تلاش تازه برای ممنوع کردن بمب به عنوان مناقصه نسل جدید برای جهان عاری از هسته ای | سلاح های هسته ای

در حالی که خطرات هسته ای سه دهه پس از جنگ سرد شتاب می گیرد، یک جنبش خلع سلاح برای مقابله با آنها با نسل جدیدی از فعالان در حال ظهور است.

در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 و سپس دوباره در اوایل دهه 80، زمانی که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی موشک های خود را در اروپا به سمت یکدیگر نشانه می رفتند، اعتراضات خیابانی گسترده ای علیه دولت هایی که برای نابودی جهانی برنامه ریزی می کردند، برگزار شد.

کمپین خلع سلاح هسته ای (CND) در بریتانیا متولد شد و راهپیمایی های گسترده ای را تا قلب تأسیسات تسلیحات هسته ای بریتانیا در آلدرماستون ترتیب داد. بیش از چهار دهه پیش، یک میلیون آمریکایی در پارک مرکزی نیویورک گرد هم آمدند تا خواستار توقف مسابقه تسلیحاتی و توقف هسته ای شوند. در پایان سال 1982، بیش از 30000 زن زنجیره انسانی را در اطراف پایگاه نیروی هوایی مشترک گرینهام به عنوان اقدامی مقاومتی در برابر استقرار موشک های کروز ایالات متحده در آنجا تشکیل دادند. در اکتبر 1983، CND بزرگترین راهپیمایی را در لندن برگزار کرد که شهر تا به حال دیده بود.

با تهاجم ولادیمیر پوتین به اوکراین و تهدیدهای مکرر او مبنی بر استفاده از سلاح هسته ای در صورت احساس خطر، این خطر به همان اندازه واقعی است که در زمان بحران موشکی کوبا یا بن بست موشکی در اروپا وجود داشت. این بار اعتراضات گسترده ای صورت نگرفته است، اما واکنش مردمی بوده که کانال های دیگری برای ابراز وجود پیدا کرده است.

پیشتاز جنبش جدید، کمپین بین‌المللی برای لغو سلاح‌های هسته‌ای (Ican) است که با موفقیت از معاهده منع تسلیحات هسته‌ای (TPNW) در مجمع عمومی سازمان ملل حمایت کرد و منجر به تصویب آن در سال 2017 شد.

از آن زمان تاکنون بیش از 90 کشور این معاهده را امضا کرده اند و 68 کشور آن را تصویب کرده اند. این امر آمریکا و روسیه را از ارتقای زرادخانه‌های خود و چین از پیگیری برنامه‌هایی برای تبدیل شدن به سومین قدرت پیشرو در تسلیحات هسته‌ای بازنمی‌دارد، اما بئاتریس فین، مدیر اجرایی ایکان، گفت که هدف نهایی چیزی پایدارتر است: مشروعیت‌زدایی از سلاح‌های هسته‌ای در اطراف جهان

فین که جایزه صلح نوبل 2017 را از طرف ایکان پذیرفته است، گفت: «دیدن آنچه در حال رخ دادن است دشوارتر می‌شود، زیرا شاید مردم زیادی را در خیابان‌ها نمی‌بینید. اما او افزود: “جنبش در اینجا بسیار زیاد است و ما قطعا در حال رشد و ساختن هستیم.”

در حالی که به کار CND و جنبش انجماد هسته ای ادامه می دهد، Ican و 652 سازمان شریک آن در سراسر جهان به دنبال الهام گرفتن از اشکال دیگر اقدام جامعه مدنی هستند، از جمله کمپین های ممنوعیت مین های زمینی و مهمات خوشه ای، که به دنبال وضع هنجارهای جدید است. و خطوط قرمز آنچه در صحنه بین المللی قابل قبول است را دوباره ترسیم کنیم.

فین گفت: «ما در تلاش هستیم تا شستشوی مغزی ناشی از پذیرش سلاح‌های هسته‌ای را به‌عنوان عادی لغو کنیم. او استدلال کرد که بزرگترین منبع اهرم جنبش، نیاز به سلاح های هسته ای برای مشروعیت است.

ما در حال حاضر این را در مورد روسیه می بینیم. آنها سخت می‌جنگند تا مشروعیت خود را در اطراف سلاح‌های هسته‌ای و صندلی شورای امنیت و حول روایت این جنگ بازگردانند. و برای من این نشانه آسیب پذیر بودن آنهاست.»

