ژست شجاعانه و قدرتمند ایران شگفتی کوچکی از جام جهانی وای | جام جهانی 2022

خب این غیر منتظره بود پس از تماشای سرد و سرد بازی افتتاحیه قطر 2022، ورزش نخبگان به عنوان یک نمایش نوری مستبد دوباره تصور شد، اتفاق قابل توجهی بعد از ظهر دوشنبه در دوحه رخ داد.

با فرا رسیدن شب بر روی استادیوم بین‌المللی وسیع خلیفه (همه این سازه‌های جام جهانی بزرگ و پرآب هستند؛ مگر اینکه به طور خاص خلاف آن گفته شود، بزرگ و پرآب را فرض کنید) انگلیس و ایران چیزی تولید کردند که به طرز عجیبی واقعی، عجیب گرم، و به طرز مشکوکی معتبر بود.

در این جام جهانی بر خلاف همه شانس ها، یک مسابقه فوتبال رخ داد. گرچه یکی با لایه‌های فتنه‌ای خاص خود و در واقع رقت‌انگیز و وحشت.

اول قسمت سرگرم کننده انگلیس در آغازگر گروه B عالی بود: مشتاق، روان و بی خیال در برابر تیم فقیر ایران. پیروزی 6-2 هیجان انگیزترین شروع بی بند و باری انگلیس در هر تورنمنتی است. تقریباً کمی بیش از حد احساس می شود. ثابت، دختران.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

تاریخ به ما می گوید که چیزهای سخت و محتاطانه ای، فوتبال راهی برای رفتن به اینجاست. جام جهانی 1966 با تساوی 0-0 مقابل اروگوئه آغاز شد. گزارش بازی آبان نیوز به قدری خسته کننده بود که حاوی یک انحراف عجیب در مورد اصرار نویسنده برای خوابیدن در نیمه دوم است.

در عوض، انگلیس چیزی را تولید کرد که در این کنترل‌شده‌ترین مراحل، کمی تجاوزکارانه به نظر می‌رسید، در نیمه اول کبودی، چنگال خود را محکم کرد، قبل از اینکه در نیمه دوم با چرخ آزاد در سراشیبی با پاهایش روی فرمان بالا رفت. جود بلینگهام، تنها 19 سال، در هافبک مرکزی، حتی در مقابل حریفانی که تمام مقاومت درجه بالایی از یک پرده مهره‌دار را ارائه می‌کردند، به طرز شگفت‌انگیزی خوب بود. بوکایو ساکا سیخ دار، تیزبین و به طرز شگفت انگیزی بی امان بود.

پیروزی انگلیس را در موقعیتی قرار می دهد که بتواند از این گروه عبور کند و به مصیبت های بعدی برسد. حریفان بهتر از اینها این نسخه سرگرم کننده و سرحال و در واقع اراده خود ساوت گیت برای حفظ یک هافبک پیشرو را آزمایش خواهند کرد. ایرادی نداره. این هم شبیه فوتبال است.

چون البته اینجا هم لایه هایی وجود داشت. به قطر 2022 خوش آمدید، جام جهانی که با فشار و کشش گسترده‌تر آنقدر به هم ریخته است که تقریباً می‌توانید احساس کنید که بازیگران سیاسی در کنار زمین، آواتارهای خود را با پاروهای چوبی دراز در چمن دور می‌کنند.

از اینکه فیفا انگلیس را از پوشیدن بازوبند سفارشی تساهل در این بازی منع کند، خیلی اتفاق خواهد افتاد. هری کین ممکن است به دلیل عدم توجه به نقطه نظرات خود را رد کند و اصرار کند. در واقع او سزاوار همدردی ماست.

