دنی آلوز: من عاشق این بازی هستم. وقتی به من پول نمی دادند عاشق فوتبال بودم» | جام جهانی 2022

منبرای به راه انداختن دنی آلوز کار زیادی لازم نیست. در واقع چیزی لازم نیست: گاهی اوقات فقط یک سلام جواب می دهد. این برزیلی حتی قبل از اینکه اولین سوال را بپرسد، از خنده می افتد. خندیدن؟ داره قهقهه میزنه

“بیا بریم!” او می گوید و بلافاصله او خاموش می شود، همه جا شارژ می شود، کمی مثل او بازی می کند. حداقل مثل سابق. لحظه‌ای در میانه‌ی مکالمه‌ای وجود دارد که به پایان می‌رسد، تقریباً هر کلمه‌ای بهانه‌ای برای سرکوب کردن است، پوزخندی که هرگز از صورتش پاک نمی‌شود، وقتی می‌گوید: «فکر می‌کنم مردم گیج شده‌اند: مردم فکر می‌کنند فوتبال درون آن چهار سفیدپوست بازی می‌کند. خطوط و این نیست. فوتبال در رختکن بازی می‌شود.»

شنیدن گفتن او، نحوه بیانش، شور و شوق فراوان، بردن او به قطر کاملاً منطقی است.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

اما در حالی که این مهم است، فکر نکنید که این تنها چیزی است که او را جذب کرده است انتخاب کنیدبه به این بازیکن 39 ساله که آخرین بار در میانه میدان پوماس در مکزیک دیده شد، از سپتامبر بازی نکرده است و فقط می تواند با تیم B بارسلونا تمرین کند. برنده 124 بازی ملی و 49 جام – محاسبه او – سرمربی برزیل، تیته، او را “حیوان” خطاب می کند.

آلوز ادعا می کند که نداشتن یک بازی رقابتی در دو ماه ممکن است حتی چیز خوبی باشد – “وقتی بازی می کنید خطر مصدومیت افزایش می یابد” او می خندد – و می گوید: “من کامل هستم. از نظر روحی و جسمی آماده کمک هستم و نه فقط از بیرون [the pitch] اما در داخل وقتی “پای خوبی” دارید، مانند دوچرخه سواری است: هرگز فراموش نمی کنید.

آلوز جام جهانی 2018 را به دلیل مصدومیت از دست داد و می‌گوید: «این دردناک است، اما من در تاسف خودم فرو نمی‌روم». او مصمم بود که این آخرین بار را از دست ندهد. “فکر نمی‌کنم در دوره بعدی باشم: نمی‌دانستم آنها من را در این دوره می‌خواهند یا نه، پس بعدی را تصور کنید.”

“مردم از من می پرسند که چرا هنوز در 39 سالگی بازی می کنم. زیرا من عاشق این بازی هستم. من عاشق آی تی. من برای تلف کردن زمان اینجا نیستم. وقتی به من پول نمی دادند عاشق فوتبال بودم. حالا آنها این کار را می کنند، عالی است، اما من فوتبال بازی می کنم به خاطر احساساتی که آن را تحریک می کند.

هابا این حال، بازی شما تغییر کرده است؟

من بیشتر جراحی شده ام شما می توانید هر چقدر که می خواهید سریع باشید، اما توپ پرواز می کند و هرگز به این سرعت دویدن نخواهید داشت. موقعیت مهم است: کسی که زیاد می دود کمتر پاس می دهد. برای من تسلط بر این بازی، واقعاً تسلط بر آن، به این نیست که وقتی توپ در پای من است، بلکه قبل از اینکه در پای من باشد چه اتفاقی می افتد. همیشه همینطور بوده است و این چیزی است که من را متفاوت می کند، چیزی که به من قدرت خلاقیتی می دهد که دیگران ندارند.

