ایرلند میلیاردها دلار از غول های فناوری جمع آوری کرده است. اما اگر غاز طلایی در لانه پرواز کند چه؟ | جان ناتون

مندر سال 1958، یک کارمند جوان ایرلندی به نام کنت ویتاکر، اربابان سیاسی خود را در دوبلین با سندی 250 صفحه ای شگفت زده کرد که او و برخی از همکارانش در بخش مالی ماه ها به طور مخفیانه روی آن کار می کردند. عنوان آن، توسعه اقتصادی، ممکن است به طرز فریبنده ای بی مزه باشد، اما پیام آن کورکورانه روشن بود. این کشور یک آشفتگی اقتصادی بود و اگر اقدامی رادیکال انجام نمی شد، موجودیت آن به عنوان یک کشور قابل دوام در تردید بود.

همانطور که نویسنده فینتان اوتول در خاطرات خود بیان می کند، ایرلند در دهه 1950 اساساً «یک مزرعه گاوداری وسیع با چند شهر و تعداد زیادی شهرک استانی کوچک بود». این مزرعه دو صادرات عمده داشت: گاو زنده و فرآورده های گوشت گاو که بیشتر آنها به مقصد بازار بریتانیا می رفتند، و جوانانی که هر ساله هزاران نفر از آنها مهاجرت می کردند، زیرا هیچ معیشت یا هیچ چشم اندازی برای تحقق زندگی در خانه وجود نداشت.

در ژوئیه 1958، دولت ایرلند تحلیل ویتاکر را پذیرفت و به او دستور داد تا برنامه ای برای توسعه اقتصادی تدوین کند، که او به درستی انجام داد. یک عبارت کلیدی در سند حاصل این بود که “آمادگی برای استقبال از سرمایه خارجی مکمل ضروری برای تضمین مشارکت خارجی در توسعه صنعتی است”. در یکی از آن معجزات گاه و بیگاه که لولای تاریخ است، این اندیشه رادیکال از چشم مرتجعین کشور دور ماند و به سیاست دولت تبدیل شد. و یک نهاد دولتی به نام سازمان توسعه صنعتی (IDA) که با تکنوکرات‌های غیور کار می‌کند، تصمیم گرفت تا آن را به واقعیت تبدیل کند.

و پسر، آیا آنها موفق شدند؟ ایرلند ممکن است هنوز گاو و محصولات لبنی صادر کند، اما شرکت های چندملیتی خارجی اکنون 10.2 درصد از اشتغال و 66 درصد از صادرات کشور را به خود اختصاص داده اند. در روزهای اولیه، درآمدها شرکت‌های قاره‌ای مانند جرثقیل‌ساز لیبهر، شرکت‌های بزرگ داروسازی مانند فایزر و تولیدکنندگان رایانه‌ای مانند اپل و شرکت DEC (شرکت تجهیزات دیجیتال) بودند که اکنون منقرض شده‌اند، اما در زمان مناسب ازدحام برای ایجاد اروپا به وجود آمد. مقر در دوبلین شامل بسیاری از جمعیت سیلیکون ولی بود. یک جستجوی سریع 19 شرکت بزرگ را نشان می دهد، از جمله Google، Facebook، Airbnb، PayPal، Twitter، Microsoft، eBay، LinkedIn، Squarespace، IBM، Seagate، Adobe، Dell، Oracle… این لیست همچنان ادامه دارد.

چرا این لباس ها اینقدر مشتاق هستند که در ساحل لیفی باشند؟ اگرچه آنها اغلب در مورد نیروی کار جوان، تحصیلکرده و انگلیسی زبان ایرلند صحبت می کنند، سه دلیل اصلی وجود دارد. ایرلند در اتحادیه اروپا است، سازمان های دولتی آن به عقب خم شده اند تا زندگی را برای آنها آسان کنند و رژیم مالیاتی، خوب، مطلوب است. در واقع آنقدر مساعد بود که وقتی در سال 2016 کمیسیون اروپا حکم داد که اپل باید 13 میلیارد یورو مالیات کم پرداختی را به دولت ایرلند بپردازد زیرا «ایرلند مزایای مالیاتی غیرقانونی به اپل اعطا کرده بود»، نه تنها اپل علیه این حکم تجدیدنظر کرد، بلکه دولت ایرلند هم همینطور! (تجدیدنظر با موفقیت انجام شد.)

