بودجه ریاضتی جرمی هانت: ضرورت یا انتخاب سیاسی؟ | اقتصاد

جرمی هانت در حال آماده شدن برای اعمال تبر بر هزینه های عمومی این هفته و افزایش مالیات برای همه در بیانیه ای پاییزی است که طولانی مدت و با خبرهای خوب کوتاه خواهد بود. پس از نخست‌وزیری کوتاه و فاجعه‌بار لیز تراس، «اقتصاد چرتکه‌ای» که او از آن نفرت داشت، دوباره در دوران ریاست ریشی سوناک به قدرت رسید.

پیام دولت این است که بریتانیا باید در حد توان خود زندگی کند، که هانت و سوناک می گویند که نیازمند اقدام برای کاهش استقراض دولت و اطمینان از کاهش بدهی ملی به عنوان سهمی از درآمد ملی است.

آنها می گویند که عدم انجام این کار منجر به یک “سیاه چاله” در امور مالی عمومی می شود که بازارهای مالی را به وحشت می اندازد و منجر به افزایش هزینه های وام برای شرکت ها و خانوارها می شود.

با این حال، برخی از کارشناسان هشدار داده اند که هیچ چیز اجتناب ناپذیری در مورد دوران جدید ریاضت وجود ندارد که به نظر می رسد هانت در حال آماده شدن برای شروع است، و راه های دیگری هم برای جمع آوری پول و هم برای شیرین نگه داشتن بازارها وجود دارد.

آیا سیاهچاله وجود دارد؟

بسیاری از اقتصاددانان چپ میانه، ایده یک «سیاه چاله» قابل اندازه گیری در امور مالی عمومی را به چالش می کشند و اشاره می کنند که وجود آن تنها توسط قوانین مالی که دولت برای خود وضع کرده است ایجاد می شود – و تخمین های اندازه آن بسیار حساس است. پیش بینی های اقتصادی

جو میشل، اقتصاددان، یکی از نویسندگان مقاله ای برای انجمن اقتصاد مترقی که در آن «تخیل خطرناک» یک سیاهچاله مالی را برجسته می کند، می گوید که پس زمینه اقتصادی بسیار نامشخص است و این زمان را برای ترسیم برنامه های مشخص برای کاهش هزینه ها تبدیل می کند.

او می‌گوید: «نکته معقول این است که کمی صبر کنیم و ببینیم. همه چیز به سرعت در حال تغییر است: ما در حال حرکت به سمت رکود هستیم، تورم ایالات متحده به نظر می رسد که ممکن است در شیب نزولی قرار داشته باشد، بازده طلایی به میزان قابل توجهی از زمان بودجه کوچک کاهش یافته و ممکن است به کاهش خود ادامه دهد. اینها همه سیگنال های نقطه عطفی هستند.»

او می افزاید: «آنچه ما شاهد آن هستیم، شتاب از کاهش مالی 45 میلیارد پوندی، با بودجه تراس، به 60 میلیارد پوند سفت شدن با دولت فعلی است». “شما در مورد یک نوسان 100 میلیارد پوندی در سیاست مالی صحبت می کنید، در پاسخ به مجموعه ای از حرکات بازار اوراق قرضه که ما به طور کامل درک نمی کنیم.”

آیا آزمایش تراس ریاضت را اجتناب ناپذیر نکرده است؟

حامیان ریاضت به فروش چشمگیر استرلینگ و اوراق قرضه دولتی، پس از کاهش مالیات کواسی کوارتنگ، به عنوان شواهدی مبنی بر اینکه بازارهای مالی عملاً خواهان کاهش عمیق مخارج هستند، اشاره می کنند.

اما میشل مسائل فنی موجود در پرتفوی بازنشستگی را برجسته می‌کند که باعث افزایش فروش طلایی‌ها شد (که بانک انگلستان را وادار کرد وارد عمل شود).

سایر اقتصاددانان به زمینه گسترده تر بیانیه کوارتنگ، از جمله برکناری تام اسکالر کهنه کار وزارت خزانه داری از سمت منشی دائمی، و قول نابخردانه کوارتنگ مبنی بر کاهش بیشتر مالیات در آینده اشاره کرده اند.

کارستن یونگ، اقتصاددان ارشد در مؤسسه تحقیقات سیاست عمومی (IPPR) نیز نسبت به آموختن درس نادرست از قلدر زدن تراس به دست بازارها هشدار می دهد.

او استدلال می‌کند که ترس از افزایش تورم، زیرا هزینه‌های بیشتر دولت باعث افزایش تقاضا می‌شود، سرمایه‌گذاران را واقعاً ترسانده و بازده اوراق قرضه و در نتیجه نرخ وام مسکن را بالا می‌برد.

