“همه چیز تغییر کرده است، هیچ چیز تغییر نکرده است”: چه چیزی انرژی سبز را متوقف می کند | انرژی تجدید پذیر

Oدر روز نسیم ماه مه، اداره هواشناسی پیش‌بینی بدی را منتشر کرد که گویای آن بود: «بسیار باد می‌وزید». در واقع، در 25 مه، بریتانیا رکورد تولید برق بادی، 19.9 گیگاوات را به نام خود ثبت کرد که برای پوشش بیش از نیمی از نیاز بریتانیا به برق یا 3.5 میلیون کتری کافی است. انرژی باد آنقدر زیاد بود که شبکه ملی مجبور شد از برخی توربین‌ها در غرب اسکاتلند بخواهد که خاموش شوند، زیرا شبکه قادر به ذخیره چنین مقدار زیادی برق نبود.

این قسمت نشان دهنده نقطه عطفی است که هم بر پیشرفت صنعت انرژی های تجدیدپذیر بریتانیا و هم چاله های موجود در جاده جایگزینی سوخت های فسیلی تاکید می کند. تنها شش ماه قبل از آن، رهبران جهانی در گلاسکو با انرژی‌های تجدیدپذیر که در دستور کار قرار داشت، ملاقات کردند.

در سالی که از Cop26 می‌گذرد، با توجه به تلاش کشورها برای جایگزینی گاز روسیه، افزایش قبوض و مفهوم «امنیت انرژی» در دستور کار عمومی، پرونده انتقال سریع به منابع انرژی سبز فراتر از کربن‌زدایی ساده تقویت شده است. با این حال، اقدامات توقفی مانند فعال نگه داشتن نیروگاه های زغال سنگ برای عبور از زمستان، انتقال انرژی را تضعیف و کند می کند.

با نزدیک شدن به Cop27، پیشرفت از تکرار سال گذشته پر از دست انداز بوده است.

کیت اندرسون، مدیر اجرایی اسکاتلند پاور که در دفاتر تامین‌کننده و توسعه‌دهنده لندن صحبت می‌کرد، می‌گوید: “همه چیز تغییر کرده است و هیچ چیز تغییر نکرده است.” ما بحران هزینه زندگی داریم، انرژی در حال استفاده از سلاح است و گفتمان اکنون حول محور استقلال انرژی است. و چگونه استقلال انرژی را حل می کنید؟ شما روی انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری می‌کنید که می‌توان آن‌ها را کنترل کرد و با سرعت ساخت.» او می‌افزاید: «سخت‌تر و سریع‌تر روی انرژی‌های تجدیدپذیر، امنیت ایجاد می‌کند، قیمت‌ها را پایین می‌آورد و با تغییرات آب و هوایی مقابله می‌کند.»

کازیمیر لورنز از موسسه مشاوره Aurora Energy Research می‌گوید: «اکنون اکثر مردم می‌دانند که اگر ما خیلی بیشتر و سریع‌تر روی انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری می‌کردیم، آنقدر در معرض گاز روسیه قرار نمی‌گرفتیم.»

او می‌افزاید: توسعه‌دهندگان انرژی‌های تجدیدپذیر با فشار مجددی برای اتمام پروژه‌ها و آنلاین کردن آنها مواجه شده‌اند در حالی که قیمت‌ها در بازار بسیار بالاست.

با این حال، این وظیفه ساده نبوده است. تورم افسارگسیخته جهانی و سردردهای حمل و نقل پس از همه گیری، زنجیره تامین گسترده ای دارد. برای توسعه دهندگان خورشیدی، رونق تقاضا در سال گذشته باعث شده است که شرکت ها به آرنج های تیز نیاز داشته باشند – و شرکت ها در حال تلاش برای دور شدن از برخی از تامین کنندگان چینی در میان ادعاهایی هستند که آنها از کار اجباری استفاده کرده اند.

