“ما هدف داریم”: زوئی آلدکرافت انگلیسی برای نبرد نیمه نهایی آماده است | جام جهانی راگبی زنان 2021

Oدر آخرین فشار، رزهای سرخ شوت مورد انتظار خود را برای رستگاری خواهند داشت. برای کسانی که در مسابقات 2017 کوتاه آمدند، انتظار همیشه آسان نبوده است. زوئی آلدکرافت، بازیکن تیم ملی انگلیس که 12 ماه پیش به عنوان بهترین بازیکن راگبی جهان انتخاب شد، می‌گوید: «جام جهانی چیزی است که من برای مدت طولانی در آرزویش بودم. “هر کاری که انجام داده ام برای این رقابت کار کرده است.”

از این رو حال و هوای فنری پیچ خورده در اطراف اردوی انگلیس قبل از بازی نیمه نهایی آنها مقابل کانادا در روز شنبه به وجود آمد. مجبور شدن در همان هتل مرکز شهر که حریفانشان در این هفته اقامت داشتند، تمرکز آنها را تشدید کرده است. وقتی در آسانسور احتمال برخورد با شماره مقابلتان وجود دارد، خاموش شدن و فکر کردن به چیزی غیر از راگبی را سخت‌تر می‌کند.

با این حال، انگلیس مدت‌هاست که رنج‌های شک و تردید به خود را کنار زده است. همانطور که آنها در جستجوی سی امین پیروزی متوالی خود بودند، حتی آن بردهای چشمگیر نیز برای آنها اهمیت زیادی نداشت. تنها چیزی که اهمیت دارد تکمیل کاری است که از زمانی که پنج سال پیش در بلفاست با نتیجه 41-32 از نیوزلند شکست خوردند به یک وسواس تبدیل شده است.

آلدکرافت در میان ده‌ها بازمانده انگلیسی از آن تیم است و نگرش بی‌معنای گروه انگلیس، طرز فکر جمعی رزهای سرخ را خلاصه کرده است. نه این که این جوان 25 ساله هرگز کسی باشد که از حیاط های سخت عبور کند. لویی دیکن، مربی فوروارد، می‌گوید: «او از یک دیوار آجری برای تیم می‌دود. او ساکت است اما به هر کاری که انجام می دهد به طرز باورنکردنی متعهد است. او یک خط مقدم فوق العاده و بسیار ورزشکار است. جای تعجب نیست که او بهترین بازیکن سال جهان شد. خوشحالم که او در تیم ما حضور دارد.»

هم تیمی های او همچنین تفاوت قابل توجهی را بین شخصیت آلدکرافت در خارج از زمین گزارش می دهند – “او دلسوزترین و فداکارترین فرد است و هر کاری برای کمک به شما انجام می دهد”، رزی گالیگان، همکارش – و کوکی به شدت سخت روی آن می گوید. همانطور که گالیگان می گوید: “وقتی او وارد زمین می شود، از یک آدم خندان و واقعا دوست داشتنی به یک شیطان تبدیل می شود.”

حتی آلدکرافت آزادانه اذعان می کند که گاهی اوقات می تواند برای کنترل غرایز رقابتی خود مبارزه کند. او می‌گوید: «فکر می‌کنم این یک مه قرمز است. “این یکدفعه سرم می آید. من مثل “اوه خدای من، من باید این را مهار کنم.” من فقط از باخت متنفرم به محض اینکه مسابقه ای است، می گویم “درست، من باید برنده شوم.” من کاملاً رقابتی هستم.»

بخش اعظم آن ناشی از عزم دوران کودکی برای همگام شدن با برادرش جونی است – “او همیشه کمی بهتر بود و من می خواستم بهتر از او باشم” – که راگبی را به عنوان یک بچه 9 ساله در اسکاربرو شروع کرده بود. اما در سن 12 سالگی دیگر قادر به ادامه تمرین با پسران نبود و در 16 سالگی به سمت جنوب رفت تا در کالج هارتپوری در نزدیکی گلاستر شرکت کند. پس از آن، او از دانشگاه نورثامبریا در رشته علوم ورزشی و ورزش فارغ التحصیل شد و اولین کلاس ارشد خود را در سال 2016 به دست آورد.

