کایر استارمر مردی است که برنامه دارد، اما شامل صحبت درباره برگزیت نمی شود | جان کریس

دبلیوکلاه که روزی فرق می کند روز دوشنبه ریشی سوناک در کنفرانس سالانه کنفدراسیون صنعت بریتانیا در بیرمنگام شرکت کرده بود تا یک سخنرانی کلیدی داشته باشد. حداقل این چیزی است که نمایندگان انتظار داشتند. چیزی که آن‌ها به دست آوردند، یک غوغای کوتاه بود که در آن از آنها خواسته شد فکر کنند که نوآوری پاسخی برای همه مشکلات آنهاست. تحویل و دریافت در یک احساس خستگی سرکوب شده.

اگر نخست‌وزیر می‌خواست طوری به نظر برسد که انگار واقعاً دست به کار نمی‌شود – که محافظه‌کاران کاملاً از ایده‌های بهترین راه‌اندازی اقتصاد بی‌اطلاع هستند – او هیچ‌وقت تغییری نمی‌داد. CBI صدای او را شنید، اما تشویق در بهترین حالت ظاهری بود. فقط به اندازه ای است که یک پتینه ادب را حفظ کند. اما هیچ چیز بیشتر. ده دقیقه از زندگی هر کس که هرگز به آن باز نمی گردد.

صبح روز سه‌شنبه زمانی که کیر استارمر برای ایراد سخنرانی آمد، همه چیز بسیار متفاوت بود. رهبر حزب کارگر این زحمت را کشیده بود که به نمایندگان چیزهای اساسی بدهد. هیچ خروش کوچکی از طریق چند کلیشه مشاوره مدیریتی با لبخند جعلی گلدمن ساکس برای او تمام شد. این دو برابر طولانی تر و دانه بندی تر بود. با اعتماد به نفس و قدرت انکارناپذیر داده شده است. روزهایی که او تقریباً در مقابل رهبران تجاری عذرخواهی می کرد، گذشته است. حالا به چشمانشان نگاه می کند.

و به نظر می رسید که نمایندگان به آن دست زدند. آنها حتی به شوخی های او می خندیدند. این عجیب بود زیرا استارمر به ندرت هنگام صحبت کردن در ملاء عام هیچ یک از گیج‌های خود را نشان می‌دهد. و او چیزی را برای CBI دریافت کرد که به اندازه کافی یک مینی اویشن بود. آنها واقعاً او را دوست داشتند. نه فقط به این دلیل که استارمر زحمت نشان دادن مقداری احترام به آنها را به زحمت انداخته بود، بلکه به این دلیل که آنها احساس کردند که او نقشه ای مبهم و معتبر دارد.

او طوری رفتار می کرد که انگار معتقد بود یک نخست وزیر منتظر است. جایی که سوناک به عنوان یک رهبر نیمه جدی مسئول یک شوخی یک مهمانی روبرو شده بود، استارمر شبیه معامله واقعی به نظر می رسید. یک مرد جدی که یک حزب جدی را رهبری می کند. مدتی است که حزب کارگر نمی تواند این را بگوید. فقط تا زمانی که هیچ کس بیش از حد در مورد برگزیت صحبت نکند.

استارمر با گنگ باز شد. حضور در مرکز نمایشگاه ملی که برخی از بزرگان در آن تیتر بودند، عالی بود. باب دیلن دیوید بووی و پپا پیگ. CBI از آن لذت برد. هیچ کس حاضر نیست به این زودی سقوط بوریس جانسون و سوختن در کنفرانس سال گذشته را فراموش کند. سپس آن را به نیتی شن بود. او برای بریتانیا نقشه ای داشت. این یک حزب کارگر متفاوت بود. یکی که نه تنها طرفدار کسب و کار بود، بلکه افتخار می کرد که طرفدار تجارت است. آماده همکاری با کسب و کار خوشحالم که در آغوش سود.

او گفت: «من نمی‌خواهم وقت خود را با صحبت درباره دولت تلف کنم. هرچند که البته این کار را کرد. مطمئناً هیچ کس نمی توانست همه گیری و جنگ در اوکراین را پیش بینی کند. اما محافظه‌کاران می‌توانستند کاری در مورد پنل‌های بادی و خورشیدی خشکی انجام دهند تا کمتر به انرژی وارداتی وابسته باشیم. و این به دلیل افول و غفلت محافظه‌کاران بود که ما در حال حاضر در انتهای بیشتر جدول‌های OECD قرار داشتیم. کمترین رشد در بین کشورهای G7. بنابراین Sunakered که حتی استراتژی صنعتی دولت برای رشد از رده خارج و بایگانی شده بود.

