نمایشگاه نشان می‌دهد که مردم ویکتوریا در مورد اینکه چرا مصری‌ها مرده‌ها را مومیایی می‌کنند اشتباه می‌کنند | مصر شناسی

به نظر می رسد مومیایی های مصری که مدت ها شیفته مدرن بوده اند، با حفظ شکل متمایز انسان، ما را با گذشته باستان پیوند می دهند. اما این دلیل واقعی برای این فرآیند پیچیده نبود، نمایشگاه بزرگ جدید بریتانیا استدلال می کند.

این تکنیک در عوض راهی برای تبدیل شخصیت های مرده به شکلی بود که خدایان می پذیرفتند. بنابراین، مومیایی کردن، به دور از تضمین بقای ویژگی‌های فردی، هدفش این بود که ساکنان یک مقبره را با فرمول الهی مطابقت دهد.

کمپبل پرایس، مصر شناس برجسته ای که کتابش همراه با نمایشگاه خواهد بود، گفت: «این ایده که ما از ویکتوریایی ها به ارث برده ایم، این که همه این کارها برای نگه داشتن جسد مرده همان طور که در زندگی بود انجام شده است، درست نیست. “این ناقص است، و ما اکنون معتقدیم که قصد داشت آنها را به سمت الوهیت هدایت کند.”

پرایس و تیمی از متصدیان از عموم مردم دعوت می‌کنند تا در سال جدید، زمانی که مومیایی‌های طلایی مصر به موزه تازه بازسازی‌شده منچستر که در 18 فوریه بازگشایی می‌شود، شواهد را بررسی کنند.

این نمایش که هشت مومیایی و بیش از 100 شیء باستانی دیگر را به نمایش می گذارد، پیش از این در طول تعطیلی موزه، تورهای بین المللی داشته است و به تازگی برای منچستر به نمایش گذاشته خواهد شد تا بر تفسیر پرایس از فرآیند تطهیر، مسح و بسته بندی باستانی تأکید کند.

ما باید زمانی را تصور کنیم که نه تنها به وضوح هیچ عکس عکاسی وجود نداشت، بلکه آینه های بسیار کمی وجود داشت، بنابراین مردم نمی دانستند که چگونه به نظر می رسند. کل سؤال مربوط به ویژگی‌های صورت چندان مهم نبود.» این آخر هفته پرایس گفت. در نتیجه، ایده‌های پشت پرتره و مجسمه‌سازی باستانی نیز بسیار متفاوت بود.»

او می‌گوید، قوت این باور اشتباه که پرایس اکنون امیدوار است سر طلایی خود را بچرخاند، ناشی از نگرش‌های استعماری باستان‌شناسان اولیه است که امروزه توسط علاقه‌ی شدید ما به ظاهر شخصی پشتیبانی می‌شود. او گفت: «وقتی مردم به چهره‌ای در داخل یک مومیایی نگاه می‌کنند و می‌گویند: «اوه، آنها دقیقاً شبیه ما بودند»، این فقط یک توهم است.

پرایس یکی از اعضای فعال انجمن اکتشاف مصر است که اگرچه در سال 1882 تأسیس شد، اما اکنون رویکرد استعماری قدیمی و جشن را به چالش می کشد. به گفته پرایس، تفاسیر علمی به روزتر تا حدی ناشی از کار کریستینا ریگز است که کتاب او گنجینه: چگونه توت عنخ آمون یک قرن را شکل داد این ماه مصادف با صدمین سالگرد کشف مقبره شناخته‌شده‌ترین فرعون آن‌ها در جلد شومیز منتشر شد.

با توجه به اهمیت معنوی مومیایی ها و سایر محتویات مقبره ها، هیچ سی تی اسکن و تصاویر تشخیص چهره در نمایشگاه ظاهر نمی شود.

تمام اسکن‌های اخیر به باستان‌شناس ادواردیایی فلیندرز پتری بازمی‌گردد، که علاقه‌مند بود جمجمه‌های درون مومیایی‌ها را اندازه‌گیری کند تا ببیند آیا با ایده‌های بریتانیایی در مورد اینکه انسان چگونه باید باشد، مطابقت دارند یا خیر. این پیشینه نسبتاً شوم مصر شناسی است که ما از آن دور می شویم.»

یادداشت های روزانه نمایش داده شده از باستان شناسان برجسته گذشته نیز نشان می دهد که چگونه اولویت ها زمانی توسط ارزش های ویکتوریایی در مورد نژاد، جنسیت، وضعیت و مرگ هدایت می شدند.