در بریتانیا، صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر به درام سیاسی در وست مینستر کشیده شده است. نخست‌وزیر سابق لیز تراس، هدف خود را مسدود کردن مزارع خورشیدی در حال ساخت در زمین‌های کشاورزی قرار داد، در حالی که نشان داد محدودیت‌های مزارع بادی خشکی برداشته خواهد شد. سرنوشت هر دو ابتکار در زمان جانشین او، ریشی سوناک، نامشخص است.

لورنز می‌گوید تصویر مشابهی در سراسر اروپا دیده شده است: «توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر توسط عوامل اقتصادی و همچنین مقاومت نظارتی و عمومی در برابر انرژی‌های تجدیدپذیر متوقف شده است. این با مقاومت سیاسی تشدید شده است، جایی که شاهد بودیم کشورهای پوپولیستی در مقابل باد خشکی ایستادند تا مردم را در کنار خود قرار دهند.” سفارشات توربین بادی اروپا در سه ماه منتهی به اکتبر نسبت به مدت مشابه سال قبل 36 درصد کاهش داشته است.

برخی از شرکت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر نیز پس از کسب درآمدهای مازاد ناشی از افزایش قیمت عمده‌فروشی برق، که با افزایش قیمت گاز طبیعی مرتبط است، در تیررس دولت‌ها قرار گرفته‌اند.

ریچارد کرافورد از InfraRed Capital Partners، مدیر سرمایه‌گذاری گروه زیرساخت انرژی‌های تجدیدپذیر لندن، که پروژه‌هایی در سرتاسر اروپا، از بریتانیا گرفته تا سوئد و اسپانیا دارد، می‌گوید: «قانون‌گذاران باید بستر سرمایه‌گذاری پایداری را فراهم کنند. «آنها باید هزینه برق را مدیریت کنند، اما محیط مناسبی را برای سرمایه گذاران ایجاد کنند. ما در گذشته دوره‌های زیادی داشته‌ایم که قیمت‌ها کمتر از حد انتظار بوده و هیچ بازگشت سرمایه‌ای وجود نداشته است.»

کرافورد اضافه می کند که سقف درآمد می تواند به عنوان یک “سیگنال سرمایه گذاری منفی” عمل کند و هزینه استقراض وجوه را بیشتر کند. از آنجایی که صنعت تحت سلطه شرکت‌های چندملیتی با پروژه‌هایی در کشورهای مختلف است، این امر می‌تواند برخی از شرکت‌ها را متقاعد کند که به سادگی در یک بازار جایگزین سرمایه‌گذاری کنند.

اقتصاد باید برای سیاستگذاران جذاب باشد. در یک حراجی در بریتانیا در اوایل سال جاری، اپراتورهای نیروگاه‌های بادی فراساحلی موافقت کردند که برق خود را با قیمت‌های کم سابقه، به میزان 37.35 پوند در هر مگاوات ساعت بفروشند، که 5.8 درصد کمتر از کمترین پیشنهاد در حراج قبلی در سال 2019 است.

اندرسون استدلال می کند که یک مسئله قدیمی مانع صنعت انرژی های تجدیدپذیر بریتانیا می شود: برنامه ریزی. او در حالی که سرش را تکان می‌دهد، می‌گوید: «اگر بتوانم یک پروژه زیرساختی بزرگ و پیچیده را در 12 تا 18 ماه بسازم، مطمئناً ما می‌توانیم یک سیستم برنامه‌ریزی داشته باشیم که بتواند در همان مقیاس زمانی ارائه دهد.» برای نشان دادن نظر خود، او بازگو می کند که چگونه یک مقام برنامه ریزی محل پروژه بادی فراساحلی East Anglia One North را 12 سال پس از اعطای مجوز توسط نخست وزیر سابق گوردون براون در سال 2009 زیر سوال برد.

شبکه ملی در تابستان امسال اعلام کرد که در حال انجام یک ارتقاء 54 میلیارد پوندی در شبکه برق است که بزرگترین ارتقا از دهه 1960 است تا به اتصال آسانتر مزارع بادی فراساحلی کمک کند و تأسیسات ذخیره باتری را برای اتصال به ذخیره انرژی تجدیدپذیر، که موضوعی حیاتی در صنعت است، فعال کند.

