“مرا اجاره نکن”: گروه مستاجران آنلاین برای مبادله داستان های ترسناک، توصیه ها و ناامیدی ها | اجاره

آن‌ها آن را «مرا اجاره نکن» – یک گروه رسانه‌های اجتماعی است که در طول همه‌گیری به‌عنوان فضای امنی برای تخلیه داستان‌های اجاره‌ای «وحشتناک» و تبادل توصیه‌ها برای مقابله با عوامل و صاحبخانه‌های بداخلاق تأسیس شد.

تنها در کمتر از دو سال و نیم، 41000 عضو جمع آوری کرده است.

مدیر گروه، فالان زیبل، گفت که ایده اولیه این بود که پس از آن که او و شریکش، آنتونی زیبل، تجربه اجاره وحشتناک خود را داشتند و هیچ اقدامی برای اقدامی انجام ندادند، یک سیستم بررسی صاحبخانه ایجاد شود.

او گفت: «این در مقایسه با برخی از داستان‌های ترسناکی که شنیده‌ایم چیزی نبود، اما آنتونی در آن زمان متوجه شد که چیزی برای مستاجران وجود ندارد.

کمک‌های صاحبخانه و لیست‌های سیاه زیادی وجود دارد، اما مستاجر چیزی برای امتیاز دادن به یک نماینده یا آدرس برای اجاره وجود ندارد. مالکان در قبال اقدامات خود پاسخگوی صفر هستند.»

از زمانی که این زوج این گروه را ایجاد کردند، این گروه به یک جامعه مردمی آنلاین تبدیل شد، با ده‌ها پست و پاسخ هر روز – از داستان‌های کابوس‌آمیز بیرون راندن فوری و هجوم کپک‌ها گرفته تا توصیه‌هایی در مورد تهویه مطبوع مقرون‌به‌صرفه.

اما این یک برنامه رایگان برای همه نیست. قبل از اینکه افراد بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند، قوانینی وجود دارد. مالکان و نمایندگان ممنوع هستند، اعتماد متقابل کلیدی است و استفاده از زبان تهاجمی، توهین آمیز یا طعمه خطر مسدود شدن را به همراه دارد.

توصیه‌های ضعیف که احتمالاً منجر به اخراج مستاجر می‌شود – مانند عدم پرداخت اجاره – نیز یک بلوک فوری است.

با ادامه یافتن بحران اجاره، جامعه به شانه ای استعاری تبدیل شده است که در میان افزایش 200 دلاری اجاره بها و کسر اوراق قرضه می توان گریه کرد.

زیبل گفت که علیرغم نرخ پایین بی‌سابقه و افزایش شدید اجاره‌بها، مستاجرین هنوز از حقوق خود که اغلب بر اساس ایالت و منطقه متفاوت است، آگاه نیستند.

او گفت: «این گروه اکنون یک جامعه بزرگ برای مستاجران است تا فضای امنی برای پرسیدن سؤالات، ابراز نگرانی‌های خود و دریافت مشاوره داشته باشند.» “شما در مبارزه برای حقوق عادلانه احساس تنهایی نمی کنید.”

مستأجرها اغلب ناراحتی خود را در یک سری پست‌ها بیان می‌کنند و اعضای دیگر را در مورد پیشرفت یا ناامیدی‌های خود به‌روزرسانی می‌کنند.

در یکی از این موارد، یک مستاجر ایمیلی دریافت کرد که به آنها اطلاع داده بود پس از ابراز نگرانی از اینکه در صورت تمدید نشدن اجاره نامه، با دو فرزند بی خانمان شوند، آنها را تخلیه کنند یا خطر حذف پلیس را به خطر بیندازند.

پس از پرداخت 1000 دلار برای نظافت و 300 دلار برای باغبانی، به آنها گفته شد که وثیقه آنها متوقف می شود.

لئو پترسون راس، رئیس اتحادیه مستاجرین نیوساوت ولز، گفت: علیرغم اینکه تجارت منصفانه NSW از صاحبخانه‌ها می‌خواهد اطلاعات تماس خود را در مورد قراردادهای اجاره ارائه کنند، نمایندگان در عوض ایمیل‌های خود را ارائه می‌دهند و مستاجران را قادر به تماس با مالک املاک خود نمی‌دانند.

او گفت: «اگرچه قانون وجود دارد، تجربه معمول این است که به آنها داده نمی شود. مالکان مورد بازخواست قرار نمی‌گیرند، زیرا این به مستاجر بستگی دارد که آنها را مورد بازخواست قرار دهد و آنها در برابر تخلیه آسیب‌پذیر هستند.

پترسون راس گفت که این گروه به عنوان یک گروه حمایتی عمومی برای یادآوری به مستاجرین که تنها نیستند، “یک چیز واقعا مفید و مثبت” بود.

او گفت: «مردم این توانایی را دارند که درباره تجربیات مشترک خود صحبت کنند.

“دانستن اینکه این شما نیستید که شکست خورده اید، این یک مشکل سیستمی است – اخراج شدن شما، تلاش برای یافتن خانه، بازتابی از شما به عنوان یک فرد نیست، بلکه سیگنالی است که سیستم از کار افتاده است.”

اما او گفت که وجود این گروه یادآور موانعی است که مستاجران برای دسترسی به خدمات و دریافت مشاوره های معتبر با آن مواجه هستند.

او گفت: “خدمات به اندازه کافی برای پاسخگویی به نیازهای افرادی که به دنبال مشاوره هستند، تامین نمی شود، و عنصری از دانستن حقوق شما در یک سیستم اساسا ناعادلانه وجود دارد که به شما کمک زیادی نمی کند.”

راه حل بهتر، طرح مجوز مالک است که توسط دولت اجرا شود، در حال حاضر هیچ مانعی برای ورود به غیر از ثروت وجود ندارد.

«یک سیستم ثبت نام استانداردها را توسط شخص ثالث اعمال می کند، نه مستاجرینی که در معرض خطر اخراج هستند. شما همه آن را بدون ابزاری برای پیمایش در اختیار اجاره‌گر قرار می‌دهید.»