این به یک بازی قدرت بین انگلیس، فیفا و رهبری قطر تبدیل شده است. بازیکنان انگلیس در این مسائل بسیار خوب عمل کرده اند. خود کین یک مدافع بی‌تأثیر و بسیار متعهد کمپین رنگین کمان است. او مجبور نیست اینگونه باشد. این به طور طبیعی به وجود می آید، به گونه ای که مثلاً دیوید بکهام، پاپنجای مشهور را ندارد. قطعاً کین بخشی از مشکل نیست.

در واقع، اگر این بازی شایسته بزرگداشت چیزی بود، شاید مرگ دو نفر به فاصله پنج سال بود. مهسا امینی توسط پلیس اخلاق ایران دستگیر شد و چند روز بعد در شهریور ماه در بیمارستان درگذشت. جرم او نقض قوانین سختگیرانه لباس در کشور بود. مرگ او جرقه ای برای قیام مردمی جاری علیه رژیم بود.

زک کاکس یک انگلیسی است که در ژانویه 2017 بر اثر سقوط از ارتفاع 40 متری هنگام نصب کت واک جان خود را از دست داد. این اتفاق همین جا افتاد، در همین استادیوم خلیفه. یک پزشکی قانونی انگلیسی از آن زمان شرایط کاری را که باعث مرگ او شده است، “بی نظم، غیرحرفه ای، بی فکر و کاملا خطرناک” توصیف کرده است.

کاکس از جهات دیگر قابل توجه است. مرگ او یکی از سه – بله واقعاً: سه – است که دولت قطر مایل بوده به آن اذعان کند که در واقع مرتبط با این پروژه بیهوده گسترده است. برآوردهای دیگر تلفات را بیش از 6500 نفر عنوان می کند. می توان استدلال کرد که یک یادداشت از اهمیت مشترک برای هر دو مرگ وجود دارد. هر دو احساس می کنند یادآوری می کنند که شکاف واقعی، که به وضوح در این سوپر نمایش ورزشی فرعونی وجود دارد، بین قدرتمندان و افراد ناتوان است.

این هفته، جیانی اینفانتینو، رئیس اخلاقاً بی مهره فیفا، سخنرانی کرد که تلاش کرد جام جهانی خود را به عنوان نشانه ای از مبارزه بزرگ بین دنیای درخشان جدید و اروپای فاسد قدیمی نشان دهد که خود اینفانتینو ماندلا در مرکز آن است. در واقع اینفانتینو ریاست یک جام جهانی را برعهده داشته است که در حالتی سرکوبگر برگزار شده است و با کسانی که کاخ‌های آن را ساخته‌اند جشن گرفته است، و به سختی انگشتی به سمت رژیم ایران در جلوی ظهور آنها در اینجا تکان داده است. این یک چیز شرقی یا غربی نیست. این یک چیز قدرت است.

با این حساب، شاید مهمترین عنصر بعد از ظهر، تماشای بازیکنان ایرانی بود که از خواندن سرود ملی خود خودداری می کردند، ژستی شجاعانه و قدرتمند.

برخی فراخوان ها از انگلیس برای تحریم این بازی به قصد شرمساری به دیکتاتوری بود، اما این برای درک نادرست پویایی است.

تیم فوتبال امتداد رهبران ایران نیست، بلکه در واقع برعکس است و به عنوان تقویت کننده آزادی، بیان گروهی، مدرنیته دیده می شود. تصادفی نیست که زنان از سال 1979 از حضور در زمین های فوتبال محروم شده اند. رژیم با خودانگیختگی و حس جمع گرایی اش از این موضوع می ترسد.

حمایت ایران به درستی در نیمه دوم غوغایی را حفظ کرد، حتی در حالی که انگلیس امتیاز را شکست داد. و این در حال حاضر عجیب‌ترین جام جهانی است، جایی که می‌توان به‌طور تاییدکننده‌ای به وضعیت بهبود یافته خط میانی انگلیس اشاره کرد. ضمن اینکه در شادی ایرانیان دور هم جمع شده می نوشید، نت کوچکی از پیروزی در نبرد گسترده تر فوتبال مقابل دشمن.