این سی و هفتمین حضور او در آزمون خواهد بود، اما، قابل توجه، او یک بار در تیم بازنده قرار گرفته است. این تنها نقص، در برابر نیوزیلند در سال 2019، آخرین باری بود که انگلیس شکست خورد، اگرچه کانادا، تنها تیم آماتور باقی مانده در 4 بازی اخیر، یک شکست کامل نخواهد بود.

تقسیم نیمکت 7-1 آنها بر اساس رو به جلو، نشانه واضحی از نیات آنها است و از جهاتی رزهای سرخ به تصویر آینه ای خود خیره خواهند شد. آلدکرافت می گوید: «ما می توانیم این شباهت را ببینیم. “آنها مجموعه ای غالب دارند و لاین اوت و اسکرام آنها نقطه قوت بسیار زیادی برای آنهاست. این فقط به این بستگی دارد که ما در اوج بازی خود باشیم.”

حتی بدون اجرای دوآ لیپا در اوکلند این هفته، قرار است بدنی شود. نیمه نهایی دیگر بیشتر شامل تضاد در سبک است، با دفاع قوی فرانسه در برابر حمله خوش طعم نیوزلند، اما سرمربی انگلیس، سیمون میدلتون، بر این باور است که ترجیح زیاد سرخس سیاه برای راگبی گسترده نسبت به ماول های رولینگ می تواند نشان دهنده دردسر باشد. پاشنه. او می‌گوید: «نیوزیلند مشکل بزرگ‌تری دارد، زیرا آنها فقط می‌توانند با پشت گلزنی کنند، اما هیچ‌کس در این مورد سروصدا نمی‌کند.

با این وجود، رزهای سرخ در قلب خود از یک فینال پرمخاطب در برابر میزبان مسابقات لذت خواهند برد. میدلتون می‌گوید: «برای بازی با سرخس‌های سیاه در ادن پارک در فینال جام جهانی، زمانی که دارندگان آن هستند… اگر بتوانید آن کادر را علامت بزنید، تقریباً همه چیز را به‌عنوان بازیکن و عضوی از کادر مدیریت علامت زده‌اید».

“اگر این اتفاق بیفتد، ما فرصتی برای تحقق پتانسیل نهایی خود خواهیم داشت. [But] ما باید به آنجا برسیم و کانادا حریفان قدرتمندی هستند.”

آلدکرافت در حال بازخوانی از فیلمنامه بسیار مشابهی است – “ما قطعاً پاهایمان را روی زمین نگه می داریم، می دانیم که بازی واقعاً سختی خواهد بود” – در حالی که او آماده می شود تا دوباره در کنار ابی وارد، متخصص خط دوم در ردیف دوم انگلیس برود. در حالی که او هنوز جنبه نرم تری دارد – عروسک جانی ویلکینسون بافتنی هنوز جای ثابت خود را در کیف کیت روز مسابقه اش دارد، در حالی که لوکس جزیره بیابانی او کیف اسفنجی اش است – هیچ پنهان کننده ای از عزم پولادین او برای پیشرفت وجود ندارد. مهم است که به برنامه بازی خود ادامه دهیم، ساختار خود را بازی کنیم و خیلی جلوتر از خودمان نباشیم.

ما می‌توانیم احساس کنیم که همه تیم‌ها واقعاً در قسمت‌های اول بازی‌ها به دنبال ما هستند. من مطمئناً فکر می‌کنم که هدفمان کمی است، اما این چیزی است که انتظارش را داشتیم.»

این انگیزه‌ی نهفته هنوز هم در درون خود می‌سوزد. آخرین جام جهانی طبق برنامه پیش نرفت. این فقط مرا بیشتر گرسنه کرد و باعث شد که این یکی را بیشتر بخواهم.»