این دو نفر بعید است که جرقه جهش بریتانیا در جام بیلی جین کینگ | تنیس

تیپس از بازی در اولین حضور بریتانیا در خانه در جام بیلی ژان کینگ، ناامیدی در حال افزایش بود. هر دو مسابقه انفرادی مقابل قزاقستان با شکست به پایان رسیده بودند و شانس آنها برای یک مسابقه عمیق از قبل کم شده بود.

اما برای اولیویا نیکولز و آلیشیا بارنت، حضور صرف یک برد بود. در حالی که یافتن انگیزه در لاستیک های مرده می تواند دشوار باشد، آنها مصمم به بازی رفتند تا بهترین بازی خود را انجام دهند و از لحظه لذت ببرند. آنها نه تنها در ست های مستقیم پیروز شدند، بلکه شور و نشاط آنها به هم تیمی هایشان انرژی داد، که یک روز سخت را با لبخند به پایان رساندند. این اولین گام به سوی بهبودی باورنکردنی بود: روز پنجشنبه بریتانیا اسپانیا را شکست داد تا به نیمه نهایی روز شنبه برسد.

نقش محوری بارنت و نیکولز به دلایل زیادی غیرمحتمل بود. یک چیز، در ابتدا جایی برای آنها در تیم وجود نداشت. کاپیتان، آن کیوتاوونگ، چهار بازیکن انفرادی آشکار را انتخاب کرده بود که تنها یک مکان باقی مانده بود. اما کناره گیری اما رادوکانو از این رویداد منجر به تغییر رویکرد شد. او تصمیم گرفت به بهترین تیم دوبل GB فرصتی بدهد.

ظهور آنها به خودی خود یک مکاشفه بوده است. به جای انتخاب مسیر سنتی به سمت تنیس و حرفه ای شدن در جوانی، هر دو بازیکن ترجیح دادند ابتدا به دانشگاه بروند، با نیکولز در دانشگاه لافبورو در حالی که بارنت در دانشگاه نورث وسترن در ایالات متحده تحصیل کرد.

از زمان حرفه ای شدن در سال های 2016 و 2017، بارنت و نیکولز تقریباً تمام حرفه حرفه ای خود را در سطوح پایین تر مدار ITF گذرانده اند. هیچکدام تا سال گذشته حتی به 200 نفر برتر هم نرسیده بودند و این فصل را با رتبه های 184 و 187 شروع کردند.

علیرغم اینکه در گذشته گهگاهی با هم بازی می کردند، آنها همکاری تمام وقت خود را در سال 2021 آغاز کردند و همه چیز به سرعت در حال انجام است. آنها اولین تور خود را با هم در لیون در آغاز سال انجام دادند و بلافاصله به فینال رسیدند. در ماه آگوست، آنها اولین عنوان WTA خود را در Granby، کانادا کسب کردند. آنها هر دو بیش از 120 پله در رتبه بندی امسال صعود کرده اند و به 60 و 63 رسیده اند، یعنی سال 2023 اولین سال کامل آنها در تور WTA خواهد بود.

نیکولز معتقد است که موفقیت آنها مسیرهای متنوعی را برای بازیکنان حرفه ای تنیس نشان می دهد و اینکه حرفه ای شدن در سنین پایین همیشه یک ضرورت نیست.

او گفت: «فکر می‌کنم زمانی که در دانشگاه داشتیم واقعاً به ما اجازه داد تا به‌عنوان بازیکن، به‌عنوان مردم پیشرفت کنیم». سپس وقتی به تور آمدیم، خسته نبودیم. تازه بودیم، آماده رفتن بودیم. شاید برخی از افراد وقتی در جوانی برای شروع حرفه‌ای خود بیرون می‌روند، ممکن است در 22، 23 سالگی دچار سوختگی شوند. آیا 10 سال دیگر در این تور حضور دارید؟

بارنت موافق بود: «ما بهترین نوجوانان تاریخ نبودیم، اما تنیس را دوست داریم و فقط به ورزش کردن ادامه دادیم. امیدوارم این یک نمونه برای نسل جوان باشد، اگر رویایی دارید، فقط به دنبال آن بروید.»

روز پنجشنبه، بارنت وقتی توضیح داد که چگونه پدرش، یک طرفدار فداکار تنیس، به تنهایی از گلاسسترشایر به گلاسکو رفت، احساساتی شد و مادرش که چند سال پیش درگذشت، از موفقیت او لذت می برد.

فکر نمی‌کنم من و لیو در سن 15 سالگی واقعاً باور داشتیم که این اتفاق می‌افتد، اما ما آن را می‌خواستیم. بارنت گفت: ما تلاش کردیم و به اینجا رسیدیم و در نیمه نهایی هستیم.

آنها به اولین نیمه نهایی انگلیس در 41 سال گذشته در برابر استرالیا می روند که نقش اصلی را در موفقیت تیمشان ایفا کرده است، و اگر به یک بازی دوبل تعیین کننده برسد، آنها آماده خواهند بود.