“من یک مرد بی خانمان هستم که از یک قصر مراقبت می کنم!” فرار خانه نشینان از بحران هزینه زندگی | زندگی و سبک

مخانه‌های پرجمعیت، باغ‌های وسیع، گاهی اوقات یک یخچال پر از مواد غذایی – و همه آن‌ها رایگان. مگان گی و شان وود، هر دو 27 ساله، موفق شده اند از بحران هزینه زندگی و افزایش اجاره بها یا وام مسکن که زندگی و پس انداز بسیاری از مردم را در بریتانیا ویران کرده است، طفره بروند. ترفند آنها؟ خانه نشینی تمام وقت. هفت ماه پیش، این زوج تصمیم گرفتند که بازار اجاره لندن را ترک کنند و به جاده بروند. وسایل خود را در کیسه، آنها از خانه به خانه در سراسر بریتانیا نقل مکان کرده اند. آنها قصد دارند تا حداقل یک سال دیگر به همین شکل به زندگی خود ادامه دهند.

خانه نشینی – مراقبت از اموال و حیوانات خانگی بیهوده در زمانی که صاحبان آنها دور هستند – چیز جدیدی نیست. اما از زمان همه گیری، این روند رونق گرفت. در مواجهه با بازار بی ثبات مسکن، تورم در بالاترین حد 40 سال اخیر و هزینه های فزاینده مواد غذایی و انرژی، تعداد فزاینده ای از مردم در هر سنی و طبقات مختلف به خانه نشینی روی می آورند تا سقفی بالای سر خود داشته باشند.

نیک فواد، از House Sitters UK، که نشسته‌ها را با مالکان ارتباط می‌دهد، می‌گوید: «مردم بیشتر و بیشتری در تلاش برای یافتن مکانی هستند که بتوانند در آن زندگی کنند، بنابراین خانه‌نشینی قطعاً جایگزین مطلوبی است. تعداد پرستاران خانه در سایت او دو برابر قبل از همه گیری است. TrustedHousesitters، یکی دیگر از پلتفرم‌های خانه‌نشینی، رشد ۲۷۵ درصدی رشد بریتانیا را از سال ۲۰۲۱ گزارش می‌دهد.

گی، یک مدیر روابط عمومی و بازاریابی، بدون پرداخت اجاره یا قبض آب و برق، اکنون می تواند بخش قابل توجهی از حقوق خود را صرف پس انداز کند، در حالی که وود توانسته است کسب و کار خود را راه اندازی کند. سربار آنها شامل بنزین، مقداری غذا و اشتراک سالانه 200 پوندی TrustedHousesitters است، اما این در مقایسه با آنچه قبلاً پرداخت می‌کردند کمرنگ است: 2000 پوند اجاره ماهانه برای یک آپارتمان در جنوب لندن، 200 پوند یا بیشتر برای قبوض در هر ماه و 2500 پوند در سال برای یک جای پارک – و آنها حتی یک باغ هم نداشتند.

گی می‌گوید: «من در شغلی کار می‌کردم که فقط کرایه و هزینه‌هایم را تامین می‌کرد، بنابراین نمی‌توانستم پس‌انداز کنم. ما به نقطه شکست رسیدیم و تصمیم گرفتیم که آپارتمان را ترک کنیم. از نظر مالی، خانه نشینی شگفت انگیز است. من داستان هایی را از دوستانی می شنوم که اجاره آنها افزایش یافته است. آنها مجبورند خانه را ترک کنند و به خانه برگردند تا با والدین خود زندگی کنند، به مکان‌های ارزان‌تر نقل مکان کنند یا از روسای خود برای افزایش حقوق التماس کنند.»

به طور متوسط ​​نشستن در خانه یک تا دو هفته طول می کشد، اما نشستن های طولانی مدت که به طور متوسط ​​سه تا پنج هفته طول می کشد، به ویژه در میان کسانی که می خواهند به طور تمام وقت این کار را انجام دهند، در حال افزایش است.

آنجلا لاوز 75 ساله و همسرش جزو اولین کسانی بودند که 12 سال پیش در TrustedHousesitters ثبت نام کردند. آن‌ها نیمه بازنشسته بودند و حیوانات خانگی‌نشینی پشت سر هم سبک زندگی دست نیافتنی را ارائه می‌داد.