ویژگی های من همیشه شکستن مدل ها، سیستم ها، ساختارها بود. در نهایت این هویت شما، خلاقیت شما، ایده های شما، تصمیمات شماست. فکر. این نیست که “توپ را به داخل جعبه رد کنید”. شماره پاس توپ را به هم تیمی در جعبه. بذارمش؟ هر کسی این کار را می کند. نیت چیه هم تیمی من کجاست؟ او از کجا شلیک می کند؟ چه حرکاتی انجام می دهد؟ باید ببینی. اگر توپ به خط اول برود، دوم، سوم، اگر پاسی است که حرکت را تسریع می‌کند یا آن را کند می‌کند، اگر کنترل می‌کند، اگر پاس تقلبی است، اگر پاس با هدف است.

چه نوع جام جهانی را انتظار دارید؟

حتی ترین در سال های اخیر. بسیاری از تیم ها سطح بالایی دارند، اما من هنوز فکر می کنم آنهایی که بهترین استعدادهای فردی را دارند یک قدم جلوتر خواهند بود. تمرکز تیم ها روی داشتن بازیکنان قوی است، بازیکنانی که از نظر بدنی جانوری هستند، اما فوتبال ورزشی با پاهای خوب است. فقط دویدن ورزش دیگری است.

مردم آنقدر روی جسم تمرکز می کنند که من گاهی فکر می کنم: چه چیزی مهم است؟ فوتبالیست چیست؟ او که بیشتر می دود یا آن که بهتر بازی می کند؟ وقتی روی فیزیک بدنی تمرکز می کنید، توانایی بازیکن برای خلق کردن، تصمیم گیری و انجام کاری متفاوت را کاهش می دهید.

همه چیز در حال روباتیک شدن است. انسانیت این است: شما باید این کار را بکنید، این، این، این، این … کجاست قدرت آفرینش؟ که داره از دست میره این خلاقیت را از بین نبرید زیرا شما ربات می سازید. هرگز، هرگز آن را از دست نده. آفرینش زیباترین چیزی است که وجود دارد. مردم فکر می کنند دفاع سخت ترین کار است. نه، نه، حمله کردن است. استعداد همچنان تفاوت را ایجاد می کند.

دنی آلوز

برزیل بارهای زیادی از آن دارد

در 16، 17 سالی که در تیم ملی حضور دارم، فکر می کنم بهترین لحظه از نظر بازیکنان است. فوتبال مدرن بدون اینکه ذات خود را فراموش کنیم. تعداد زیادی از این بازیکنان وجود دارد که فقط برزیل به اندازه کافی خوش شانس است، استعداد در هر پست و تعادل خوب. از نظر خلاقیت شاید ما کمی جلوتر از دیگران باشیم اما این معنی ندارد

من همیشه فکر می کنم برزیل یکی از محبوب ترین هاست. تاریخ و سنت مهم است. ما در سال‌های اخیر سختی‌های زیادی را متحمل شده‌ایم، اما گروه بسیار محکمی وجود دارد، با پوسته‌ای که بسیار سخت است. این بهترین رختکن برزیل در سال های اخیر است. استعدادهای خوب، افراد خوب.

نقش تیته در این میان چقدر مهم است؟

تیته گروه را مدیریت می کند، بهترین ها را از همه می گیرد و این سخت ترین کار در فوتبال است. این قدرت اوست: رهبری، رابطه. فکر نمی کنم کلماتی برای تعریف قدرت او، توانایی او داشته باشم.

بازی برای برزیل در جام جهانی همیشه فشار زیادی را به همراه دارد

فشار همیشه در همه زمینه‌های زندگی وجود دارد: پدری که نیاز دارد خانواده‌اش را سیر کند با فشار بی‌رحمانه‌ای زندگی می‌کند. از نظر ذهنی، شما نیاز به تعادل دارید. شما باید شفاف، صادق باشید.

مشکل برزیل این است که یک حباب منفجر شده است: شما برنده خواهید شد. و این درست نیست. یک انتظار آنقدر بزرگ وجود دارد که وقتی برآورده نشود، هر اتفاقی ممکن است بیفتد. ما باید در فوتبال کمی صادق تر باشیم. ما در لحظه باورنکردنی هستیم، گروه بسیار قدرتمندی داریم، اما آیا این بدان معناست که جام جهانی را می بریم؟ نه. باید رکاب بزنی. پدال برادرم

نظر شما از آرژانتین چیست؟

من سال ها می گویم – و نباید بگویم چون نمی توانم آرژانتین را قهرمان ببینم – که آرژانتین متوجه نشده بود که مسی را دارد. آنها بالاخره متوجه شده اند، بنابراین خطرناک تر از چند سال پیش هستند که نمی دانستند. حالا آنها آن را حل کرده اند.