جلب رضایت محلی یکی دیگر از عواملی است که در رقابت بریتانیا برای انرژی های تجدیدپذیر ترمز می کند. در ماه آوریل، اکتاپوس انرژی تلاشی را برای اثبات تمایل کشور به باد خشکی، با پروژه ای به نام Plots for Kilowatts آغاز کرد که مالکان زمین را با ساکنانی که مایل به موافقت با مزرعه بادی در ازای قیمت های پایین تر بودند، مطابقت داد. لورنز که در برلین مستقر است، می‌گوید که در اروپا، مردم از این واقعیت که مردم محلی از کاهش هزینه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر سود نمی‌برند – و حتی می‌توانند برای هزینه‌های شبکه بالاتر در برخی موارد بیشتر بپردازند، نگران شده‌اند.

از نظر جاه طلبی، انگلستان با همتایان اروپایی خود پا به پا است.

هدف بریتانیا این است که تا سال 2035 100 درصد انرژی خود را از انرژی های تجدیدپذیر جمع آوری کند. دولت هدف خود را برای ظرفیت بادی فراساحلی از 40 گیگاوات به 50 گیگاوات تا سال 2030 افزایش داد، در حالی که امیدوار است تا سال 2030 ظرفیت خورشیدی خود را سه برابر کند. همچنین برنامه هایی برای نیروگاه های بادی شناور در حال انجام است. در سواحل کورنیش و ولز. آلمان که به دلیل وابستگی خود به گاز روسیه در معرض خطر قرار گرفته است، هدف انرژی پاک خود را از 65 درصد به 80 درصد تا سال 2030 افزایش داده است، اما هدف اتحادیه اروپا برای انرژی بهبود یافته در سراسر اتحادیه اروپا هنوز تا سال 2030 تنها 45 درصد است.

در فرانسه، نگرش به بادهای فراساحلی ملایم تر شده است در حالی که ناوگان هسته ای این کشور امسال در یک مقطع ناگوار با مشکلاتی مواجه شده است.

در سه ماهه دوم سال 2022، انرژی های تجدیدپذیر 38.6 درصد از تولید برق در بریتانیا را به خود اختصاص داده اند که نسبت به سال قبل اندکی افزایش یافته است اما کمتر از 41.9 درصد ثبت شده برای سوخت های فسیلی است. ارقام اتحادیه اروپا نشان می دهد که سوئد با 60 درصد بالاتر از فنلاند، لتونی و اتریش بیشترین سهم انرژی های تجدیدپذیر را دارد.

در همین حال، فناوری صنعت همچنان به تکامل خود ادامه می‌دهد: در کنت، یک مزرعه توت‌فرنگی که ویمبلدون را تامین می‌کند، از پانل‌های خورشیدی شفاف عمودی برای تامین انرژی گلخانه‌اش استفاده می‌کند، در حالی که یک تاکستان در مرکز اسپانیا اکنون می‌تواند پانل‌های خورشیدی را تنظیم کند تا سطوح مناسبی از سایه را برای افزایش کیفیت تولید کند. انگور کرافورد می‌گوید مزارع بادی به تدریج به‌روزرسانی می‌شوند تا پره‌ها را به‌روز کنند تا «اثر بیداری» را برای توربین‌ها در پایین باد اولین توربین بهبود بخشد و بهره‌وری آنها را افزایش دهد.

اندرسون می گوید در حالی که صنعت به شرم الشیخ می رود، رقابت بین کشورها برای سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر شدید است. بریتانیا تا کنون بهتر از هر کس دیگری عمل کرده است. اما پس از همه‌گیری و بحران انرژی فعلی، تقریباً دوباره به خط شروع بازگشته‌ایم. آمریکا یک محیط بسیار شفاف و ساختار یافته برای سرمایه گذاری است. اروپا خیلی خیلی سریع دست به کار می شود. بنابراین باید بپرسیم: آیا ما برای آن آماده هستیم؟