آمادو هایدارا از لایپزیگ: “من عاشق یایا توره و استیون جرارد بودم” | RB لایپزیگ

آمادو حیدرا با یادآوری روزهای خوب گذشته لبخند می زند. هافبک RB لایپزیگ به بازی فوتبال در خیابان های باماکو فکر می کند، دوستانی که در حین ارتقاء رتبه ها در آکادمی برجسته JMG پیدا کرد و مالی را ترک کرد تا رویای خود را برای حرفه ای شدن در آن دنبال کند. حیدرا می گوید: «من 18 ساله بودم. «ترک خانواده سخت بود. اما مهم این بود که سخت کار کنیم. برای رسیدن به اهدافت باید فداکاری کنی.»

ملی پوش مالی نمی خواست چیزی مانع از این کار شود. حیدرا در دوران کودکی آنقدر از کمک به هم تیمی هایش ناامید بود که سعی کرد در یک مسابقه مهم جوانان با آسیب دیدگی زانو بازی کند. او می گوید: «درد را احساس کردم. اما این درست نبود که به تیمم اجازه بدهم بدون من بازی کند. من به بازی ادامه دادم و زانوهایم متورم شدند، بنابراین مربی در نهایت مرا از زمین برد. من گریه می کردم چون نمی توانستم به هم تیمی هایم کمک کنم. تماشای آنها از کنار بسیار سخت بود.»

زمانی که لایپزیگ که امیدهایش برای صعود به مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به این موضوع بستگی دارد که آیا می تواند عصر چهارشنبه مقابل شاختار دونتسک شکست بخورد یا نه، غلبه بر این موانع ارزشش را داشت، هفته گذشته با نتیجه 3-2 مقابل رئال مادرید پیروز شد. حیدرا می گوید: “شکست دادن رئال چیز بزرگی است.” ما هنوز یک مسابقه دیگر داریم. ما باید به کار خود ادامه دهیم.»

چنین وضوحی برای هایدارا است که یک سال در لایپزیگ حضور داشت و آنها به نیمه نهایی لیگ قهرمانان در سال 2020 رسیدند. این جوان 24 ساله در جوانی به دقت در مورد مسیر حرفه ای خود فکر می کرد. بسیاری از باشگاه های اروپایی پس از ایفای نقش کلیدی در راهیابی مالی به فینال جام جهانی زیر 17 سال در سال 2015 علاقه مند بودند، اما RB Salzburg قانع کننده ترین پیشنهاد را ارائه داد.

حیدرا می‌گوید: «قبل از امضای قرارداد با سالزبورگ، یک هفته در آنجا ماندم. من دیدم که باشگاه متفاوت است. دیدم که آنها نه تنها بازیکن بلکه شخصیت را شکل دادند. من یک دوست خوب در آکادمی آنجا داشتم، دیادی ساماسکو. می دانستم باشگاهی است که به من فرصت بازی و رشد می دهد.”

در آکادمی سالزبورگ بود که هایدارا برای اولین بار با مارکو رز، مدیر لایپزیگ آشنا شد. رز در سال 2017 جوانان تیم اتریشی را به عنوان قهرمانی لیگ جوانان یوفا هدایت کرد و بعداً سرمربی تیم اصلی شد. حیدرا می گوید: «من و مارکو کارهای زیادی با هم انجام داده ایم. مارکو مربی ای است که باعث رشد بازیکنان جوان می شود. او برای صحبت کردن و گوش دادن به آنها وقت می گذارد.»

لایپزیگ ساعاتی پس از اخراج دومینیکو تدسکو، به سمت رز روی آورد که تیم بوندسلیگا با شکست 4-1 در خانه مقابل شاختار، رقابت های لیگ قهرمانان اروپا را آغاز کرد.

حیدرا می گوید: «شروع سختی بود، اما می دانستیم که می توانیم بهتر عمل کنیم. مربی جدید وارد شد و خیلی با ما صحبت کرد. او ویدیوهای زیادی را به ما نشان داد و اگر بخواهیم شانس ماندن در لیگ قهرمانان را داشته باشیم به چه چیزهایی نیاز داریم.

او به ما اعتماد می کند تا بازی کنیم. اگر توپ را در اختیار داشته باشیم می توانیم خلاق باشیم. از نظر تاکتیکی راهنمایی های خوبی به ما می دهد. او وقتی توپ را از دست می دهیم کارهای زیادی به ما می دهد. ما دوست داریم پرس کنیم. او همچنین باعث می شود ما به خودمان ایمان داشته باشیم. او از ما حمایت می کند تا تیم های بزرگ را شکست دهیم.”

