مورد علاقه خانگی در زمین دشمن: بازگشت جک ولزبی به جام جهانی به ویگان | لیگ جهانی راگبی 2021

افجک ولزبی برای اولین بار در دوران حرفه ای خود در لیگ راگبی، روز شنبه در شهری که به قلب او نزدیک است، احساس می کند که در خانه خود است. این بازیکن 21 ساله، که مسلماً بی‌درنگ‌ترین استعداد برای بازی در تیم ملی در طول یک دهه است، به‌عنوان یک ویگانر مغرور است که احتمالاً می‌بینید، علی‌رغم این واقعیت که او تبدیل به یک ستاره برای رقبای بزرگ آنها در بیلینگه هیل شده است. سنت هلن.

او از افرادی مانند قهرمان فرقه ویگان اتلتیک، بن واتسون و هم تیمی فعلی انگلیس و ستاره سابق ویگان واریرز، سم تامکینز به عنوان قهرمانان دوران کودکی خود یاد می کند. اما هر زمان که ولزبی به عنوان یک بازیکن به ویگان بازگشته است، با توجه به رقابت عظیم بین دو شهر ویگان و سنت هلن، جایی که ولزبی اکنون مورد تحسین قرار گرفته و به عنوان یکی از آنها پذیرفته شده است، محکم در قلمرو دشمن بوده است.

اما روز شنبه، ولزبی برای اولین بار در ورزشگاه DW با تماشاگران خانگی پشت سر خود به میدان خواهد رفت، زیرا انگلیس به دنبال کسب سهمیه خود در نیمه نهایی لیگ جهانی راگبی با پیروزی مقابل پاپوآ گینه نو است. این لحظه ای است که هوادار دوران نوجوانی ویگان مدتی منتظر است تا آن را تجربه کند. ولزبی با لبخند می‌گوید: «من هرگز از این واقعیت که یک پسر ویگان هستم پنهان نشده‌ام. من عاشق شهرم هستم و عاشق ویگان هستم. من عاشق بازی در DW با جمعیت پشت سر شما هستم، بنابراین بسیار خاص خواهد بود. من بارها آنجا بوده‌ام، و فرار از آنجا برای انگلیس شگفت‌انگیز است.”

ولزبی دوران کودکی خود را با حمایت از ویگان گذراند تا اینکه در نوجوانی با رقبای بزرگ آنها، سنت هلنز، قرارداد امضا کرد. او می‌گوید خانواده‌اش، که همه در روز شنبه در این مراسم حضور خواهند داشت، مانند او وفاداری خود را به مقدسین تغییر داده‌اند.

دوران حرفه ای او از زمان اولین حضورش به عنوان یک جوان 17 ساله در سال 2018 در مسیری قابل توجه قرار گرفته است. او هنوز با تلاشی همراه است که فینال بزرگ سوپر لیگ سنت هلنز را در ثانیه های پایانی مقابل ویگان در سال 2020 برنده شد و اکنون به عنوان قهرمانی شناخته می شود. بهترین امید انگلیس برای ارائه موفقیت در صحنه بین المللی در جام جهانی امسال با توانایی طبیعی غیرقابل شک خود.

خارج از زمین، ولزبی در نحوه صحبت کردنش کم حرف و کم حرف است. در آن، او با استعدادترین بازیکنی است که از قهرمان دوران کودکی خود پیراهن انگلیس را بر تن کرده است – و مردی است که بعدازظهر شنبه با او در زمین بازی خواهد کرد – تامکینز. او می‌گوید: «من فقط سعی می‌کنم طوری بازی کنم که با دوستانم بازی می‌کنم. من خیلی آرام هستم.

“من برای بازی ساموآ عصبی بودم زیرا بازی من بود [Test] اولین کار، اما از آن زمان به بعد من فقط در آن آرام شده ام. من فقط از آن لذت می برم. این کاری است که من از دوران کودکی انجام می دادم، بنابراین من واقعاً فایده ای در عصبی شدن نمی بینم – این فقط یک بازی راگبی در پایان روز است. من فقط عاشق بازی راگبی هستم و همیشه مهم نیست که این بازی برای چه کسی باشد.” نگرش آرام ولزبی روز شنبه در برابر یک تیم فیزیکی و قدرتمند پاپوآ گینه نو که در مرحله گروهی نظرها را به خود جلب کرد، آزمایش خواهد شد.

انتظار می رود انگلیس با توجه به روشی که تاکنون در مسابقات خود را تبرئه کرده است، پیشرفت کند، اما کومول ها بدون تردید یکی دو مشکل برای میزبان ایجاد خواهند کرد. ولزبی، با این حال، در حال حاضر با احتیاط یک چشم را فراتر از یک چهارم نهایی و به سمت کج شدن در تاریخ لیگ راگبی می دوزد.

او می‌گوید: «این قطعاً اوج کار من تاکنون بوده است. «خیلی خاص بود و من واقعاً از آن لذت بردم، اما ما چند پله دیگر داریم تا برویم و آن را ببریم. این چیزی است که همه ما در پس ذهن خود داریم و همه ما به دنبال آن هستیم.

هرگز تصور نمی کردم در این مقطع از دوران حرفه ای ام برای انگلیس بازی کنم. من هر دقیقه آن را دوست داشتم. پشتیبانی فوق‌العاده بود و من فقط از ما می‌خواهم که به پیشرفت ادامه دهیم و بهتر شویم. فکر می‌کنم هنوز تعداد بیشتری در این گروه وجود دارد و ما در روز شنبه فرصت عالی برای اثبات آن داریم.” و با وجود تمام خاطرات خوش دوران کودکی‌اش در حمایت از ویگان واریرز و ویگان اتلتیک، تماشای انگلستان که در جوانی به سختی موفقیت را از دست می‌دهد، خاطره ناراحت‌کننده‌ای است که ولزبی می‌خواهد در چند هفته آینده آن را جبران کند.

تلاش شان جانسون [that knocked England out of the 2013 World Cup]او می گوید، این کاملاً خود توضیحی است.

من از بچگی عاشق تماشای انگلیس بودم، زیرا هرگز زیاد اتفاق نیفتاد. بدیهی است که مواردی نزدیک از دست رفته وجود داشته است و در حالی که من لحظات ویگان را از دوران کودکی خود به یاد می آورم، ما واقعاً لحظات بزرگ زیادی را به عنوان یک ملت نداشته ایم که بتوانیم مورد تشویق قرار دهیم، نه؟ امیدوارم بتوانیم ادامه دهیم و امسال یکی را به یادگار بگذاریم.»