لاولز می‌گوید: «این به ما این امکان را می‌دهد که بیشتر سفر کنیم و بیشتر از آنچه که فکر می‌کردیم با درآمد محدود انجام دهیم. خانه نشینی آنها آنها را در سراسر جهان دیده است: اسکاتلند، فرانسه، استرالیا، آمریکا، ایتالیا، کانادا و دریای کارائیب. در چهار سال گذشته، قوانین همچنین به عنوان مدیر جامعه برای TrustedHousesitters کار کرده است. او شنیده است که مردم می گویند سالانه بیش از 30000 پوند پس انداز کرده اند.

فواد می گوید: «اگر چند سال در خانه بنشینید، به معنای واقعی کلمه می توانید ده ها هزار نفر را پس انداز کنید. “این می تواند برای پس انداز برای سپرده در خانه شما کافی باشد.”

کورین هریسون و شریک زندگی او جک، هر دو 30 ساله، اوایل سال جاری شروع به خانه نشینی تمام وقت کردند. در طول شش ماه گذشته، آنها 11 خانه گچی ساخته اند، در یک کلبه کوچک در جنوب ولز، یک آپارتمان در ناتینگ هیل در غرب لندن، یک خانه تودور در باث و یک مجتمع مسکونی در اسپانیا.

هریسون می گوید: «تنها راه برای زندگی مشترک و صرفه جویی در پول، اساساً این است که خود را بی خانمان کنید و در خانه های دیگران زندگی کنید. «حتی قبل از بحران هزینه زندگی، اعداد در حال افزایش بود. این شانس ما بود که از تردمیل اجاره، کار، خرید خارج شویم.»

این بدان معنا نیست که این شیوه زندگی هیچ گونه اشکالی ندارد. در حالی که برخی افراد به راحتی نشستن پشت سر هم را آسان می دانند – به قول وود، این یک “بازار نشسته” است – برخی دیگر به تقلا برای پر کردن شکاف های بین رزرو اعتراف می کنند: شب هایی که روی مبل های دوستان سپری می شوند، یک هفته در فروشگاه والدین، یا چند روز در تختخواب.

این امر باعث می شود که خانه نشینی دائمی برای کسانی که شبکه ایمنی ندارند غیرقابل تحمل باشد. برای هریسون، این وسواس پیدا کردن نشستن طولانی مدت ایجاد کرده است. این زوج با کنسرت‌های یک هفته‌ای شروع کردند، اما به زودی متوجه شدند که این کنسرت‌ها پایدار نیست، زیرا گاهی اوقات سخت بود که صندلی‌هایی را که از نظر جغرافیایی منطقی به نظر می‌رسید، ردیف کنند. با این وجود، تغییر به کار از راه دور – و پذیرش مداوم آن توسط بسیاری از کارفرمایان – باعث افزایش تعداد عشایر دیجیتال شده و محبوبیت خانه نشینی را بیشتر کرده است.

این بیماری همه گیر صاحبان بیشتری را نیز به بازار آورده است. در House Sitters UK، عضویت صاحب خانه 400٪ افزایش یافته است. امسال، روزانه 5000 نشست جدید در سایت TrustedHousesitters ارسال می شود. این افزایش تا حدی ناشی از خارش افرادی است که برای سفر پس از شیوع بیماری همه گیر شده اند، و تا حدودی به دلیل خرید انبوه توله سگ که در طول قرنطینه بریتانیا را فرا گرفت: صاحبان حیوانات خانگی که به دنبال پوشش تعطیلات هستند، اکنون 85 درصد از اعضا را در HouseSit Match تشکیل می دهند.

برای جولیا کودبارد، 60 ساله، یک کارگر مراقبت، نشستن در خانه گزینه ای کم هزینه و بدون نگرانی است، زمانی که مجبور است سه گربه برمه ای خود را ترک کند. او می‌گوید: «آن‌ها گربه‌هایی شبیه سگ هستند و به تحریک زیادی نیاز دارند. هیچ راهی وجود ندارد که من فقط آنها را در خانه رها کنم و از همسایه ها بیاورم و دو بار در روز به آنها غذا بدهم.” او می‌گوید که استخدام یک خانه‌دار خصوصی «احتمالاً به اندازه خود تعطیلات هزینه دارد».

به طور کلی، خانه نشینی به عنوان یک مبادله مبتنی بر ارزش عمل می کند: هیچ پولی بین صاحبان و صاحبان خانه تغییر نمی کند. نشسته ها از خانه های صاحبان و حیوانات خانگی مراقبت می کنند. مالکان آنها را با اسکان رایگان، گرمایش و گاهی اوقات غذا بازپرداخت می کنند. این نوع داد و ستد یک روش قدیمی است، اما این واقعیت که برخی از مردم در نتیجه بحران مسکن از آن استفاده می کنند، چیزی گسترده تر در مورد جامعه امروز بریتانیا می گوید. مردم به طور فزاینده ای نه به دولت، بلکه به یکدیگر روی می آورند تا راهی برای مقابله با فشارهای فعلی بیابند.

