“یکی با هم بیایید”: قهرمانی سرخس سیاه در جام جهانی ملت را متحد می کند | ورزش

پس از یک فینال خارق‌العاده جام جهانی راگبی، روبی تویی از تیم برنده سرخس سیاه نیوزیلند شروع به پخش یک آهنگ وایاتا (آهنگ) کرد که برای هر نیوزلندی شناخته شده بود.

زیر نورهای پرنور استادیوم فروخته شده ادن پارک در اوکلند، با روبان هایی که پشت سرش طلایی درخشان بود، تویی با نورافشانی برای جمعیت Tūtira mai ngā iwi (با هم بیایید) خواند و بیش از 40000 صدای تحسین آمیز پاسخ دادند: tatou tatou e! استادیوم فریاد زد: “همه ما، همه ما!”.

این یک پایان متحرک و مناسب برای یک تورنمنت بود که تب جدید و دیررس را برای راگبی زنان به راه انداخت. جمعیت رکوردشکنی و بیننده تلویزیونی، پوشش رسانه ای دیوار به دیوار، و بارهای شلوغ – هواداران مسابقات زنان بی سابقه بود.

تویی گفت: «اگر ورزش را دوست دارید، جنسیت را حذف کنید. “چون من به شما تضمین می کنم، آن نیمه و آن فینال – این یک سرگرمی بود، عزیزم. ورزش همین است.»

لیلی، یکی از هوادارانی که از ولینگتون پرواز کرد تا در مسابقه ادن پارک اوکلند با او شرکت کند. [family] گفت که او هرگز یک بازی ورزشی کاملاً شبیه آن را تجربه نکرده است، “جایی که جمعیت بسیار زیاد است، بنابراین در هر مرحله از بازی سرمایه گذاری می شود، درست از همان ابتدا … احساس می کردم خیلی بیشتر در خط است.”

او گفت: «تنش جمعی باورنکردنی بود. “مردم دقیقه به دقیقه لبه صندلی های خود بودند – سرخوشی مطلق در Eden Park بود.”

ارتباط با جهان مائوری [the Māori world] او افزود که قابل لمس بود و خاطرنشان کرد که هرگز ندیده بود تا این حد از آهنگ های زبان مائوری استفاده شود، پرچم مائوری به اهتزاز در بیاید و ده ها هزار طرفدار در حال تاب خوردن پوی در حمایت خود باشند.

“هاکا اشک را در چشمان مردم آورد و از هر پستی و بلندی جمعیت آنجا بود – برق و غرور بود.”

در یک کافه ورزشی شلوغ در ولینگتون، یک جفت دوست – یکی مائوری، یک بریتانیایی – به نوبت جشن گرفتند و ناامید شدند، زیرا تیم‌های مربوطه خود در طول مسابقه پیشروی کردند و به سمت آخرین دقیقه موها عقب‌نشینی کردند.

با پایان یافتن دقیقه 80 و قطعی شدن پیروزی نیوزلند، مارنی (از تبار نگا پوهی) طرفدار قدیمی راگبی از صندلی خود بیرون پرید. او گفت: “من غرق شدم، می خواهم گریه کنم.”

“من احساس شگفت انگیزی دارم، من بسیار افتخار می کنم. زنان بسیار سخت کار کرده اند – آنها مانا واهین توآ هستند [strong women] من به عنوان یک زن مائوری بسیار افتخار می کنم.»

مارنی به تیم انگلیسی ادای احترام کرد: “کیوی ها فشار را احساس کردند، آنها تا انتها با ما سخت بازی کردند – اما، هی، کیوی ها راگبی را دوست دارند، این در خون ماست.”

دوست مارنی، چارلی – بازیکن سابق راگبی – معتقد بود که او تنها بریتانیایی بود که در بار حضور داشت، اما او “دوست داشت تماشای سخت نیوزلندی ها را تماشا کند”. چارلی که در نیوزلند زندگی می‌کند، احساس می‌کرد که در فینال چه کسی باید ریشه‌کن شود، اما گفت: «هر دو تیم عملکرد شگفت‌انگیزی ارائه کردند.»

نخست وزیر جاسیندا آردرن که در جریان این مسابقه به کامبوج پرواز می کرد، در شبکه های اجتماعی به سرخس سیاه تبریک گفت.

او نوشت: «وقتی امروز بعدازظهر سوار هواپیمای NZDF شدیم تا به سمت اجلاس سران آسیای شرقی حرکت کنیم، از خدمه پرسیدم که آیا در حالی که ما در میانه هوا بودیم، منتظر اخبار جدیدی در مورد بازی Black Ferns هستند یا خیر.

آنها نه تنها ما را در مورد امتیاز به روز کردند، بلکه آسیب دیدگی هم داشتیم. ما با زمان کافی برای رسیدن به پایان 20 دقیقه فرود آمدیم … و من بسیار خوشحالم که این کار را انجام دادیم. هیچ کلمه ای برای آن بازی وجود ندارد، همانطور که تقریباً هیچ کلمه ای برای سرخس سیاه وجود ندارد. اما در حال حاضر، من با “افسانه ها” می روم.

این احساسی است که توسط هواداران – پیر و جوان – در سراسر کشور تکرار می شود، و مسابقاتی که مطمئناً الهام بخش نسل جدیدی از هواداران و بازیکنان خواهد بود. در حالی که دوربین ها جمعیت ادن پارک را نگاه می کردند، یک دختر جوان تابلویی را در دست گرفت: «آنها دختر نیستند، آنها افسانه هستند».

آلیس سوپر، طرفدار و مفسر فوق‌العاده راگبی در توییتر نوشت: «راگبی زنان همان‌قدر خوب بود که همیشه به شما گفتم خوب بود.[Now] سرمایه گذاری خونین روی این قهرمانان و همه کسانی که امروز الهام گرفته اید.»