تورم گریبان دموکرات ها را در نظرسنجی ها گرفت. آیا آنها را در صندوق رأی له خواهد کرد؟

تورم به عنوان یک موضوع کلیدی در آستانه انتخابات میان دوره ای 2022، پس از پنج دهه که طی آن افزایش آهسته و پیوسته قیمت ها آن را به یک مسئله سیاسی تبدیل کرد، دوباره به صحنه بازگشت.

تورم زمانی محرک قوی سیاست در آمریکا بود، چیزی که ریچارد ام. نیکسون، رئیس جمهور سابق و دولت او را وحشت زده کرد و بعداً به تبدیل شدن جیمی کارتر به یک رئیس جمهور یک دوره ای کمک کرد. با افزایش قیمت ها، آنها دوباره در مرکز قرار می گیرند و می توانند به تصمیم گیری در مورد کنترل کنگره کمک کنند.

اعتماد خانوارها با افزایش تورم کاهش یافته است و مسائل اقتصادی به اوج نگرانی رای دهندگان رسیده است. 49 درصد از رای دهندگان در نظرسنجی اکتبر گالوپ گفتند که اقتصاد برای آنها موضوع بسیار مهمی است، به ویژه سقط جنین، جنایت و روابط با روسیه. این بالاترین سطح نگرانی اقتصادی است که برای انتخابات میان دوره ای از سال 2010، زمانی که اقتصاد از بدترین رکود پس از رکود بزرگ خارج می شد، پیش می رود.

تورم تقریباً به طور قطع موضوعی است که اقتصاد را به جایگاه فعلی خود سوق می دهد. قیمت‌های مصرف‌کننده در سال منتهی به سپتامبر 8.2 درصد افزایش یافت که بسیار سریع‌تر از افزایش سالانه 2 درصدی که در سال‌های منتهی به همه‌گیری طبیعی بود. این باعث شده است که بسیاری از خانواده ها احساس کنند که در حال عقب ماندن هستند، حتی در شرایطی که بیکاری نزدیک به پایین ترین حد 50 سال گذشته است، کارفرمایان در یک کلیپ قوی استخدام می کنند و فرصت های شغلی فراوان است.

گسست بین قدرت اقتصاد و احساسی که رأی دهندگان در مورد آن دارند، نشان می دهد که چرا دموکرات ها در حالت تدافعی وارد انتخابات میان دوره ای می شوند. سیاستمداران منتخب نقش محدودی در مبارزه با تورم دارند، شغلی که بیشتر به عهده فدرال رزرو است. این موضوع صحبت در مورد افزایش قیمت ها را چالش برانگیزتر کرده است.

داده‌های نظرسنجی نشان می‌دهد که در حالی که رأی‌دهندگان در مورد اینکه چه کسی را برای افزایش سریع قیمت امروز مقصر بدانند اختلاف نظر دارند، سهم بیشتری از رأی‌دهندگان مستقل بر این باورند که جمهوری‌خواهان برای اقتصاد و امور مالی آنها بهتر هستند. به گفته دانشمندان علوم سیاسی، عصبانیت در مورد وضعیت اقتصاد می تواند کافی باشد تا برخی از مردم را به رای دادن به تغییر وادار کند، حتی اگر طرف مقابل راه حل های واضح و بهتری ارائه ندهد. سوال کمتر این است که آیا تورم عاملی برای رای دادن خواهد بود یا خیر – و بیشتر این است که آیا تورم یک عامل تعیین کننده خواهد بود.

الین کامارک، یکی از همکاران ارشد برنامه مطالعات حکومت داری در موسسه بروکینگز، گفت: «برای انتخابات این هفته اهمیت زیادی دارد. واضح است که هر روز در تورم چه اتفاقی می افتد: رای دهندگان نمی توانند آن را فراموش کنند.

در سراسر طیف سیاسی، بسیاری از آمریکایی ها نسبت به امور مالی شخصی خود احساس مثبت کمتری دارند: یک نظرسنجی مرکز تحقیقات روابط عمومی AP-NORC در ماه اکتبر نشان داد که 36 درصد از دموکرات ها اکنون می گویند وضعیت مالی آنها در وضعیت بدی قرار دارد، در حالی که این رقم در ماه مارس 28 درصد بود. در میان جمهوری خواهان، این رقم 53 درصد بود که از 41 درصد افزایش داشت. استقلالی ها نسبتاً بدون تغییر بودند و 53 درصد احساس منفی داشتند.

