چنین می کنیم. اما بالاخره تاریخ ساخته شده بود. و حتی اگر اینطور نبود، خوب، او است. یک ساعت گذشته بود که رونالدو به سمت چپ محوطه دوید. او توسط محمد سالیسو به توپ زده شد یا اینطور به نظر می رسید. با این حال، هنگامی که آنها به یکدیگر نزدیک شدند، رونالدو به زمین افتاد و داور برای پنالتی ضربه زد. و به این ترتیب او در جای خود، لحظه اش بود. آنها هم منتظرش بودند. در مقابل او، تلفن‌ها بالا گرفته بودند، دوربین‌ها آماده بودند و نه تنها یک قطعه از تاریخ، بلکه یک قطعه از تئاتر را به تصویر می‌کشیدند.
رونالدو با ایستادن روی نقطه و دوباره در کانون توجه، انگار که واقعاً آن را ترک کرده است، توپ را زمین گذاشت. دوباره به بالا و سپس پایین نگاه کرد و مدتی چشمانش را بست. او نفس‌های عمیق و بزرگی کشید، به سختی دمید، سپس به سمت چپ پرید، دوید و پنالتی را درست بالای دست دروازه‌بان به تور دروازه زد. او گفت که ضد گلوله است. این هشتصد و نوزدهمین گل دوران حرفه ای او – هشتصد و نوزدهمین گل او – و صد و هشتمین گل او برای پرتغال بود.
همچنین او را به اولین بازیکنی تبدیل کرد که در پنج جام جهانی گلزنی کرد: یکی مقابل ایران در سال 2006، یکی مقابل کره شمالی در سال 2010، یک گل مقابل غنا در سال 2014، سه بار مقابل اسپانیا، یک گل مقابل مراکش در سال 2018 و حالا همین. دوید و به هوا پرید، آن روال آشنا. کلا الان دستانش را دراز کردند، وقتی او پایین آمد، 40000 نفر به او پیوستند و گفتند: سیوو! برای همین آمده بودند. برخی از آنها نیز در حال تمرین بودند.
این تجمع تحت تأثیر اتفاقات منچستر بود، تا جایی که درهای کمپ تمرینی پرتغال باید بسته می شد. خستگی در طرح سؤالات بی پایان محسوس بود، این ادعاها که هیچ یک از آنها اهمیتی نداشتند به سختی قابل اعتماد بودند. و هیچ کدام از اینها توجه او را کم نکرد. حتی ممکن است آن را تقویت کرده باشد، آگاهی را افزایش دهد که این، در اینجا، آخرین فرصت است. پیاده روی تا استادیوم با پیراهن های پرتغال پوشیده شده بود، هفت پیراهن در پشت. بیشتر از بقیه با هم. در مسیر، پدری مشغول گفتن پسرانش بود که چگونه سیووو. معلوم شد که مفید خواهد بود.
رونالدو گفت: “من معتقدم پرتغال بهترین تیم این جام جهانی است.” به تیم نگاه کنید، شاید بتوانید آن را از طریق کیفیت باشگاه هایی که آنها نمایندگی می کنند، ببینید. ببین یه چیز دیگه هم میبینی پورتو، منچسترسیتی، منچسترسیتی، پاری سن ژرمن، دورتموند، منچستریونایتد، ولوز، پورتو، منچسترسیتی، اتلتیکو مادرید، بیکار. با این حال هنوز برای او آمده بودند. او تنها نامی بود که در هنگام خواندن تیم‌ها تشویق می‌شد، تنها نامی که هم خوانده می‌شد.
در حالی که قبل از بازی صف کشیده بودند، او با یک بچه کوچک در تونل دست داد. بچه در حالی که در کنارش به سمت کودک برگشت و با صدای بلند گفت: “اوه خدای من!” آنها بیرون رفتند و رونالدو برای سرود ملی ایستاد، سپس برای نوشیدنی طولانی ایستاد، صفی از دوربین‌ها به او نگاه می‌کردند – شاید به همین دلیل باشد. پشتش به آنها چرخید، از قبل می‌توانستید عکس‌های گرفته شده را به تصویر بکشید. اسم من را بگو. اوه، آنها می کنند. در واقع آنها ممکن بود زودتر این کار را انجام دهند: اینطور نیست که رونالدو می توانست سه تا را در اینجا به دست بیاورد، شاید او باید می گرفت.
یک موقعیت توسط دروازه بان مهار شد و یک ضربه سر دیگر از فاصله نزدیک به بیرون رفت. اما بعد از آن لحظه فرا رسید و از همان نقطه، چیزی تقریبا نمادین: شاید این بازی، بازی او، زمانی که چیز دیگری اتفاق افتاده بود، اینگونه تصمیم می گرفت. فوتبال زیاد نبود، اما رونالدو آن را برد. آشنا بنظر رسیدن؟ فقط او این کار را نکرده بود. بارنی رونای به ما هشدار داده بود تا لحظه ای که با پنالتی دیرهنگام آن را برد. زود آمد، اما چندان هم دور نبود. تا اینکه، از هیچ، این بود. ناگهان سه گل شد، یک بازی واقعی. در آن زمان رونالدو با تشویق و با نتیجه 3-1 کنار گذاشته شده بود. او از روی نیمکت گل بوکاری را تماشا کرد تا نتیجه را 3-2 کند، به کرنر دوید، به هوا پرید و بله، یک سیوئو از خودش انجام داد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
