“انگار نفت پیدا کرده ایم”: شهر توسکانی از کشف گنجینه آبگرم لذت می برد | ایتالیا

اسمارتینا کانوتی از زمانی که کودک بود، از تپه شیب دار کنار شهر توسکانی San Casciano dei Bagni، که توسط ساکنان محلی به عنوان “کوه مقدس” شناخته می شود، پایین می رفت تا در دو چشمه آب گرم باستانی روستایی که به دلیل شهرت آنها شهرت دارند، شیرجه بزند. مزایای درمانی

اما او نمی دانست که تنها چند متر دورتر پناهگاهی قرار دارد که توسط اتروسک ها در قرن دوم قبل از میلاد ساخته شده بود و حاوی گنجینه عظیمی از گنجینه بود که اکنون می تواند سرنوشت این شهر نسبتاً منزوی 1400 نفری در نزدیکی سینا را تغییر دهد.

کانوتی گفت: «ما برای مهمانی ها هم در چشمه ها جمع می شدیم. «عجیب است که فکر کنیم این گنجینه ها خیلی نزدیک بودند، اما باز هم همیشه کنجکاو بودیم که چرا هیچ چیز مرتبطی پیدا نشده است. این منطقه ای غنی از آبگرم است که توسط اتروسک ها و رومی ها ساخته شده است، و آثار فراوانی در شهرهای اطراف پیدا شده است، پس چرا در San Casciano dei Bagni نه؟

آگنیس کارلتی، شهردار شهر نیز کنجکاو بود. او با حمایت مالی از سوی دولت و کمک‌کنندگان خصوصی، به راه‌اندازی یک پروژه باستان‌شناسی کمک کرد که منجر به کشف 24 مجسمه برنزی شد که عمدتاً به خدایان تقدیم شده بود، که در میان گل و لای و آب جوشان در خرابه‌های شبکه‌ای از چشمه‌های حرارتی مدفون شده بودند. که محل عبادت اتروسک ها و رومی ها بود.

کارلتی گفت: «انگار ما نفت پیدا کردیم. “شاید همه این خدایان اکنون برای ما خوش شانسی به ارمغان بیاورند.” او امیدوار بود که این کشف باعث رونق گردشگری در شهری شود که به گفته او به دلیل کاهش جمعیت با چالش‌های اقتصادی عظیمی مواجه است.

برنزها – بزرگترین کشف در نوع خود در ایتالیا – شامل یک افبه خوابیده در کنار Hygeia، الهه سلامت، با مار پیچیده شده دور بازوی او و مجسمه ای اختصاص داده شده به آپولو، خدای خورشید و نور بود.

این مجسمه‌ها که کارشناسان گفته‌اند توسط خانواده‌های ثروتمند منطقه ساخته شده‌اند، زمانی لبه حمام‌های بیضی‌شکل را تزئین می‌کردند و در مراسمی که گمان می‌رود در قرن اول بعد از میلاد در آب غوطه‌ور شوند، در آب فرو رفتند.

در حفاری ها همچنین 6000 سکه به همراه مجموعه ای از نذورات کشف شده است. اینها شامل مجسمه های کوچکی است که کف دستی را نشان می دهد که پول در دست دارد، آلت تناسلی، یک جفت سینه و کودکی پیچیده شده در قنداق که به امید باردار شدن یا خوش شانسی عمومی به خدایان و آب مقدس تقدیم می شد.

این پروژه که ساکنان محلی آن را با محبت به پروژه ای که ممکن است توسط ایندیانا جونز انجام شده باشد تشبیه کرده اند، توسط دکتر جاکوپو تابولی، استادیار دانشگاه خارجیان در سینا رهبری می شود.

او گفت این پناهگاه، که در دوره روم، زمانی که امپراتوران از جمله آگوستوس در آن رفت و آمد می‌کردند، مجلل‌تر شد، تا قرن پنجم پس از میلاد فعال باقی ماند، قبل از اینکه در زمان مسیحیت بسته شد، اما ویران نشد. استخرها با ستون‌های سنگی سنگین مهر و موم شدند و مجسمه‌های الهی در آب رها شدند که سرشار از مواد معدنی از جمله کلسیم و منیزیم بود.

تبولی می‌گوید: «این آب برای کبد، درمان دردهای صورت، کمک به باروری بسیار مفید بود. «روش‌های تشریفاتی زیادی در ارتباط با بارداری وجود داشت، بنابراین موضوع تولد بسیار مهم بود. اما این قطعاً آب آشامیدنی نبود، زیرا سمی است.»

کتیبه‌های اتروسکی و رومی نیز در این مکان یافت شده‌اند، و طبولی گفت که آثار باستانی کشف‌شده تاکنون نشان‌دهنده مهمی از گذار بین دو دوره تاریخی است و حمام‌ها به عنوان پناهگاه صلح در نظر گرفته می‌شوند.

در دوران مسیحیت این مکان برای مراسم بت پرستی مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما حمام‌های کنار معبد و سایر حمام‌هایی که در اطراف حومه توسکانی قرار داشتند، بازدیدکنندگان را از سراسر اروپا در دوران رنسانس به خود جذب می‌کردند.

در سال 1585، مدیسی ها ساختاری را در این مکان ایجاد کردند و در طی حفاری ها آثاری از جمله محراب هایی را یافتند که سپس به حمام های رومی نزدیک فونتاورده آورده شدند، جایی که خانواده بانکداری فلورانسی قصری ساختند که امروزه یک استراحتگاه سلامتی پنج ستاره است. .

Fontaverde تا به امروز بیشتر شهرت چشمه های گرم را به خود اختصاص داده است، اما اکتشافات در San Casciano dei Bagni باعث ایجاد سر و صدای زیادی در شهر شده است. این آثار در چند ماه آینده بازسازی خواهند شد و مطالعات بیشتری انجام خواهد شد تا در نهایت در موزه ای که در ساختمانی متعلق به قرن شانزدهمی که اخیراً توسط وزارت فرهنگ ایتالیا خریداری شده است، نگهداری شود.

انتظار می رود با از سرگیری کاوش ها در تابستان آینده، گنجینه های بیشتری کشف شود و این مکان در نهایت به یک پارک باستان شناسی تبدیل شود.

حمام کردن در چشمه های آب گرم زیر نور ماه کامل در پنجشنبه شب، وجود لذت باستان شناسی محصور در مجاورت نیز برای سابرینا لپری، بازدیدکننده ای از پروجا، غافلگیرکننده بود.

او گفت: «به این فکر می کردم که پشت حصار چیست. من 25 سال است که به اینجا می آیم، چشمه ها را به خاطر طبیعت وحشی شان دوست دارم. هر بار که از حمام بیرون می آیم پوستم باورنکردنی است، انگار ماساژ داده ام. امیدوارم شهرت تازه به دست آمده چیزها را خیلی تغییر ندهد.»