حیدرا که خود را یک هافبک باکس به باکس توصیف می کند، همیشه اعتقاد داشته است. آکادمی JMG توسط ژان مارک گیلو، ملی پوش سابق فرانسه ایجاد شد و چندین پایگاه در آفریقا دارد. یایا توره، هافبک سابق بارسلونا، منچسترسیتی و ساحل عاج، فارغ التحصیل برجسته ای است و پیشنهاد یک مکان، لحظه ای حیاتی در پیشرفت هایدارا بود.

او می‌گوید: «ما بچه بودیم، اما آنها به ما یاد دادند که چگونه بزرگسال باشیم، چگونه منظم شویم و چگونه بازیکن شویم. «زمان خوبی بود. من هنوز با هم تیمی های قدیمی ام درباره زمانی که با هم گذرانده ایم صحبت می کنم. این مرا قوی تر کرد.»

از هم تیمی های سابق هایدارا می توان به چیک دوکوره از کریستال پالاس، ایو بیسوما از تاتنهام و محمد کامارا از موناکو اشاره کرد. رقابت شدید بود و حیدرا باید سخت کار می کرد. او می خواست ایمان پدر و مادرش را جبران کند.

حیدرا می گوید: «در ابتدا برای پدر و مادرم سخت بود، زیرا من خیلی جوان بودم. «آنها به مدرسه فکر می کردند و اینکه اگر من حرفه ای نمی شوم چگونه می شد. آکادمی گفت که می توانم روی تحصیلاتم تمرکز کنم اما در عین حال می توانم هر روز سطح خوبی از آموزش داشته باشم.

“پدر و مادر من همیشه حمایت می کردند. برای آنها مهم بود که من در مدرسه بمانم زیرا هرگز نمی دانید در فوتبال چه اتفاقی می افتد. اما آنها همیشه در کنار من بودند. آنها فقط از من می خواستند که درست و نادرست را تشخیص بدهم و اینکه من آدم خوبی شدم.»

هایدارا ارتباط خود را با ریشه های خود از دست نداده و در ساخت یک مرکز بهداشتی در Kéla در جنوب باماکو مشارکت داشته است. او می گوید: «این در یک شهر کوچک در همین نزدیکی است. «آن‌ها به بیمارستان‌های آنجا دسترسی ندارند، بنابراین اگر اتفاق بدی در این شهر بیفتد، هرگز نمی‌دانید چگونه می‌شود. این مرکز هنوز در حال ساخت است، بنابراین امیدوارم به زودی ساخته شود.

بنیاد حیدرا همچنین به برپایی اردوهای تابستانی فوتبال برای کودکان در باماکو کمک کرده است. یک رویداد با حضور بازیکنان در مالی برگزار شد. حیدرا می‌گوید: «لحظه بسیار ویژه‌ای بود که وقتی بچه‌ها در حال بازی بودند لبخند می‌زدند و می‌دانستم که می‌توانم چیزی شبیه به این ترتیب بدهم – به آنها هدیه فوتبال بدهم». اردوی باماکو خیلی خوب انجام شد و نارنجی شریک شد و چند کودک را برای بازی در یک تورنمنت در مراکش برد. به فینال رسیدیم در نهایت شکست خوردیم اما آنجا بودیم.

“فقط دیدن لبخند و رویاهای کودکان و دانستن اینکه من می توانم به آنها کمک کنم بسیار خاص بود. من می دانم که زندگی در مالی چقدر می تواند بی رحمانه و دشوار باشد. زندگی در آنجا آسان نیست، اما اکنون من یک حرفه ای هستم و می توانم این کودکان را لبخند بزنم.”

شاید حیدره بعدی در آن اردوگاه ها ظهور کند. خود مرد می داند قهرمان داشتن یعنی چه. او می گوید: «من عاشق یایا توره بودم. او می‌توانست هر کاری را با و بدون توپ انجام دهد. استیون جرارد را هم دوست داشتم. هر کاری که انجام داد شگفت انگیز بود. من عاشق تماشای ویدیوهای او هستم و سعی می کنم چیزهایی را از بازی او بگیرم. الان هم بازیکنانی هستند. مارکو وراتی با توپ فوق العاده است. کازمیرو عالیه اما باید به خودم نگاه کنم و همان بازیکنی باشم که هستم.”

حیدرا در تابستان با انتقال به لیگ برتر مرتبط بود، اما او این سر و صدا را نادیده گرفت. او می گوید: «من چند دوست خوب دارم که در آنجا بازی می کنند. اما من در لایپزیگ هستم و سخت کار می کنم تا پیشرفتم را ادامه دهم. مسابقات لیگ برتر بسیار فشرده است. این همیشه یک بازی خوب است، مهم نیست کدام باشگاه بازی می کند. خواهیم دید چه اتفاقی می افتد. اما من در لایپزیگ خوشحالم.