این می تواند به ویژه برای دموکرات ها بد باشد، زیرا آنها اغلب در اقتصاد قدرت کمتری دارند.

داده‌های نظرسنجی جدید از دانشگاه میشیگان نشان داد که 41 درصد از رأی‌دهندگان احساس می‌کنند هیچ یک از طرفین در کمک به امور مالی شخصی‌شان مزیتی ندارند. اما از بین کسانی که فکر می کردند تفاوت وجود دارد، 35 درصد فکر می کردند جمهوری خواهان بهتر هستند – در مقابل 20 درصد برای دموکرات ها. مصرف کنندگان همچنین انتظار داشتند جمهوری خواهان در رقابت های ملی برنده شوند.

جوآن هسو، مدیر نظرسنجی مصرف کنندگان دانشگاه میشیگان، در نسخه چهارم نوامبر نوشت: «به طور کلی، پاسخ دهندگان انتظار دارند جمهوری خواهان کنترل مجلس و سنا را به دست آورند.

این که آیا آنها درست می گویند یا نه می تواند به این بستگی دارد که آیا تورم برای آرای واقعی به همان اندازه که در نظرسنجی های احساسات برجسته است، برجسته است یا خیر.

ممکن است قیمت‌ها به سرعت در حال افزایش باشند – مصرف‌کنندگان را آزار دهند و توجه آنها را به خود جلب کنند – اما بیکاری بسیار پایین است، که خانم کامارک گفت که ممکن است این اضطراب را کاهش دهد. به علاوه، او گفت، گروه‌های انتقادی از رای‌دهندگان – به ویژه زنان – ممکن است روی موضوعات دیگری از جمله حکم دادگاه عالی در اوایل سال جاری تمرکز کنند که Roe v. Wade را لغو کرد و به حق قانونی سقط جنین پایان داد.

هالی سیمپسون ویلک، 36 ساله، از Broadview Heights، اوهایو، در فروشگاه مواد غذایی احساس تورم می کند، اما او فکر نمی کند که جمهوری خواهان لزوما بهتر از دموکرات ها در حل مشکل باشند. به علاوه، او گفت که حکم سقط جنین “آتش زیر” او را روشن کرده است. او انتظار دارد به دموکرات رای دهد.

حدس زدن اینکه آیا نارضایتی از افزایش قیمت‌ها تا حدودی منجر به رای‌های واقعی می‌شود یا خیر، زیرا سابقه چندانی در این اواخر وجود ندارد. در حالی که تورم سابقه سیاست محرکه در آمریکا را دارد، در 50 سال گذشته موضوع مهمی نبوده است.

در دهه‌های 1970 و 1980، تورم حتی سریع‌تر بود و به قله‌های 12 و 14 درصدی رسید. این افزایش قیمت‌ها و واکنش ملت به آن، نقش بزرگی در پیشبرد گفتگوهای ملی و تصمیم‌گیری در انتخابات در آن دوران داشت. به عنوان مثال، آقای نیکسون در سال 1971 سقف دستمزدها و قیمت ها را برای کنترل موقت قیمت ها قبل از انتخابات 1972 وضع کرد.

آقای نیکسون در طی اعلامیه غافلگیرکننده خود که شامل سایر تغییرات عمده سیاست اقتصادی بود، گفت: «تورم همه آمریکایی ها، هر یک از شما را غارت می کند. «خانه‌داران سخت‌تر از همیشه تعادل بودجه خانواده را پیدا می‌کنند. و 80 میلیون حقوق‌بگیر آمریکایی روی تردمیل بوده‌اند.»

این محدودیت‌های دستمزد و قیمت ممکن است از نظر سیاسی زیرکانه بوده باشند، اما تحقیقات نشان داده است که آنها فقط جهش قیمت‌ها را به تعویق انداخته‌اند – آنها را متوقف نکردند. زمانی که آقای کارتر در سال 1977 رئیس جمهور شد، تورم همچنان بیداد می کرد. فدرال رزرو آن را با نرخ های بهره فوق العاده بالا کنترل کرد که باعث افزایش بیکاری شد، کمپینی که به طور گسترده ای به هزینه برای دومین دوره ریاست جمهوری آقای کارتر کمک کرد.

