“من می خواهم کار کنم”: چرا والدین بریتانیایی در مارس مومیایی ها شرکت می کنند | مراقبت از کودک

مبیش از 12000 خانواده قصد دارند روز شنبه در 11 شهر بریتانیا به خیابان ها بیایند تا از دولت بخواهند که مراقبت های مقرون به صرفه و کار انعطاف پذیر و بهبود مرخصی والدین را فراهم کند. سازمان دهندگان این کمپین Pregnant Then Screwed انتظار دارند 6000 نفر در راهپیمایی مومیایی ها با موضوع هالووین در لندن شرکت کنند.

سه والدین توضیح می‌دهند که چرا شرکت می‌کنند و چگونه موضوع مراقبت از کودک بر آنها تأثیر گذاشته است.

“من به طور مرتب از دوستان پول قرض می کنم”

هنگامی که ربکا لستر، 40 ساله، یک پزشک در لیورپول، به یک “کار رویایی” در لندن پیشنهاد شد، او باید دو بار فکر می کرد که آیا می تواند این موقعیت را بپذیرد یا خیر. لستر که یک والد مجرد است، علیرغم اینکه حقوقش «مناسب» است، برای تامین هزینه‌های مراقبت از کودک تلاش می‌کند. او می گوید: «من باید مرتباً از دوستانم پول قرض کنم.

لستر نگران پیامدهای مالی انتقال به لندن است. «وقتی شروع کردم به نگاه کردن به واقعیت وضعیت، شروع به وحشت کردم. تصور کنید که با بیش از 15 سال آموزش یک مشاور در پزشکی بیمارستانی باشید و قادر به پرداخت هزینه های مراقبت از کودک نباشید. شما به خاطر تک والدینی که درآمد متوسطی دارند چیزی دریافت نمی کنید – من باید همان هزینه هایی را بپردازم که یک خانواده دو والدینی با درآمد بالا. افرادی در بدترین موقعیت‌ها هستند – حقوق من مناسب است، اما یک حقوق با هزینه‌های مراقبت از کودکان که کاهش نمی‌یابد کافی نیست.»

علاوه بر 1400 پوند در ماه برای یک مهدکودک تمام وقت، قبل از محاسبات مهدکودک معاف از مالیات، لستر حدود 400 پوند در ماه به عنوان هزینه پرستار کودک برای ساعات اضافی که خارج از ساعات کاری مهدکودک از 8 صبح تا 6 بعد از ظهر در روزهای هفته کار می کند، پرداخت می کند.

او می گوید که هزینه های مراقبت از کودک برای پسر دو ساله اش دو برابر هزینه وام مسکن او است. «هزینه های مهدکودک از زمانی که او در ژوئن 2021 شروع به کار کرد، دو بار افزایش یافته است. بدیهی است که آنها باید هزینه های خود را پوشش دهند، من مهدکودک ها را سرزنش نمی کنم. آنها کار سختی دارند و باید دستمزد کارکنان را بدهند.»

“احساس کردم مجبور به این انتخاب شدم”

لئونورا کاترال، 31 ساله، پس از تولد دخترش در سال 2018، انتظار نداشت شغلی را که دوست داشت رها کند. “من توسط یک فمینیست واقعی تبر جنگی بزرگ شدم – وقتی زندگی خودم را به عنوان یک مادر تصور کردم، تصور کردم که البته می توانم به سر کار برگرد و همه چیز را به عنوان والدین داشته باش.» او می گوید.

اما سپس محاسبه کرد که پس از هزینه های مراقبت از کودک، رفت و آمد و غذا، فقط حدود 100 پوند در ماه درآمد خواهد داشت، زیرا دستمزد دریافتی او در موسسه خیریه مستقر در لندن که در آن کار می کرد حدود 1300 پوند بود. او می‌گوید: «همه چیز برای اینکه فرزندم را به دیگران بدهم تا تمام وقت از او مراقبت کنند.

اگرچه او علاقه زیادی به شغل خود داشت، اما حاشیه‌های ناچیز او را به سمت تبدیل شدن به یک والدین خانه‌نشین سوق داد: «معادل واقعاً دشوار بود – احساس کردم مجبور شدم این انتخاب را انجام دهم.»

دخترش در سپتامبر پیش دبستانی را آغاز کرد و کاترال امیدوار بود بتواند بعدازظهرها کار کند. او می‌گوید: «فکر می‌کردم بتوانم در آن ساعات کاری از نظر اقتصادی سودمند انجام دهم، اما فرصت‌های منعطف و کار از راه دور کافی وجود ندارد. دخترش سال آینده مدرسه را شروع می‌کند و او قصد دارد به عنوان معلم دوباره آموزش ببیند، تا حد زیادی ساعت‌هایش را بیشتر با ساعت‌های فرزندش هماهنگ کند.

کاترال امیدوار است که راهپیمایی بر شدت وضعیت دولت تأثیر بگذارد. مهمتر از همه، ما از دولت می خواهیم که آن را جدی بگیرد. آنها باید یک بررسی واقعیت و تغییر نگرش داشته باشند.»

“ما می خواهیم به اقتصاد کمک کنیم”

لورن، 34 ساله، متخصص ارتباطات، در راهپیمایی لیدز شرکت می کند تا خواستار سرمایه گذاری بهتر دولت در مراقبت از کودکان شود. “نگرانی من این است که دولت بگوید، همه چیز اکنون گران است – اما به تازگی گران نیست، فقط در حال بدتر شدن است. من واقعاً امیدوارم که آنها نگاهی به مدل های دیگر مورد استفاده در سراسر جهان بیندازند.» او می گوید.

«برای اینکه مراقبت از کودک غیرقابل‌قبول نباشد، باید درآمد زیادی کسب کنید. ما تقریباً 80000 پوند درآمد مشترک داریم و این ما را تحت فشار قرار می دهد – نمی دانم کسانی که درآمد کمتری دارند چگونه مدیریت می کنند.

او دوست دارد فرزند دوم داشته باشد اما هزینه های مراقبت از کودک او را متوقف می کند. تا زمانی که دخترمان حداقل 30 ساعت رایگان دریافت نکند، بعید است که بتوانیم این کار را انجام دهیم. [of childcare for three- to four-year-olds living in England]. در آن زمان، من 37 ساله خواهم شد و در آن سن بچه دار نمی شوم، زیرا در 14 هفتگی یک نوزاد را از دست داده ایم.

لورن که ماهانه 880 پوند برای سه روز مهد کودک در هفته می پردازد، بر پیامدهای اقتصادی کمبود مهدکودک مقرون به صرفه برای والدین تاکید می کند. “دولت کار را برای خانواده های جوان تا حد امکان دشوار می کند. ما می‌خواهیم کار کنیم، می‌خواهیم به ساختن حرفه‌هایمان و کمک به اقتصاد ادامه دهیم.» او می‌گوید: «هیچ کس جز افرادی که بیشترین درآمد را دارند نمی‌توانند به راحتی از عهده مراقبت از کودکان برآیند، به‌ویژه در کنار بحران هزینه‌های زندگی.