درگیر آن «سیاهچاله مالی» 50 میلیارد پوندی نباشید. این فقط یک استعاره گیج کننده محافظه کار است | سونیا سودا

‘مناگر توضیح می دهید، در حال باخت هستید» نقل قول ترین دیدگاه رونالد ریگان در مورد ارتباطات سیاسی است. به همین دلیل است که داستان‌هایی که با غریزه مردم در مورد نحوه کارکرد جهان همراه است، قانع‌کننده‌تر از مجموعه‌ای از حقایق با دقت ساخته شده است که اینطور نیست. این به ویژه در سیاست اقتصادی صادق است، جایی که روایت های راست سیاسی قانع کننده تر هستند زیرا شهودی تر هستند.

«مهاجران مشاغل شما را می‌گیرند» کار می‌کند زیرا مردم تمایل دارند اقتصاد را ثابت بدانند، نه به عنوان چیزی که با مشارکت بیشتر مردم رشد می‌کند. «مالیات‌های بالا برای رشد بد هستند» اغلب مؤثر است، زیرا بسیاری تصور می‌کنند که مالیاتی که پرداخت می‌کنند آنها را فقیرتر می‌کند و مجموع آن همه فقیرتر است.

شاید هوشمندانه ترین کاری که دیوید کامرون و جورج آزبورن پس از بحران مالی سال 2008 انجام دادند این بود که با استعاره ای شهودی کنترل روایت را از دست دادند که باعث می شد کاهش عمیق هزینه ها به جای یک انتخاب سیاسی یک ضرورت به نظر برسد. داستان واقعی یک بحران جهانی بود که بدهی ملی را افزایش داد، زیرا دولت را ملزم می‌کرد تا با کمک مالی عظیم به بانک‌ها وارد عمل شود. در آستانه سال 2008، آزبورن از سطوح مخارج دولت حمایت کرده و متعهد شده بود که با آنها مطابقت کند.

با این حال، داستانی که کامرون و آزبورن به خانه هجوم آوردند این بود که حزب کارگر با به حداکثر رساندن کارت اعتباری کشور، بحران اقتصادی را به وجود آورد و بزرگترین ضرورت این بود که آن را به هر قیمتی که باشد، بازپرداخت کنیم. کاهش‌های آزبورن در خدمات و مزایای عمومی، که او در عین حال کاهش مالیات بر درآمد را که به طور نامتناسبی نصیب اقشار بهتر می‌شد، انجام داد، تونیک ناخوشایندی بود که ما باید تحمل می‌کردیم.

کارت اعتباری ملی یک استعاره قانع‌کننده اما اشتباه بود که نه تنها نحوه صحبت محافظه‌کاران در مورد کاهش‌های بعدی را شکل داد، بلکه نحوه گزارش رسانه‌ها، از جمله بی‌بی‌سی، درباره رویدادهای اقتصادی و واکنش اپوزیسیون کارگر به آنها را شکل داد. اهمیتی نداشت که بدهی ملی به هیچ وجه مانند خرج کردن حجمی از مخارج غیر ضروری روی کارت اعتباری نیست. (استعاره مناسب‌تر برای وام گرفتن برای حفظ NHS و سرمایه‌گذاری در مهارت‌ها و زیرساخت‌ها، گرفتن وام مسکن برای خرید خانه‌ای است که امنیت طولانی‌مدت را فراهم می‌کند.)

در اینجا در سال 2022، به نظر می رسد که ریشی سوناک و جرمی هانت همان ترفند را تکرار کنند. بدهی ملی در نتیجه بسته مرخصی کووید و مسدود شدن قبوض انرژی افزایش یافته است. استعاره کارت اعتباری از بین رفته است، که وقتی محافظه کاران برای 12 سال در قدرت هستند، کار نمی کند، اما جای آن را یک «سیاهچاله مالی» 50 میلیارد پوندی گرفته است که باید فوراً پر شود، زیرا ملت دوباره در حال زندگی فراتر از آن است. به این معنی که.

این یک ابزار بلاغی هوشمندانه است. دوباره، این ایده به سرعت ریشه دوانید که صدراعظم چاره‌ای جز بستن کمربند کشور ندارد. اما هیچ “سوراخ” اندازه گیری عینی وجود ندارد. چیزی که هانت توصیف می‌کند، شکاف بین میزان پیش‌بینی OBR بدهی ملی در آینده و جایی است که او می‌خواهد طبق قوانین خودش باشد. در حال حاضر، دولت می گوید که می خواهد اندازه بدهی ملی نسبت به اندازه اقتصاد ظرف سه سال کاهش یابد.