کیت هادسون، دبیر کل CND، می‌گوید که اعضای جدید از زمان تهاجم همه جانبه روسیه به اوکراین افزایش یافته است.

هادسون گفت: «فعالیت به‌طور گسترده‌ای وجود دارد، اما شکل‌های جدیدی به خود می‌گیرد، و سیال‌تر از گذشته است: شیوه‌ای که مردم پیوندهای بین موضوعات را، از نظر سیاسی و مبارزاتی، درک می‌کنند و بر اساس آن عمل می‌کنند.

او استدلال کرد که جنبش خلع سلاح هسته‌ای دیگر در سیلوی خودش نیست، زیرا نگرانی‌های مشترکی برای کسانی دارد که برای توقف بحران آب‌وهوایی، یا حمایت از عدالت اجتماعی در جهانی که دولت‌ها مبالغ هنگفتی را برای ذخایر هسته‌ای هزینه می‌کنند، در حالی که فقیرترین کشورها می‌جنگند. مردم جامعه خود سرد و گرسنه هستند.

جنبش زندگی سیاه پوستان مهم است (BLM) اکنون خلع سلاح هسته ای را به عنوان یک موضوع عدالت اجتماعی برای بسیاری از فعالان تازه استخدام شده در نظر گرفته است و آن را به حوزه ای بسیار متنوع تر تبدیل می کند.

ماری فاینز، شریک بسیج در گروه حمایت از خلع سلاح جهانی صفر، گفت که BLM او را بر آن داشت تا به وضوح “همبستگی بین سیستم های پلیس و نظامی گری” و همپوشانی بین مجموعه سلاح های هسته ای، مبارزات عدالت اجتماعی و سایر تهدیدات وجودی را ببیند. .

فاینز گفت: “من امیدوار و خوشبین هستم که موج جدیدی از صداهای جوان و متنوعی که به این فضا قدم می گذارند، به آن فکر می کنند.” آنها به شیوه ای متفاوت به پاسخ های دیپلماتیک فکر می کنند. آنها در حال تجسم مجدد هستند که امنیت چگونه می تواند و باید چگونه باشد.”

مولی هرلی که در چین متولد شد اما توسط یک خانواده سفیدپوست آمریکایی به فرزندخواندگی پذیرفته شد، گفت که جنبش خلع سلاح هسته‌ای آنقدر که فکر می‌کرد باز نیست.

او گفت: «فضای هسته‌ای برای جوانان، زنان رنگین‌پوست و هر رنگین‌پوست خوش‌آمیزترین فضا نیست. هرلی که در نوامبر 27 ساله می شود، پس از چند سال کار برای گروه های فعال خلع سلاح، مدرک هنر را در بالتیمور آغاز کرده است. او همچنان به یک کنفرانس هسته ای در واشنگتن که ماه گذشته توسط بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی برگزار شد، سفر کرد. او توضیح داد: “مسائل خودشان چیزهایی هستند که من نمی توانم به آنها اهمیت بدهم.”

در حالی که روسیه تجاوزات خود را در اوکراین افزایش می دهد، احساس ترس و اضطراب در میان دوستان هرلی گسترش یافته است. او گفت که برای آنها این فقط یک تهدید وجودی دیگر است که کنترلی بر آن ندارند.

یکی از دوستانم به طور خاص به من گفت: من به دلیل تصمیمات چند مرد سفیدپوست که هرگز آنها را ملاقات نخواهم کرد و هرگز به حرف های من گوش نمی دهند، غرق چشم انداز پایان کل جهان هستم. او گفت.

هرلی در حال آزمایش راه های جدیدی برای صحبت در مورد تهدیدات ژئوپلیتیکی است. او در حین کار بر روی مدرک هنری خود، ستونی در وب سایت Inkstick می نویسد، و آخرین مورد او درباره چیزهایی بود که ایالات متحده و چین ممکن است از افسانه دشمنان عاشق در داستان های رمانتیک بیاموزند.

او گفت: “شما نمی توانید راه خود را به سمت یک جنبش توده ای ترسیم کنید”، با این استدلال که آنچه در نسل او به عنوان بی تفاوتی تلقی می شود، واقعاً “مکانیسم مقابله با ناامیدی” است. او استدلال کرد که راه حل این بود که زمینه هایی برای امیدواری فراهم شود.

کارهایی وجود دارد که می‌توانیم انجام دهیم و باید همه این گام‌های عملی و بسیار ملموسی را که می‌توان برداشتیم، روشن کنیم.»