خروج ویلیامسون، نخست وزیری سوناک را شروعی ناخوشایند می کند | ریشی سوناک

ریشی سوناک می‌دانست که نخست‌وزیری‌اش شروعی دشوار خواهد داشت، اما دفاع شرم‌آور یکی از متحدان نزدیک کابینه‌اش پس از تنها دو هفته، تهدیدی برای بازگشایی اختلافات تلخ در حزب محافظه‌کار است.

علیرغم تلاش‌های اولیه برای مقاومت در برابر اخراج گاوین ویلیامسون پس از انبوهی از اتهامات قلدری، نخست‌وزیر روز سه‌شنبه مجبور شد استعفای او را بپذیرد – نه به دلیل اعتراف به اشتباه، بلکه به دلیل تبدیل شدن به یک “حواس پرتی”.

توضیح رسمی برای خروج ویلیامسون به او اجازه می‌دهد تا با لطفی بهتر از اخراج برای سومین بار از کابینه خارج شود و به نخست‌وزیر اجازه می‌دهد دستانش را تمیز نگه دارد.

اما این تنها نگرانی نمایندگان حزب محافظه کار در مورد قضاوت سیاسی سوناک را افزایش خواهد داد. ارتکاب اشتباهی که به نظر آنها به‌عنوان یک خطای بزرگ غیراجباری به این زودی در نخست‌وزیری او انجام شد، سؤالاتی را در مورد اینکه چرا نخست‌وزیر ویلیامسون در وهله اول استخدام کرد و سپس برای حفظ او بسیار سخت جنگید، ایجاد می‌کند.

نبرد برای جلوگیری از اخراج ویلیامسون از کابینه حتی بعد از ظهر سه شنبه در جریان بود. گفته می‌شود که دولت قصد داشت بیانیه‌ای را منتشر کند که می‌خواست با گفتن این که او در آموزش‌های ضد قلدری شرکت خواهد کرد، موضوع را زیر فرش بکشد. با این حال، در آخرین لحظات کشیده شد.

با درک تعداد همکارانی که ویلیامسون با آنها دشمنی کرده بود، شخصیت های ارشد شماره 10 فهمیدند که نمی توانند از نمایندگان مجلس و وزرا بخواهند که دریچه ها را خراب کنند و از تصمیم سوناک دفاع کنند.

آنها می خواستند از بازگشت به دورهای طولانی دولت بوریس جانسون اجتناب کنند، زمانی که – مانند گراند دوک قدیمی یورک – او قبل از تسلیم شدن، همکاران خود را به بالای تپه رساند و همه آنها را در این روند شرمنده کرد. .

همچنین تهدید اتهامات بیشتر علیه وزیر سابق دفتر کابینه وجود داشت که فقط جرقه تحقیقات بیشتر و ریختن خون بد بیشتری را در میان یک حزب محافظه کار که از قبل عمیقاً تقسیم شده بود، می کرد.

یکی از نمایندگان مجلس استدلال کرد که در دوران لیز تراس، شکاف‌ها بین جناح‌های مختلف مانند یک انشقاق بود – در حالی که در زمان سوناک، این شکاف‌ها فقط مانند چاله‌ها ظاهر می‌شدند.

در حالی که مطمئناً درست است که اکثر نمایندگان مجلس به طور موقت اشتهای خود را برای شورش از دست داده‌اند و به خود اجازه داده‌اند از حضور در شخصیت‌های اصلی یک سریال سیاسی خلاص شوند، آتش‌بس نشانه‌هایی از فشار را نشان می‌داد.

وندی مورتون، تازیانه ارشد سابق، آشکارا گزارش داد که ویلیامسون و جیک بری، رئیس سابق حزب، شایستگی سوئلا براورمن برای انتصاب مجدد به سمت وزیر کشور را پس از نقض قوانین وزارتخانه زیر سوال بردند، که نشان می‌دهد ائتلافی ناراضی از متحدان تروس از قبل تشکیل شده است.

دیگران شروع به جمع آوری حمایت سوناک از ویلیامسون – که به اتهام افشای اطلاعات از شورای امنیت ملی از سمت وزیر دفاع برکنار شد – و براورمن که به دلیل افشای یک سند وزارت کشور مجبور به کناره گیری شدند، شروع کردند.

یکی از نمایندگان ارشد پارلمان گفت که به نظر می رسد نخست وزیر “خود را با افرادی احاطه کرده است که سابقه شناخته شده ای در زمینه مسائل امنیت ملی دارند”.

با توجه به اینکه سؤالات نخست وزیر در روز چهارشنبه مطرح می شود و کیر استارمر از دو هفته قبل برای حمله به هر دو انتصاب و تضعیف وعده سوناک برای بازگرداندن یکپارچگی به دولت استفاده می کند، شماره 10 گلوله را گاز گرفت.

آنها به دنبال این بودند که از تحمیل اجبار به فشارهای سیاسی یا رسانه ای اجتناب کنند، زیرا می ترسیدند که ایجاد یک سابقه با اخراج ویلیامسون پیامدهای دشواری در زمانی که وزرای آینده در موقعیت دشواری قرار می گیرند، داشته باشد.

اما در نهایت، منفعت بازگشت او به دولت به‌عنوان یک رئیس سایه مؤثر از بین رفت. اقتدار او از بین می رفت و هر چه سوناک بیشتر به او گره می خورد، قدرت نخست وزیر نیز بیشتر از بین می رفت.

نخست‌وزیر در بدترین حالت دنیا به پایان رسیده است، شاید در خفا امیدوار است که ویلیامسون “خفه شود و برود” اما نگران است که یک به اصطلاح “استاد هنرهای تاریک” قدرتمند و آگاه اکنون روی نیمکت‌های عقب افتاده است. در همین حال، قربانیان ادعایی قلدری با انتظار طولانی مدت برای نتایج تحقیقات متعدد روبرو هستند.

سوناک امیدوار است که قبل از اینکه خشم عمومی به درستی برانگیخته شود، به اندازه کافی سریع عمل کرده است تا این کشمکش را در موضوع «حباب وست مینستر» مهار کند. اما او ممکن است خیلی دیر عمل کرده باشد تا از لکه دار شدن غیرقابل برگشت خود جلوگیری کند.