این قانون یک انتخاب سیاسی است. هانت می‌گوید که باید قانونی به این سختی را اتخاذ کند – که دلالت بر نیاز به کاهش هزینه‌ها و افزایش مالیات‌ها علیرغم پیش‌بینی‌های طولانی‌مدت رکود اقتصادی دارد – تا بازارها را خوشحال نگه دارد و هزینه استقراض دولت را قابل مدیریت نگه دارد، و به واکنش به کوتاهی لیز تراس اشاره می‌کند. -بودجه به عنوان مثالی از این که چقدر ممکن است اشتباه پیش برود.

اما بسیاری از اقتصاددانان مخالف هستند. دانکن ولدون استدلال می‌کند که واکنش بازار به بودجه کوچک به سه دلیل افراطی بود: ده‌ها میلیارد پوند کاهش مالیات بدون بودجه که هیچ اقتصاددان معتبری فکر نمی‌کرد رشد سرزنده‌ای را ایجاد کند که صدراعظم ادعا کرد. نحوه اعلام این سیاست، تضعیف اعتبار موسسات بریتانیا مانند بانک انگلستان و کاهش بیشتر مالیاتی بلافاصله پس از آن. و اثر چند برابری بحران صندوق بازنشستگی مرتبط بر هزینه استقراض دولت. او فکر می‌کند که اگر هانت برای نگهداری بیمارستان‌ها، مدارس و شبکه ایمنی رفاهی و زیرساخت‌هایی که کشور به شدت به آن نیاز دارد وام بگیرد، بعید است که بازارها به همین شکل واکنش نشان دهند.

در عوض، به نظر می رسد هانت از استعاره «سیاه چاله» برای توجیه دور کاهش هزینه های عمومی استفاده می کند که حتی از دهه گذشته آسیب بیشتری خواهد داشت. موسسه دولتی در ماه گذشته سطوح عملکرد خدمات عمومی را بررسی کرد و به این نتیجه رسید که «هیچ «چربی» معنی‌داری برای اصلاح وجود ندارد… [cuts] تقریباً مطمئن است که تأثیر منفی بیشتری خواهد داشت.» فقط NHS را در نظر بگیرید: یک دهه کمبود بودجه و کمبود نیروی انسانی منجر به زمان انتظار بی سابقه شده است و افراد به دلیل تاخیر در درمان از بیماری های قابل پیشگیری رنج می برند و می میرند. پزشکان به دلیل تکنولوژی قدیمی و کمبود تجهیزات مانع هستند. این امر اکنون باعث درد می‌شود، اما با افزایش نرخ بیماری‌های طولانی مدت، پتانسیل رشد بلندمدت اقتصاد را که قبلاً در نتیجه برگزیت دچار رکود شده است، کاهش می‌دهد. این داستان یک اقتصاد کاملاً کاذب است که در سراسر بخش دولتی تکرار شده است.

رسانه ها و سیاستمداران اپوزیسیون نباید این بار در دام پذیرش انتخاب های سیاسی مخرب به عنوان یک ضرورت اقتصادی بیفتند. روزنامه نگاران نباید یک «سیاه چاله» ثابت را به عنوان واقعیت گزارش کنند، بلکه باید به عنوان تصور برخی از سیاستمداران و اقتصاددانان، به عنوان برخی از خبرنگاران بی بی سی گزارش دهند. قبلا انجام داده اند. و ما به عنوان یک ملت به گفتگوی بزرگتر در مورد خدماتی که می خواهیم و هزینه آنها نیاز داریم.

سطح مالیات در بریتانیا کمتر از میانگین OECD و بیشتر کشورهای اروپایی است. ما جامعه ای در حال پیری هستیم که جمعیت در سن کار نسبتاً رو به کاهشی برای پرداخت حقوق بازنشستگان و مراقبت های بهداشتی باقی مانده است. اگر می‌خواهیم در دنیایی زندگی کنیم که مردم ماه‌ها در دردهای طاقت‌فرسا رها نشوند، زیرا نمی‌توانند تعویض مفصل ران انجام دهند و والدین می‌توانند پس از بچه دار شدن به سر کار برگردند، زیرا مراقبت از کودک مقرون به صرفه است، باید هزینه آن را بپردازیم. آی تی. اما کاهش هایی که هانت این هفته اعلام خواهد کرد به این معنی است که اوضاع قبل از اینکه بهتر شود بسیار بدتر می شود.