آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیاو غم انگیزترین جنبه مصاحبه کریستیانو رونالدو با پیر مورگان این بود که بسیاری از آن بسیار دقیق بودند. او به درستی تشخیص داد که منچستریونایتد از زمانی که او جدا شده است، پیشرفت چندانی نکرده است و این باشگاه توسط تصمیم گیری های وحشتناک تضعیف شده است. هنگامی که مورخان آینده برای نوشتن مبارزات یونایتد پس از فرگوسن می آیند، متن متن دقیق بسیار مفیدی را ارائه می دهد. اما در تشخیص او یک نقطه کور وجود دارد: بدترین تصمیمی که یونایتد از سال 2013 گرفته است، خرید مجدد او بود.
شاید این تراژدی این ورزشکار بزرگ باشد. رونالدو ممکن است یک خودشیفتگی پیشگیرانه باشد، و از چنان جاذبه‌ای غافلگیرکننده داشته باشد که به ناگزیر بر هر باشگاهی که برای آن بازی میکند تسلط داشته باشد، اما او همچنین یکی از بهترین فوتبالیست‌های تمام دوران بوده است و از این‌که خودش را ساخته است بسیار قابل توجه است. مقایسه با لیونل مسی هولناک اما غیرقابل مقاومت است. مسی اغلب تقریباً متعجب به نظر می رسد، گویی یک استعداد بزرگ از طریق او عمل می کند و او یک مجرای نیمه اراده است. رونالدو با یکدلی و قدرت اراده فوق العاده تلاش کرده تا توانایی خود را به چیزی خارق العاده تبدیل کند.
فداکاری او برای خودسازی او را بزرگ کرد، اما همین خود جذبی است که او را گاهی به هم تیمی سختی تبدیل می کند، همان خودباوری که شاید او را از درک میزان کاهش قدرتش باز می دارد.
و البته، به همین دلیل است که او از تحقیرهایی که به نظر او غیرقابل توضیح به نظر می رسد مانند نیمکت نشینی مقابل تاتنهام خشمگین شده است. اینطور نیست که فرمش کم شده باشد. اگر او یک بازیکن تعویضی باشد، نمی‌تواند برای تیم بهترین باشد. فقط ممکن است اریک ده هاگ به او بی احترامی کند.
اما در کنار آن خودنمایی شدید، زیربنای آن، شاید حتی تحریک آن، چیز دیگری نیز وجود دارد: ناامنی. در کتاب جاش رابینسون و جاناتان کلگ، مسی علیه رونالدو، جزئیات جالبی در مورد رونالدو وجود دارد، در اوج شهرتش در رئال مادرید، ملاقات با فیزیولوژیکی که در دوران نوجوانی اش در اسپورتینگ با او کار می کرد و به او پرینت داده بود. تمام جوایزش، گویی نیاز به توجیه خود و کارهایی که با استعدادش انجام داده بود، داشت. در آن، شاید هنوز نگاهی اجمالی به بچه علف هرز از یک پس زمینه دشوار در مادیرا وجود داشته باشد، یک خارجی که هنگام ورود به لیسبون به خاطر لهجه استانی اش مورد تمسخر قرار گرفت. یک آسیب پذیری در برابر نبوغ او وجود دارد.
از نظر عملی، تفاوت چندانی ندارد که چه چیزی این من را ایجاد کرده است. حتی در اولین حضورش در یونایتد، زمانی که سه قهرمانی لیگ و یک لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد، عدم تمایل او به انجام مسئولیت‌های دفاعی به این معنا بود که در بازی‌های اروپایی، او در پست مهاجم مرکزی قرار می‌گیرد و وین رونی به سمت چپ منتقل می‌شود، زیرا می‌توانست. برای ردیابی مدافع کناری او قابل اعتماد است.
رونالدو بازیکن ماهرانه‌ای بود، اما ناامیدی او برای حضور در صحنه مرکزی باعث ایجاد مشکلاتی شد. او گل تساوی را هنگامی که یونایتد در فینال لیگ قهرمانان اروپا در مسکو چلسی را شکست داد، با ضربه سر که تبدیل به یک علامت تجاری می شد، گل تساوی را به ثمر رساند، اما پس از از دست دادن یک پنالتی در ضربات، در حالی که هم تیمی هایش ادوین را جشن می گرفتند، به تنهایی گریه می کرد. سیو قاطع ون در سار از نیکلاس آنلکا در حضور هواداران یونایتد.
