بازگشایی موزه سلطنتی هنرهای زیبای آنتورپ با نقاشی کج و گربه سبز | هنر

از بیرون، موزه سلطنتی هنرهای زیبا در آنتورپ مانند مظهر قرارداد به نظر می رسد. این بنای تاریخی بزرگ نئوکلاسیک که برای اولین بار در سال 1890 افتتاح شد، با الگوبرداری از یک معبد یونانی، تمام شکوه و عظمت دوران خود را دارد. با این حال، در پشت نما با ابهت، چند لمس بازیگوش و غافلگیرکننده وجود دارد.

در یک اتاق، تابلویی با زاویه کج آویزان است. در دیگری، گربه‌ای سبز رنگ به طرز تهدیدآمیزی در قفسی با در باز است. در جای دیگر، دیواری مانند پرده ای وهم آلود از برگ های خش خش «جان می گیرد». همه اینها بخشی از بازدید از موزه سلطنتی، معروف به KMSKA است، که پس از 11 سال در سپتامبر پس از بازسازی 100 میلیون یورویی (87 میلیون پوند) بازگشایی شد.

اکنون می‌خواهد بازدیدکنندگان را سرگرم و سرگرم کند، به همان اندازه که آنها را در مورد مجموعه‌ای غنی که دوره‌های ابتدایی فلاندری، باروک آنتورپ و بیشترین تعداد آثار مدرنیست بلژیکی جیمز انسور را در بر می‌گیرد، که پیشگام کوبیسم، اکسپرسیونیسم، آینده‌گرایی و سوررئالیسم است، مطلع کند.

هدف آن تبدیل یک موزه سنتی به چیزی کمتر ترسناک و بازیگوش است. کارمن ویلمز، مدیر KMSKA، کارمن ویلمز، با اشاره به 2.4 کیلومتر گالری با بیش از 600 اثر به نمایش درآمده، گفت: “بازدید از این موزه یک چالش است.” او گفت، تحقیقات آکادمیک نشان داد که بازدیدکنندگان متوسط ​​موزه به سرعت به یک نقاشی نگاه می‌کنند، شاید برای هفت ثانیه. یک مطالعه در سال 2016 نشان داد که بینندگان 28.6 ثانیه به یک اثر هنری بزرگ نگاه کردند. ویلمز به آبان نیوز گفت: به جای اینکه بازدیدکنندگان احساس کنند موظف به علامت زدن هر نقاشی هستند، “ما سعی می کنیم سرعت نگاه به هنر را کاهش دهیم.”

یکی از راه‌های کاهش سرعت، از طریق 10 چیدمان هنری توسط هنرمند بلژیکی و کارگردان اپرا کریستوف کوپنز است که در سراسر موزه پراکنده شده‌اند و هر کدام جزئیاتی از یک نقاشی در یک اتاق را می‌گیرند. این گربه تهدیدآمیز از فیلم زندگی بی جان با Chinoiseries انسور می آید، در حالی که یک شتر مخملی مانند یاقوت قرمز که کودکان می توانند آزادانه روی آن بالا بروند را می توان توسط روبنس Adoration of the Magi پیدا کرد. موزه امیدوار است که جستجو برای تطبیق جزئیات نقاشی ها با این نصب، بازدید را برای کودکان و والدینشان جذاب تر کند.

متصدیان همچنین امیدوارند انتظارات را در مورد نحوه نمایش هنر مخدوش کنند. نقاشی ها بر اساس مضامین گروه بندی می شوند – نور، رنگ یا فرم در گالری مدرن، رنج، رستگاری و قدرت در قدیم. پرتره رامبراند از یک روحانی با لباس مشکی سخت در کنار یک نقاشی رنگارنگ و وحشی از یک ماندریل توسط اسکار کوکوشکا اکسپرسیونیست قرن بیستم به نمایش گذاشته شده است – شوخی به قیمت بورگر برجسته هلندی.