بنابراین معامله اینجا بود. قرار بود سخت باشه سخت‌تر از آنچه که می‌خواست، اما در موقعیتی نبود که بر اقتصادی که قرار بود به ارث ببرد تأثیر بگذارد. اما رشد در سراسر کشور وجود خواهد داشت. نه فقط جنوب شرق. و بر اساس یک انقلاب سبز خواهد بود. هرکسی که می خواست شغلی با درآمد خوب داشته باشد، می توانست داشته باشد. او در مورد اینکه واقعاً چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد، کمتر روشن بود، اما او را تحمل کنید. این آینده بود.

اگرچه یک معامله شکن وجود داشت. مهاجرت را در نظر بگیرید. که باید پایین بیاید. یا شاید هم همینطور بماند. او نمی خواست زیاد به اعداد و ارقام وابسته شود. اما شما دریفت را گرفتید. روزهای مهاجرت برای پرکردن جای خالی با نیروی کار ارزان تمام شده بود. اگرچه بدیهی است که برای پر کردن مشاغل در کوتاه مدت ممکن است مهاجرت وجود داشته باشد. میان مدت و بلندمدت او نگران بود. کوتاه مدت کجا تمام شد و میان مدت و بلندمدت شروع شد، نمی توانست بگوید. این جزییات دیگری بود که باید به عنوان یک اصل اعتقادی در نظر بگیریم.

فقط به این کیمیا ایمان داشته باشید که هر کارفرمای ده ها کارآموز را استخدام می کند و بعد از اینکه واجد شرایط بودند به آنها دلار بالایی می دهد. اینکه چگونه این کار برای خانه‌های سالمندانی که قبلاً برای استخدام کارکنان ماهر که توانایی پرداخت بیشتر از دستمزد زندگی ملی را نداشتند، مشکل داشتند، اصلاً مشخص نبود.

اما فعلا فقط با آن رول شوید. این یک سیاست مهاجرتی بود که با گروه های متمرکز خوب عمل کرد. انتخاب شدن حزب کارگر مهمتر از ثابت بودن بود. بنابراین استارمر یک بار گفته بود که او همه طرفدار رفت و آمد آزاد و مهاجرت است. آن موقع بود، الان بود. علاوه بر این، ریش! اکثر تعهدات رهبری خود را کنار گذاشته بود، پس چرا کیر نباید این کار را کند؟ به هر حال، محافظه‌کاران به سختی می‌توانستند درباره سیاست مهاجرتی حزب کارگر ناله کنند، اگر خیلی متفاوت از سیاست آنها نبود.

قابل درک است که رسانه ها – اگر نه نمایندگان CBI، که به نظر می رسید کلام استارمر را انجیل می دانستند – خواستار جزئیات بیشتری در مورد تغییر جهت حزب کارگر در مورد مهاجرت بودند. اما استارمر مانند ابوالهول باقی ماند. همه چیز درست می شد فقط باور کن در مورد برگزیت نیز تقریباً همینطور بود. این نیز با هیچ جزئیاتی قابل ذکر نیست. مانند حزب محافظه‌کار، حزب کارگر نمی‌تواند به خود بگوید که هیچ مزیتی برای برگزیت وجود ندارد که کسی هنوز آن را شناسایی نکرده باشد. برگزیت 4 درصد از تولید ناخالص داخلی را برای کشور به همراه دارد.

بنابراین یک omerta وجود دارد. دو حزب بزرگ حتی نمی توانند در مورد یکی از دلایل اصلی سقوط اقتصاد به رکود صحبت کنند. در صورتی که کشور احساس کند به آن خیانت شده است. هر دو فقط به این امید که روزی – در یک سال نامشخص در آینده – مردم به طور ناگهانی متوجه شوند که برگزیت یک اشتباه وحشتناک بوده است. و سپس حزب محافظه کار و کارگر می توانند بگویند که من به شما گفتم. با این تفاوت که این کار را نکردند. پس انتخاب کن یک استارمر ماهر با یک دست بسته از پشت. یا یک سوناک بدبخت با هر دو دست بسته. به نظر می رسد CBI انتخاب خود را انجام داده است.