تو با او بازی کردی، نیمار و همچنین امباپه

PSG بهترین مهاجمان سه گانه ای را دارد که مدت هاست دیده شده است. کیلیان باید بفهمد – و من این را به او گفته ام – چه کسی در کنارش است. او بازیکنی فوق العاده است اما ندیده چه کسی آنجاست و آنها کمی خارق العاده تر از او هستند.

قدرت خلاقیت مسی و نیمار را هیچکس در فوتبال ندارد. آنها چیزهایی را می بینند که هیچ کس، هیچ کس، هیچ کس، هیچ کس، هیچ کس نمی بیند. از زمانی که فوتبال بازی کرده ام، کسی را با آن ندیده ام. ما در مورد دو نابغه بزرگ فوتبال صحبت می کنیم. او باید باهوش باشد تا به آنها اجازه دهد تا تمام استعدادهایی را که در درونش دارد، به نمایش بگذارند، کارهایی که او به خوبی انجام می دهد.

و این است؟ شکستن در فضا، دریافت، به جای رها کردن برای بازی؟

من خودم را در پاس دادن خوب می دانم اما اگر مسی را در کنارم داشته باشم، اگر نیمار را در کنارم داشته باشم، توپ را به آنها می دهم تا آن پاس را انجام دهند. من فکر می کنم می توانم پاس کنم، اوه، اما آنها این کار را بهتر انجام می دهند. گاهی اوقات داشتن استعدادهای زیاد در اشغال فضاهای مشابه مشکل است و باید راهی برای ایجاد ارتباط آن پیدا کنید.

هیچ کس به تنهایی عالی نیست. آنچه انسان را بزرگ می کند، دانش، درک فضایل و عیوب است. بنابراین اگر آن دو را در کنار خود داشته باشم، توپ را به آنها پاس می کنم، آنها پاس گل می دهند و … 150 گل در سال.

آیا این چیزی است که بارسلونا را اینقدر خوب کرده است؟ اینکه لوئیز سوارز هوش داشت که این را بفهمد؟

همین است، همین است. شما می توانید کسب و کار باشید، اما همیشه وجود دارد [someone who is] کسب و کار مطلق مردم قبلاً در مورد اینکه ما دو لمسی بازی می کنیم صحبت می کردند. مسئله این است که شما دو لمس بازی می کنید تا توپ را به لئو برسانید. شما دو لمس بازی می کنید تا توپ را به نی ببرید. شما این کار را نمی کنید زیرا مربی دو لمس را دوست دارد.

شما باید آن مفاهیم را درک کنید، چرا کارها را انجام می دهید. توپ را به مردی برسانید که می تواند پنج، شش، 10، 50 لمس انجام دهد. برای انجام این کار، همه باید قدرت خود را بشناسند، زیرا هماهنگی است که قدرتمند است.

برزیل دو استعداد خاص در حال ظهور با رودریگو و وینیسیوس دارد

من یکی از طرفداران بزرگ رودریگو هستم. می توانستم تمام روز را با او صحبت کنم. او یک پدیده است، یک استعداد شگرف که چیزهایی را می بیند که هیچ کس دیگری انجام نمی دهد، که در جایی بازی می کند که هیچ کس دیگری با شجاعت و شخصیت انجام نمی دهد. خیلی وقت بود که بازیکنی مثل او را نمی دیدم. وقتی او در سانتوس بود به دوستانش گفتم: بدون شک او یک بازیکن بزرگ فوتبال خواهد بود.