شاید در آن بازتابی از جورج بست شنیده می شد که وقتی یونایتد در سال 1968 بنفیکا را شکست داد و جام اروپا را برد، چنان از عملکرد خود ناامید شده بود که جشن را ترک کرد و به گفته خودش برای اولین بار به درستی مست شد. . و مانند بست، یونایتد باید وسواس خود را نسبت به شماره هفت درخشان که دیگر آن چیزی نیست که بود، بشکند.
شیاطین رونالدو متفاوت هستند، اما او هرگز مرد تیم نبود. این همیشه مورد تردید بوده است، به ویژه هنگامی که فشار دادن اهمیت فزاینده ای پیدا کرد. او با رئال مادرید چهار قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد و نه تنها گل های زیادی را به ثمر رساند بلکه گل های تعیین کننده ای نیز به ثمر رساند. اما دلیلی وجود داشت که مادرید آماده بود تا او را رها کند. و به این ترتیب الگویی آغاز شد که پنج فصل اخیر او را تعریف کرد. در سه فصل حضور در یوونتوس، رونالدو 81 گل در لیگ به ثمر رساند، اما تیم بدتر شد و هرگز در یک فصل به اندازه سال قبل از ورودش گلزنی نکرد.
در یونایتد هم همینطور بود. کسانی بودند که 18 گل لیگ را که او در فصل گذشته به ثمر رساند به عنوان تلاشی قابل توجه در یک تیم شکست خورده جشن گرفتند، تنها سنگر بین یونایتد و تحقیر، اما واقعیت این است که او پادزهر مشکلی بود که ایجاد کرد. در فصل 2020-21، بدون رونالدو، یونایتد یک سیستم کاملاً مشخص داشت که در زمان استراحت عمیق می‌نشست و با سرعت حمله می‌کرد و با زدن 73 گل و مجموع 74 امتیاز دوم شد. در فصل بعد، با رونالدو، این تسلط از دست رفت و آنها با زدن 57 گل و مجموع 58 امتیاز، ششم شدند.
تن هاگ یک مربی سختگیر است. انتصاب او در یونایتد به این معنی بود که یا قرار بود توسط رونالدو تضعیف شود یا از شر او خلاص شود و در نهایت این مورد دومی بود. تن هاگ به اندازه کافی پولادین بوده است که بتواند کارها را به روش خودش انجام دهد، تا از هجوم افراد مشهوری که همیشه رونالدو را احاطه کرده است، بگذرد. و صادقانه بگویم، رونالدو با ضربات مکرر خود کار خود را آسان کرده است. در حال حاضر تعداد بسیار کمی در بین بازیکنان معمولی بازی وجود دارند که هنوز فکر می کنند او باید در کنار تیم باشد. در این فصل، یونایتد در مسابقات لیگ که شروع کرده است، میانگین 1.0 امتیاز در هر بازی کسب کرده است. 2.2 بدون او.
بازگشت رونالدو یک اشتباه بسیار پرهزینه بود که نه یک بلکه دو مربی را تضعیف کرد و ظاهراً اعتماد تعدادی از بازیکنان جوان را کاهش داد. با این حال، به نظر می رسد که در تنهایی او، این موضوع به او مربوط نمی شود: رونالدو و تلاش او برای رکوردها و گل ها، و هر کس دیگری وجود دارد.
هواداران یونایتد باید به یاد داشته باشند که رونالدو در دور اول چگونه بود، باید آنچه را که بود جشن بگیرند، اما بازگشت او ناموفق بوده است. تعقیب افتخارات گذشته، تسلیم شدن در برابر صدای آژیر نوستالژی، به ندرت راهی موفق برای اداره یک باشگاه فوتبال است. یونایتد پذیرفت که رونالدو تمام شده است. ممکن است او نیز به زودی آن را بپذیرد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
