در کتاب جدید، پنس به ترامپ و 6 ژانویه می پردازد

“‘چطور هستید؟’ او شروع کرد. “کارن و شارلوت چطور هستند؟”

آقای پنس می نویسد که او “به صراحت پاسخ داد که ما خوب هستیم” و به او گفت که همسر و دخترش در 6 ژانویه در کاپیتول بوده اند. من همین الان یاد گرفتم. سپس پرسید: ترسیدی؟

آقای پنس پاسخ داد که عصبانی است.

من و شما در آن روز اختلاف نظر داشتیم، آقای رئیس جمهور، و دیدن این افراد که ساختمان کنگره را پاره کردند، خشم من را برانگیخت. آقای پنس می نویسد که آقای ترامپ شروع به اعتراض کرد که «مردم عصبانی بودند، اما صدایش خاموش شد» و افزود که به آقای ترامپ گفته است که باید آن را رها کند. آقای ترامپ به آرامی پاسخ داد: بله.

آقای پنس می نویسد، همانطور که آنها صحبت می کردند، آقای ترامپ “با غم واقعی در صدایش” گفت: “اگر ما تجمع را نداشتیم چه می شد؟ اگر آنها به کاپیتول نمی رفتند چه می شد؟ او افزود: “خیلی وحشتناک است که اینطور پایان یابد.”

آقای پنس نظراتی را درباره لحظات کلیدی دولت، مانند انتقال سفارت آمریکا در اسرائیل به اورشلیم، و همچنین جنجال بر سر اظهارات آقای ترامپ در مورد راهپیمایی برتری طلبان سفیدپوست در شارلوتزویل، ویرجینیا، ارائه می کند.

او از آقای ترامپ دفاع کرد و تاکید کرد که به نظر او انتقادات ناعادلانه بوده است. آقای پنس اصرار دارد: «دونالد ترامپ یهودستیز نیست. او یک نژادپرست یا متعصب نیست. اگر او بود، معاون او نمی‌شدم.»

او همچنین با تحسین در مورد آقای کوشنر و جان کلی، دومین رئیس کارکنان کاخ سفید می نویسد که به گفته او باعث ایجاد نظم در جناح غربی شد. با این حال، او سخنان بسیار تندتری برای مارک میدوز، آخرین رئیس دفتر آقای ترامپ، که تمرکز برخی از تحقیقات در مورد آنچه منجر به شورش کنگره شد، داشت.

«در روزهای رو به زوال دولت، یکی از جانشینان او، مارک میدوز، نماینده کنگره از کارولینای شمالی، درهای اتاق بیضی شکل را کاملاً باز می کرد و به افرادی که حتی نباید پا در محوطه کاخ سفید می گذاشتند، اجازه ورود می داد. آقای پنس می نویسد چه رسد به دسترسی به ترامپ.