وینی چیزهای شگفت انگیزی را به ارمغان می آورد: استعداد فردی وحشیانه، سرعت، قدرت، تمایل باورنکردنی برای پذیرش افراد. او شاید باید روی بازی ترکیبی کار کند، که رودریگو قبلاً دارد، اما او، وای، شگفت‌انگیز است. هنوز یک پروسه در پیش است. ما نمی توانیم با تعداد زیادی از این بازیکنان فراموش کنیم که ما در مورد افراد 20، 21، 22 ساله صحبت می کنیم.

و آنتونی؟ آیا او می تواند ستاره ای باشد که در این تورنمنت شکست می خورد؟

می تواند باشد. چرا که نه؟ او یک پدیده است. شما باید در فوتبال مراقب باشید زیرا ماشین بزرگی برای حواس پرتی است و باید تعادل را پیدا کنید، نه اینکه وقتی در بهترین لحظه خود هستید یا زمانی که در بهترین لحظه خود نیستید، فریفته نشوید.

فراتر از برزیل، چه کسی را دوست دارید؟

موسیالا … گنابری … سانه … بازیکنانی که چیزی کمی متفاوت دارند. من بازیکنانی را دوست دارم که برای عاشقان فوتبال جادویی هستند، مانند پدری، مانند گاوی، بازیکنانی که کاری انجام می دهند که فوتبال را احساساتی تر می کند. روز پیش آنسو را دیدم و او گفت: “شرط می بندم که مرا به یاد نمی آوری. وقتی بچه بودم با تو عکس دارم.» گفتم البته دارم. صورتت با من ماند، گفتم پس قرار است چهره لاماسیا باشی.

دفاع راست چطور؟ دنی آلوز بعدی کیست؟

“بعدی” بودن بسیار دشوار است و گفتن آن فشار بی معنی بر بازیکنان وارد می کند. آلوز، کافو، کارلوس آلبرتو بودن سخت است. تاریخ خود را بسازید. من یکی از طرفداران پر و پا قرص ژائو کانسلو هستم. ریس جیمز بی رحم است. من آن دنی آلوز را هم دوست دارم.

مردم اشتباه می کنند چون فوتبال بلد نیستند. دفاع کناری دفاعی چیست؟ دفاع کناری تهاجمی چیست؟ بستگی به ویژگی های تیم دارد. در مورد ترنت الکساندر-آرنولد صحبت می کنم، او بازیکنی است که دوستش دارم، زیرا به همان اندازه که بازیکنی که بتواند دور پنجم را دریبل کند، مهم است که بتواند آنها را با یک پاس “دریبل” کند. اثر یکسان است، اما با یک تفاوت: سریعتر است.

به اهداف تحقق یافته نگاه کنید. ترنت دارای آن سوئیچ 40 یاردی است که فشار دو خط را در یک حرکت می شکند. ممکن است کمتر از رفتن به دور سوم مرد درخشان به نظر برسد، اما هر کسی که بتواند شش بازیکن را مانند آن بیرون بیاورد، وای.

و دنی آلوز قدیمی، بعدش چی؟ تو 39 سالته …

همه انسان ها یکسان هستند، ما فقط موقعیت ها، نقش های متفاوتی را اشغال می کنیم. همه یک پدیده هستند این نیست که من یک فوتبالیست هستم، بلکه این است که در جایگاه فوتبالیست هستم. من خیلی بیشتر از یک “فوتبالیست” هستم. فوتبال تمام می شود، اما زندگی من نه. و میراث چیزی فراتر از برد است: افرادی هستند که جام جهانی را برده اند و فراموش شده اند.

اگر حواستان باشد، فیلم‌های کودکان همیشه به شما یاد می‌دهند، و پاندای کونگ فو کار به شما می‌گوید که آینده نامعلوم است. حال زیباست، آن را در آغوش بگیرید. من عاشق مسئول بودن، آماده بودن هستم. شما هرگز نمی دانید چه چیزی در راه است. پس من آماده ام. من برنامه ریزی نمی کنم من تا جایی که بتوانم زمانم را در فوتبال سپری خواهم کرد زیرا آن را دوست دارم. و همچنین به این دلیل که اگر اینجا افرادی نباشند که کمی از خلاقیت در فوتبال دفاع کنند، این خلاقیت خواهد مرد.