آنچه اکنون درباره انتخابات میان دوره ای می دانیم: منکران انتخابات، ترامپ و موارد دیگر

رای دهندگان منکران انتخابات را در چندین رقابت بزرگ رد کردند.

چیزی که دموکرات‌ها آن را «دروغ بزرگ» می‌خواندند، در پای صندوق‌های رای بی‌خبر بود.

در چندین ایالت میدان نبرد، رای دهندگان نامزدهای جمهوری خواه برای مناصب ایالتی را که در مورد انتخابات 2020 تردید ایجاد کرده بودند، رد کردند. در رقابت‌های فرمانداری در پنسیلوانیا و ویسکانسین، آن‌ها از سناتور ایالتی داگ ماستریانو، که اتوبوس‌ها را برای تظاهرات ۶ ژانویه ۲۰۲۱ در واشنگتن سازماندهی کرد، و تیم میشلز، که چندان هم پیش نرفت، اجتناب کردند. تودور دیکسون، یکی دیگر از منکرات انتخاباتی مورد حمایت ترامپ، در میشیگان شکست خورد.

به نظر می‌رسید که رای‌دهندگان ایالت نوسانی تمایلی به تحویل کلیدهای خود دستگاه انتخاباتی به متحدان آقای ترامپ نداشته باشند. آنها نامزدهای مورد حمایت ترامپ برای وزارت امور خارجه در میشیگان، نیومکزیکو و مینه‌سوتا را رد کردند، اگرچه رقابت‌هایی که از نزدیک در آریزونا و نوادا مشاهده می‌شدند تا روز چهارشنبه بسیار نزدیک به آن بودند.

اما آنها در همه جا رد نشدند. تاکنون حداقل 210 جمهوری خواه که مشروعیت بایدن را زیر سوال برده اند، کرسی هایی در مجلس نمایندگان و سنا یا رقابت های ایالتی برای فرمانداری، وزیر امور خارجه و دادستان کل کسب کرده اند.

فروشندگان بلیت بازگشتی را رقم زدند.

«کیفیت نامزد» می‌تواند یک مفهوم مبهم باشد – چیزی که وقتی آن را می‌بینید، آن را می‌شناسید. اما از عصر چهارشنبه، نتایج میان‌دوره‌ای نشانه‌های اولیه‌ای را نشان داد که صدها هزار رای‌دهنده جمهوری‌خواه و دموکرات بین نامزدهای احزاب خود که آنها را لایق و غیر شایسته می‌دانند تمایز قائل شدند. در عصری عمیقاً حزبی، این یکی از چشمگیرترین تحولات انتخابات بود.

پنسیلوانیا را بگیرید. تا عصر چهارشنبه، 2,462,615 رای برای مهمت اوز، پزشک مشهوری که رقابت خود را به ستوان فرماندار جان فترمن باخت، شمارش شده بود. اما فقط 2,217,847 پنسیلوانیایی ماستریانو را انتخاب کردند – که بیش از 200,000 رای رد شد.

یا نیوهمپشایر را در نظر بگیرید، که رای دهندگان چخماق آن به خود می بالند که نسبت به خرس های معمولی کمتر حزبی هستند. کریس سونونو، فرماندار محبوب جمهوری خواه، با به دست آوردن 343551 رای بر رقیب دموکرات خود برتری یافت. در همان زمان، تنها 268990 رای دهنده نیوهمپشایر اهرمی را برای دان بولدوک، نامزد جمهوری خواهان برای مجلس سنا کشیدند.

با این حال، تقسیم بلیت به هر دو صورت قطع شد. برای مثال، در جورجیا، 1،941،499 رای دهنده، رافائل وارنوک، نامزد دموکرات ها برای مجلس سنا را انتخاب کردند. اما تنها 1,809,522 استیسی آبرامز، دموکراتی که نتوانست فرماندار برایان کمپ را برکنار کند، انتخاب کردند.

سقط جنین مهم بود، اما نه همیشه به یک شکل.

هنگامی که دادگاه عالی تابستان امسال رو علیه وید را لغو کرد، یک کمپین میان دوره ای را به راه انداخت که در مسیر جمهوری خواهان قرار داشت. اما همه ایالت ها را به یک اندازه تحت تاثیر قرار نداد. در برخی، مانند میشیگان و ویسکانسین، ممنوعیت های چند دهه ای ناگهان به قانون تبدیل می شوند. دیگران، مانند ماساچوست و نوادا، قبلاً از این عمل محافظت کرده بودند.

این تفاوت ها ممکن است به توضیح دستاوردهای دموکرات ها در ایالت هایی مانند میشیگان کمک کند، جایی که رای دهندگان یک قانون رای گیری را تصویب کردند که حقوق سقط جنین را در قانون اساسی ایالت خود تثبیت می کند. یا بقای Govs. تونی اورز از ویسکانسین و لورا کلی از کانزاس. و ممکن است یکی از عوامل ناراحتی جمهوری خواهان در چندین منطقه مجلس نمایندگان در نیویورک باشد، جایی که دموکرات ها قبلاً مجلس قانونگذاری و عمارت فرماندار را کنترل می کردند.

در ایالت های تحت کنترل شدید دموکرات ها، نامزدهای جمهوری خواه برای فرمانداری گفتند که این موضوع را لمس نمی کنند. و تقریباً کار کرد. لی زلدین تبلیغی را پخش کرد که در آن قول می‌داد: «اگر فرماندار کتی هوچول را از سلطنت خلع کند، قانون سقط جنین نیویورک را تغییر نخواهم داد و نمی‌توانم تغییر دهم». کریستین درازان، که دموکرات‌ها را در اورگان ترساند، به یک ایستگاه رادیویی عمومی گفت: «رو به قانون اورگان تبدیل شده است. صرف نظر از نظر شخصی ام در مورد سقط جنین، به عنوان استاندار، قانون را رعایت می کنم.»