چگونه افرادی که مایل به استفاده از سیتر هستند اطمینان حاصل می کنند که می توانند به آنها اعتماد کنند؟ چگونه افراد نشسته مطمئن می شوند که به یک موقعیت ناامن کشیده نمی شوند؟ پلتفرم‌های خانه‌نشینی میزان مشخصی از بررسی را از طریق بررسی‌های کاربران ارائه می‌کنند، اما این بدان معنا نیست که هیچ‌وقت اشتباه نمی‌شود.

لیلا، 61 ساله، که از سال 2020 یک خانه دار تمام وقت بوده، اعتراف می کند که زندگی در املاک دیگران می تواند چالش هایی را ایجاد کند. او می‌گوید: «من چند تجربه بسیار بد داشته‌ام. من در نهایت در کارگاه‌های ساختمانی ماندم، از حیواناتی که به پایان عمرشان رسیده بودند، مراقبت می‌کردم، و یکی که اخیراً عمل جراحی انجام داده بود و نمی‌توانست پیاده‌روی کند. من در زوجی بودم که کمتر تمیز بودند.» کنسلی‌های لحظه آخری نیز می‌تواند مالکان را در کمین کند.

با این حال، برای اکثر افراد، تجربه خوب است. دیوید توئیگ 55 ساله پس از طلاق به خانه نشینی روی آورد. وقتی جایی برای زندگی نداشت، در حالی که او امور مالی خود را مرتب می کرد، راه نجاتی به او داد. او می‌گوید تحول‌آفرین بوده است، تا حدی به دلیل مهربانی غریبه‌ها، حالا دوستان، او در طول راه با هم آشنا شده است.

او می‌گوید: «من از نظر فنی یک مرد بی‌خانمان هستم که از یک قصر مراقبت می‌کنم. اما این چیزی نیست که مهم است. این اعتماد و ارزش‌های جهانی است.»

پنج سال پیش، Lamia Walker، کارگردان HouseSit Match، با Bragi Jonnson، از ایسلند تماس گرفت، که نمی خواست زمستان را در آنجا بگذراند. واکر برای او اقامت طولانی در اسپانیا پیدا کرد. سپس دیگری. جانسون چند سال بعد را گذراند که ایسلند را برای خانه نشینی در زمستان ترک کرد و در تابستان بازگشت. اکنون او بازنشسته شده است و تمام وقت در خانه می نشیند. او در حال حاضر در ترورو، کورنوال، بیش از 50 نشست انجام داده است. زندگی بدون اجاره به این معنی است که او می تواند پول پس انداز کند، حتی در حالی که از حقوق بازنشستگی خود زندگی می کند. او توانسته است سفر کند، یک پهپاد بخرد، و برای سرگرمی خود یعنی geocaching – بازی با استفاده از اشیاء پنهان، هزینه کند. او امیدوار است تا 70 و 80 سالگی به خانه نشینی ادامه دهد: “من دلیلی برای توقف نمی بینم.”

برای کسانی که به دلیل مشکلات مالی به خانه نشینی منجنیق شده اند، این اجتماع و دوستی است که الهام بخش آنها برای ادامه کار است. الخاندرو آلوارز، 34 ساله، با زندگی با اقوام خود در روستایی کوچک در دربی شایر احساس انزوا می کرد. او که قادر به پرداخت اجاره‌های شهری نبود، شروع به جستجوی آنلاین برای محل اقامت رایگان، مبادلات یا فرصت‌های مبل‌گردی کرد. سپس خانه نشینی را کشف کرد. در یک ماه گذشته، او در لندن حیوان‌نشینی می‌کرد. او تا زمانی که بتواند کار پیدا کند و روی پاهایش بیاید ادامه خواهد داد. او می گوید: «این باورنکردنی ترین چیز برای من بوده است. “به عنوان یک مرد همجنسگرا، حضور در این شهر متنوع، واقعاً زندگی را تغییر می دهد. خانه نشینی درها را به روی من باز کرد.»

هریسون می‌گوید: «ما در چندین مکان بزرگ اقامت کرده‌ایم که می‌گوییم: «آره، این هرگز ما نمی‌شویم». اما این یک تازگی است که ببینیم طرف مقابل چگونه زندگی می کند. ما فقط آن را به عنوان یک تجربه در نظر می گیریم.»