تا به حال، تحقق چشم انداز ویتاکر برای توسعه کشورش مانند یک نتیجه برد-برد به نظر می رسید. این توضیح می‌دهد که چرا دولت جمهوری در حال حاضر پول از گوش‌هایش بیرون می‌آید، تا جایی که وزیر دارایی، پاسکال دونوهه، مجبور شد هشدار دهد که درآمدهای مالیاتی شرکت‌های بزرگ، تصویری مصنوعی مثبت از امور مالی عمومی ایجاد می‌کند. مالیات شرکتی 16.6 میلیارد یورو برای 10 ماه منتهی به پایان اکتبر تولید کرد که 69 درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته افزایش یافته است. و Donohoe پیش‌بینی می‌کند که درآمد مالیاتی کل سال ممکن است به 80 میلیارد یورو برسد. هیچ دولت اروپایی دیگری به این شکل مالی خوب نیست.

سه گانه پس از آن؟ نه کاملا. این سیل درآمدهای مالیاتی به این دلیل اتفاق می‌افتد که شرکت‌های بزرگ – به‌ویژه شرکت‌های فناوری – در طول همه‌گیری به‌شدت رونق گرفتند. اما یک رکود برای همه (به جز شاید شرکت های انرژی) در راه است. با این حال، نگرانی بزرگتر این است که این آخرین تجلی شانس ایرلندی ها در مورد وابستگی دولت به رفاه آن دسته از افراد درآمدی که با صدها هزار استقبال سنتی توسط جادوگران IDA مواجه شدند، نشان می دهد. اوتول می‌گوید: «10 درصد از کل درآمد مالیاتی در ایرلند اکنون فقط از 10 شرکت آمریکایی حاصل می‌شود» که توسط یکی از وی شناسایی شده است. آیریش تایمز همکارانی که احتمالاً اپل، مایکروسافت، گوگل، فایزر، مرک، جانسون و جانسون، فیسبوک، اینتل، مدترونیک و کوکاکولا هستند. پنج مورد از این غول های فناوری هستند.

فقط برای تاکید بر این نکته، زمانی که دونوهو مشغول شمارش میلیاردها خود بود، اخباری مبنی بر کوچک شدن تعداد زیادی از غول های فوق الذکر منتشر شد. به عنوان مثال، دفتر توییتر در دوبلین هفته گذشته به طور ناگهانی بسته شد، و IDA در حال اطلاع رسانی به دولت در مورد “خطر مشاغل بخش فناوری ایرلند پس از حرکت توییتر” بود. و نشانه هایی وجود دارد که متا در شرف اخراج حدود 350 نفر است.

و اخلاقی؟ اگر به اندازه کافی خوش شانس هستید که تخم مرغ های طلایی دریافت می کنید، همه آنها را در یک سبد قرار ندهید.

چیزی که من خوانده ام

اثر الون
پیامدهای توییتر؛ نه فقط برای مردم کوچک یک پست وبلاگ فوق العاده توسط ماریا فارل در مورد عواقب انسانی بی مسئولیتی ایلان ماسک است.

یک دنیا تفاوت
جهانی گرایی نتوانست اقتصاد مورد نیاز ما را تامین کند. مقاله ای بسیار زیبا از رعنا فروهر در نیویورک تایمز در مورد جنبه های منفی یک وسواس نئولیبرالی.

پرنده ناقوس؟
Twitter Is Future ما یک پست وبلاگ طولانی و قابل درک درباره معنای تصاحب توییتر برای آینده رسانه ها توسط روزنامه نگار کهنه کار آمریکایی جیمز فالوز است.