تجربه آمریکا در دهه 1970 نیز یک واقعیت تلخ را نشان می‌دهد: حتی اگر تورم سیاست کشور را هدایت کند، سیاستمداران نسبتا کمی می‌توانند برای رسیدگی به آن انجام دهند، جدای از تلاش برای جلوگیری از بدتر شدن مشکل با تحریک اقتصاد. سیاست های مالیاتی و هزینه ای برای جبران افزایش قیمت ها عمدتاً تأثیرات نسبتاً کمی دارند.

ابزار اصلی این کشور برای مبارزه با افزایش سریع قیمت ها، سیاست فدرال رزرو است – و این یک راه حل دردناک است. زمانی که بانک مرکزی نرخ بهره را افزایش می‌دهد، تقاضای اقتصادی را کاهش می‌دهد، استخدام‌ها را کاهش می‌دهد، رشد دستمزد را تعدیل می‌کند و در نهایت قیمت‌ها را پایین می‌آورد زیرا خریداران عقب‌نشینی می‌کنند و شرکت‌ها متوجه می‌شوند که دیگر نمی‌توانند هزینه بیشتری دریافت کنند.

خانم کامارک گفت: “راه حل آسانی برای تورم وجود ندارد – راه حل یک رکود است.” برای دموکرات‌ها، «داشتن پیام اقتصادی بسیار سخت است».

اقتصاددانان معمولاً افزایش سریع قیمت امروز را تا حدی به هزینه های دولت نسبت می دهند، از جمله بسته ای که دموکرات ها در سال 2021 تصویب کردند و به افزایش تقاضای مصرف کنندگان کمک کرد. اما آنها همچنین ماهیت جهانی دارند و تا حدودی به مشکلات تداوم عرضه در بحبوحه همه گیری و اختلالات بازار مواد غذایی و سوخت ناشی از تهاجم روسیه به اوکراین مرتبط هستند.

بسیاری از رای دهندگان بر این باورند که افزایش قیمت امروز به طور کامل – حتی اصولا – تقصیر دولت دموکرات نیست. اما این ارزیابی بر اساس خطوط حزبی تقسیم می شود.

بر اساس داده‌های نظرسنجی AP-NORC در ماه گذشته، حدود 87 درصد از دموکرات‌ها تورم را به عواملی خارج از کنترل بایدن نسبت می‌دهند، در مقابل 48 درصد از مستقل‌ها و 21 درصد از جمهوری‌خواهان.

افرادی که قبلاً روی حصار بودند ممکن است ذهنشان تحت تأثیر تورم باشد – به خصوص در مکان هایی که به ویژه دردناک است. افزایش قیمت ها در سطح مترو گزارش شده است، و برخی از شهرها در ایالت های میدان نبرد کلیدی با افزایش شدید قیمت مواجه هستند: تورم در آتلانتا 11.7 درصد بود. 13 درصد در فینیکس؛ و 9 درصد در منطقه متروی سیاتل بر اساس آخرین داده های موجود.

و حتی اگر تورم در برخی نقاط نزدیک به میانگین ملی باشد، همچنان سریع‌ترین نرخ در چند دهه اخیر است.

رقابت در سنای پنسیلوانیا به شدت مورد مناقشه است و کریستوفر بوریک، مدیر مؤسسه افکار عمومی کالج مولنبرگ در آلن‌تاون، پنسیلوانیا، فکر می‌کند که افزایش سریع قیمت‌ها می‌تواند یکی از عواملی باشد که به مهمت اوز نامزد جمهوری‌خواه کمک می‌کند تا در رقابتی رقابتی علیرغم بسیار پایین شرکت کند. رتبه بندی مطلوبیت

آقای بوریک گفت: «ما اغلب در رقابت‌های میان‌ترم می‌بینیم که اگر مردم راضی نباشند، بهایی توسط حزب فعلی پرداخت می‌شود. تورم “مردم را در حالتی قرار می دهد که واقعاً درها را به روی گزینه هایی باز می کند که در غیر این صورت قابل قبول نیستند.”