پس گرفتن کنترل؟ این بازارها هستند که بر برگزیت بریتانیا حاکم هستند | ویلیام کیگان

مناگر من یکی از اعضای حزب محافظه کار و برگزیت بودم که واجد شرایط رای دادن در انتخابات رهبری آن بودم – که خدا را شکر که نبودم، قربان – باید روی برگه رای خود علامت می زدم “هیچ یک از موارد بالا”.

در تغییری از مشاهدات مارک آنتونی مبنی بر اینکه شرارتی که مردان انجام می‌دهند پس از آن‌ها زندگی می‌کند، بوریس جانسون و برکسیت او چنان آسیبی به حزب محافظه‌کار وارد کرده‌اند که تنها برگزیت‌کنندگان شانس انتخاب شدن را داشتند.

تاج گذاری ریشی سوناک پس از اجرای مسخره لیز تراس و سرسپردنش کواسی کوارتنگ با تسکین پذیرفته شد، اما به زودی پوسیدگی آغاز خواهد شد.

اول، اجازه دهید واضح بگوییم که سقوط اخیر اعتماد در بازارهای مالی نبود که شهرت حزب محافظه کار را برای شایستگی اقتصادی تهدید کرد. این شهرت نه توسط تراس و کوارتنگ، بلکه با تصمیم نادرست برای برگزاری رفراندوم در مورد عضویت ما در اتحادیه اروپا و پیامدهای فاجعه‌بار آن از بین رفت.

به عنوان استرایکر مک گوایر، رئیس سابق دفتر لندن نیوزویک، نوشته است: “تقریباً همه استدلال های اقتصادی به نفع برگزیت در بهترین حالت واهی و در بدترین حالت بدبینانه گمراه کننده به نظر می رسیدند.” وی افزود: برگزیت نوعی گناه اولیه است که در قلب اقتصاد امروز بریتانیا قرار دارد.

بازارها با شروع کاهش طولانی مدت پوند بلافاصله پس از نتیجه همه پرسی، رای خود را در مورد برگزیت و شهرت محافظه‌کاران برای شایستگی اقتصادی اعلام کردند. طرح رشد Truss-Kwarteng بود برهان خلف. حاکمیت دوباره بدست می آید؟ اوه نه اینطور نبود طرفداران برگزیت مستقل نبودند: بازارهای مالی حاکم بودند.

بازارها مجبور به کاهش ارزش پوند در سال 1967 در زمان نخست وزیری هارولد ویلسون و توسل در سال 1976 به صندوق بین المللی پول در زمان نخست وزیری جیمز کالاگان و صدراعظم دنیس هیلی شدند. آنها همچنین خروج شرم آور پوند از مکانیسم نرخ ارز را در چهارشنبه سیاه سال 92 مجبور کردند.

یکی از خاطره‌انگیزترین قسمت‌های دهه 1970 روشی بود که هیلی برای مواجهه با موسیقی «در فرودگاه برگشت» – سقوط اعتماد به پوند – و هرگز برای نشست سالانه صندوق بین‌المللی پول به مانیل نرفت. اما او برای دریافت وام به صندوق متوسل شد که اوضاع را نجات داد. و هنگامی که او متوجه شد که خزانه داری متعاقباً پیش بینی های اقتصادی خود را – در جهت امیدوارکننده تر – اصلاح کرده است – هیلی خود را متقاعد کرد که اگر فقط پیش بینی های بهتر به موقع در دسترس بود، هرگز مجبور نمی شد برای آرام کردن بازارها از صندوق بین المللی پول وام بگیرد. .

او تا روز مرگ خود به این دیدگاه پایبند بود، اما مقام ارشد او، منشی دائمی سر داگلاس واس، در حالی که عاشق بازارها نبود، متقاعد شده بود که بازارها باید آرام باشند، هر چه پیش بینی ها نشان می داد.

که ما را به امروز برمی گرداند. کوارتنگ در فرودگاه برنگشت. او به نشست سالانه صندوق بین المللی پول رفت. خیلی خوب بود برایش! لیز تراس در حالی که او نبود چاقوی خود را تیز می کرد. و فایده های زیادی برای او داشت… اگر آن دو به اخطارهای سر تام اسکالر در مورد برنامه هایشان گوش داده بودند، به جای اخراج او، ممکن بود همچنان در سمت خود باشند. او جانشین Wass در مقام ارشد وزارت خزانه داری بود. چنین افرادی با احمق بودن مانند تراس و کوارتنگ به مقام های عالی نمی رسند.

و همینطور به صدراعظم جدید جرمی هانت و حتی نخست وزیر جدیدتر ریشی سوناک – که او نیز یکی از صدراعظم اخیر ماست. در حالی که در دهه 1970 چشم انداز درآمدهای فراوان از دریای شمال وجود داشت، اکنون ضربه بزرگی از برگزیت به اقتصاد کشور وارد شده است که سوناک بسیار مشتاق آن است.

مطالعه اخیر پیتر مارش از اندیشکده Made Here Now نشان می‌دهد که بخش بزرگی از مشاغل خصوصی بریتانیا برگزیت را یک “فاجعه” می‌دانند. مارک کارنی، رئیس سابق بانک مرکزی انگلیس، تخمین زده است که در حالی که در سال 2016 اقتصاد بریتانیا 90 درصد اندازه اقتصاد آلمان بود، اکنون کمتر از 70 درصد است.

برای آرام کردن بازارها، ما برای ریاضت بیشتر آماده می‌شویم، اگرچه مانیفست 2019، که سوناک به احترام آن تأثیر می‌گذارد، وعده داده بود که دیگر وجود نخواهد داشت. رئیس CBI، تونی دانکر، نسبت به “حلقه عذاب” افزایش مالیات و کاهش هزینه ها هشدار داده است.

و واقعاً چه چیزی مانع رشد و انعطاف پذیری مالی می شود؟ چرا، این چیزی جز برگزیت نیست که 4 درصد از بهره وری (بر اساس دفتر مسئولیت بودجه) یا تا 5.5 درصد (بر اساس مؤسسه ملی تحقیقات اقتصادی و اجتماعی) با پیامدهای جدی بر درآمدهای مالیاتی، و حدود 15 درصد کاهش یافته است. ٪ تخفیف تجارت خارج از کشور

برکسیت دیوانگی است ما باید دوباره وارد بازار واحد و اتحادیه گمرکی شویم. حزب کارگر باید دست از حیله گری در مورد این موضوع بردارد. یا حزب کارگر از این می ترسد که اگر دولت تغییر عقیده دهد، تأثیر مفید آن بر اقتصاد شانس انتخاباتی محافظه کاران را بهبود می بخشد؟