«این به عنوان یک بحران اعتبار مالی به تصویر کشیده می شود. در حالی که واقعاً انتظار می رفت که تورم بالاتر باشد.

آیا دولت به هدف درستی حمله می کند؟

یونگ یکی از نویسندگان گزارش IPPR است که جایگزین این اتاق فکر برای ریاضت مجدد را ارائه می دهد. این طرح – که به جای بستن یک “سیاهچاله” مشروط به اجتناب از افزایش شدید تورم است – شامل هزینه های سخاوتمندانه برای کمک به خانوارها برای عبور از بحران هزینه های زندگی و محافظت از خدمات عمومی در برابر افزایش سریع هزینه ها است.

IPPR پیشنهاد می‌کند که این اولویت‌ها و دیگر اولویت‌های فوری می‌تواند 120 میلیارد پوند هزینه اضافی را به همراه داشته باشد که بیشتر آن موقتی است. برای جلوگیری از این ولخرجی کوتاه مدت که تورم را تشدید می کند، آنها افزایش مالیات به ارزش 40 میلیارد پوند را توصیه می کنند – که برای مثال می تواند شامل معکوس کردن کاهش اخیر در سهم بیمه ملی باشد.

آیا حلقه عذاب ظاهر می شود؟

جان مک دانل، صدراعظم سابق در سایه هشدار می دهد که ترکیب سیاست های فعلی – با افزایش نرخ بهره بانک انگلستان و آماده شدن دولت برای کاهش هزینه ها – خطر تشدید رکود اقتصادی و منجر به چرخه کاهش، رشد ضعیف تر، رشد بزرگ تر از … کسری برنامه ریزی شده و باز هم کاهش بیشتر.

«بانک انگلستان نرخ‌ها را بالا می‌برد، دولت ریاضت اقتصادی را اعمال می‌کند – نتیجه ناگزیر رکود است. مک‌دانل می‌گوید: به زبان فنی، فکر می‌کنم که این کار بد است.

او می افزاید: «حتی اگر بپذیرید که شکافی وجود دارد که باید پر شود، تنها چیزی که نیاز دارید یک برنامه نسبتا ملایم برای توزیع مجدد است تا از ریاضت جلوگیری شود.» من فکر می‌کنم مشکل سوناک و دیگران این است که خودشان را وارد یک سنگر ایدئولوژیک کرده‌اند، جایی که در حال جنگیدن با جنگ‌های قدیمی هستند.»

مالیات بر ثروت چطور؟

Tax Justice UK اخیراً پیشنهاداتی را برای افزایش 37 میلیارد پوندی در سال به عنوان جایگزینی برای آنچه “ریاضت 2.0” نامیده است، ارائه کرده است.

اینها شامل مالیات بر ثروت ابرثروتمندان – هر کسی که بیش از 10 میلیون پوند دارایی دارد – با 1٪ در سال بود. همراستایی مالیات بر عایدی سرمایه با مالیات بر درآمد، به طوری که درآمدهای به دست نیاورده به اندازه پرداخت مالیات مشمول مالیات شود. و اعمال بیمه ملی برای درآمد سرمایه گذاری.

یا قرض گرفتن بیشتر؟

ریچارد مورفی، اقتصاددان سیاسی و حسابدار رسمی موافق است که باید مالیات بر ثروت در نظر گرفته شود، و استدلال می کند که افراد ثروتمند ظرفیت پرداخت بیشتر را دارند.

از طرف دیگر، دولت می تواند بیشتر وام بگیرد. بهترین راه برای انجام این کار قطع کردن بازارهای مالی به عنوان یک واسطه است. پس انداز و سرمایه گذاری ملی در حال حاضر 210 میلیارد پوند بودجه در اختیار دولت قرار داده است. اگر نرخ‌های بهره محصولات آنها رقابتی‌تر بود، می‌توانستند بسیار بیشتر افزایش دهند و همچنان هزینه کلی استقراض دولت را کاهش دهند.

یا، با توجه به اینکه ظاهرا ریاضت برای راضی نگه داشتن بازارهای مالی لازم است، صدراعظم می‌تواند آن بازارها را بلوف خطاب کند و به سادگی بگوید که اوراق قرضه هر کسی را که از برنامه هزینه‌ها و سرمایه‌گذاری اضافی که ما به درستی نیاز داریم راضی نیست، بازخرید خواهد کرد. اکنون از برنامه تسهیل کمی استفاده می کنیم. این همچنین نرخ بهره را پایین نگه می دارد.»