عجیب دیگر در آویزان کج یک صحنه میخانه توسط نقاش عصر طلایی هلندی آدریان ون اوستاد است که مردی مست را نشان می دهد که از چهارپایه خود می افتد. ون هوت گفت: “با ارائه نقاشی به صورت کج، ما بر جنبه کمیک و پویا نقاشی تاکید می کنیم، که هدف ون اوستاد نیز بود.” با این وجود، امیدواریم که بازدیدکننده چنین جوک هایی را بدون توضیح درک کند. توضیح دادن یک جوک به این معنی است که شوخی بدی است، اینطور نیست؟

در گالری مدرن، تصویری از ورقه‌های طلای قرن چهاردهمی از مسیح مرده بر روی صلیب در کنار میدان تاریک گونتر اوکر، اثری در سال 1979 که در آن صدها میخ که در زوایای مختلف به یک صفحه چوبی کوبیده شده‌اند، نور را می‌گیرند و توهمی ایجاد می‌کنند. جنبش. ون هوت پیشنهاد می کند که هر دو هنرمند – استاد ناشناخته قرن چهاردهم و مجسمه ساز مدرن آلمانی – با نور بازی می کردند. برای من شخصاً مهم است که از چشم هنرمندان نگاه کنم. ما به اندازه کافی متوجه نیستیم که این نقاشی ها در وهله اول اشیا هستند. شما باید به نقاشی ها به عنوان نقاشی نگاه کنید نه فقط به عنوان تصویر.»

به عنوان بخشی از فلسفه «آهسته نگاه کردن»، بازدیدکنندگان همچنین می توانند در یک گالری 21 متری بایستند، جایی که جزئیات کوچک نقاشی ها بر روی چهار دیوار به ارتفاع 10 متر نمایش داده می شود. بازدیدکنندگان موزه که به‌عنوان ویدئو زنده می‌شوند، می‌توانند در پرده‌ای از برگ‌ها غوطه‌ور شوند یا جواهرات کهربایی را ببینند که از روی دیوارها می‌غلطند.

همه طرفدار رویکرد جدید نیستند. یکی از روزنامه های محلی حلق آویز کردن کج را به عنوان یک حقه توصیف کرد. ون هوت پیشنهاد می کند که برخی از مورخان هنر نیز کمی بداخلاق بوده اند. «آنها فکر می کنند انجام این کارها برای موزه ای با این اهمیت مناسب نیست. به آن‌ها می‌گویم، خوب من نمی‌توانم اهمیتی بدهم، زیرا من فقط برای مورخان هنر کار نمی‌کنم. او افزود، با این حال، امیدوار است متخصصان از مرمت بیش از 200 اثر هنری بازدید و قدردانی کنند.

بازگشایی در سپتامبر نقطه اوج یک پروژه 19 ساله برای بازسازی ساختمان بود که نشت داشت و در حال خراب شدن بود. دیوارهای ساختگی خراب شدند، رنگ‌های پررنگ سبز زیتونی و قرمز پمپی دوباره رنگ آمیزی شدند و وسایلی که درخشش خود را از دست داده بودند دوباره طلاکاری شدند. نما تغییر چهره داده شد و صورتی، نارنجی، خاکستری و آبی اصلی خود را از 120 سال کثیفی نجات داد.

در همان زمان، دومین موزه برای نمایش بهتر مجموعه مدرن ساخته شد و 40 درصد فضای بیشتری به آن اضافه کرد. اما معمار KAAN مستقر در روتردام، به جای ضمیمه کردن یک ضمیمه، یک بال مدرن را در داخل حیاط های داخلی پیشنهاد کرد – فضایی براق، براق و سفید با سقف های بلند و پله های 103 پله ای چشمگیر.

در طول مسیر، بازسازی‌کنندگان همچنین از شر ویژگی‌های نامطلوب، از جمله آزبست و پناهگاه هسته‌ای 1952 خلاص شدند – یک کار سه ماهه برای دو مینی بیل مکانیکی که دارای چکش‌های چکش بودند.

در حالی که کار ساختمان ادامه داشت، موزه از تعطیلی 11 ساله برای بررسی ارتباط آن با استعمار استفاده کرد. این نشان داد که 57 اثر از 18 اهداکننده، 3.3 درصد از کل کمک‌ها، «احتمالاً یا احتمالاً» با پول استعمار تأمین شده است.

تا کنون بازسازی به نظر محبوب است. بیش از 100000 نفر در پنج هفته اول بازگشایی بازدید کردند که بسیار فراتر از انتظار بود. ویلمز گفت: «زیباترین تعریفی که می‌گیریم این است که رویکردی شگفت‌انگیز است… و این که فقط برای هنردوستان نیست، این موزه واقعاً برای همه باز است».

و او متقاعد شده است که مردم به معنای نقاشی کج مستی هستند: “هرکسی که واقعاً به نقاشی نگاه می کند، شوخی را می فهمد، می خندد.”