استراتژی وحشی گراهام پاتر در دفاع وینگر چلسی در جنون خود روش دارد | چلسی

کالوم هادسون اودوی هرگز از بازی در پست دفاع راست لذت نمی برد. او زمانی که توماس توخل پس از سرمربیگری چلسی در ژانویه 2021 او را در آنجا قرار داد، بهترین تلاش خود را کرد، اما این نقش هرگز به طور طبیعی مناسب نبود. هادسون اودوی در مصاحبه ای با اتلتیک این هفته گفت: “گاهی اوقات، خوب بود.” اما گاهی در سرم به این فکر می کنم که چه کار می کنم، چرا در این موقعیت هستم؟ من بیشتر دفاع می کنم تا حمله.»

تمام آن دویدن به سمت دروازه خودی هادسون اودوی را تحت تاثیر قرار داد و سبک وینگر را تحت تاثیر قرار داد و نتیجه آن جدایی او از چلسی در ماه آگوست بود. قرضی به بایر لورکوزن نشان دهنده شروعی تازه برای این بازیکن 21 ساله بود که از این فرصت برای نشان دادن آنچه می تواند به عنوان یک وینگر معمولی انجام دهد لذت می برد.

با این حال، این فکر رخ می دهد که هادسون-اودوی ممکن است بهتر باشد منتظر بماند. پویایی در چلسی پس از پیوستن او به لورکوزن تغییر کرد. توچل بیرون رفت و گراهام پاتر وارد شد، که هیچ وقت تلف نکرد تا چلسی را با یک مفهوم تاکتیکی جذاب و کمی وحشیانه آشنا کند: مدافع کناری به عنوان وینگر کمکی، یک موقعیت ظاهراً دفاعی که به عنوان حالت حمله استفاده می‌شود، اعتمادی که گهگاه در عقب قرار می‌گیرد. سه تا برای خودشون

این دیوانگی چیست؟ نگاهی گذرا به برگه تیم چلسی در زمان شکست RB Salzburg در روز سه‌شنبه ممکن است نشان دهد که از اخراج توخل تغییرات زیادی نکرده است. سیستم آشنا به نظر می رسید: سه مدافع میانی، دو مدافع کناری و در پیر امریک اوبامیانگ، مهاجمی که نتوانست چند موقعیت آسان را تبدیل به گل کند.

با این حال، با پاتر، بخشی از سرگرمی این است که بفهمیم بازیکنان در زمان اعلام لیست اولیه در کجا قرار خواهند گرفت. در واقعیت، سیستم سرمربی سابق برایتون در بازی مقابل سالزبورگ، جورجینیو دفاع را نشان می داد، متئو کواچیچ و کانر گالاگر از هافبک مرکزی به جلو می رفتند، کای هاورتز اوبامیانگ را در جلو همراهی می کرد و از همه جالب تر، رحیم استرلینگ و کریستین پولیسیچ به عنوان مدافعان کناری.

این یک ترفند مخاطره آمیز از جانب پاتر بود، که می توانست شگفتی های بیشتری در انتظارش باشد وقتی که شنبه به برایتون بازگردد، و نمی توان تعجب کرد که آیا پایدار است یا خیر، اگر فقط به این دلیل که مشکوک است که این همان چیزی است که استرلینگ در ذهن داشت. از منچسترسیتی به چلسی پیوست.

در نگاه اول، بازیکنی که قرار بود مهاجم اصلی چلسی باشد، خودش را در حال انجام کار برای این تیم می بیند. استرلینگ در 4 بازی از 9 بازی اول پاتر در پست مدافع کناری بازی کرده است و در 8 بازی قبلی خود بدون گل بوده است. او هادسون اودوی جدید است. در تابستان آینده قرضی به یونیون برلین پیشنهاد می شود.

فقط، خیلی هم ساده نیست. نه استرلینگ و نه پولیسیچ تحت آموزش نبودند که در مقابل سالزبورگ دفاع کنند. آنها به بالا فشار می آوردند، به داخل می رفتند و پهلوها را زیاد عوض می کردند. در یک نقطه استرلینگ از سمت چپ به داخل حرکت کرد تا یک حرکت پاس روان را با یک لمس شروع کند. بعداً او در عمق فرود آمد تا توپی باشکوه به هاورتز بزند.

استرلینگ روشن بود. در مورد پولیشیچ، او در سمت راست پر از پویایی بود. این آمریکایی از دوران خوبی برخوردار است و مقابل سالزبورگ تاثیرگذار بود و با دریبل زدن هوشمندانه و پخش پاس برای برنده هاورتز، مدافعان را به سمت خود جذب کرد.

تماشای آن خوب بود. چلسی پس از افت خلاقانه در هفته های اخیر، در برابر سالزبورگ انعطاف پذیر و مبتکر بود. پاتر به یک رویکرد متعهد نیست. او با توجه به حریف خود را تنظیم می کند و می دانست که عرض بهترین راه برای بهره برداری از ترکیب باریک سالزبورگ است.

این برای پولیسیچ و استرلینگ ساخته شده بود، که وقتی پاتر در اولین بازی خود با سالزبورگ روبرو شد، در پست دفاع چپ نیز شروع کرده بودند. ترفند این است که آن را به عنوان بازیکنان مهاجم در غل و زنجیر نبینیم. به هر حال لئاندرو تروسارد و سولی مارچ به عنوان مدافعان کناری پاترز برایتون شکوفا شدند.

گفته می شود، این طرح با خطرات دفاعی همراه است. سه شنبه گل تساوی سالزبورگ را بگیرید. چلسی وقتی تیاگو سیلوا از عقب بیرون آمد و تکلش را از دست داد، لو رفت. ماکسیمیلیان ووبر از پولیشیچ دور شد و مارک کوکورلا با یک بار اضافی مواجه شد که پاس دفاع کناری به تیرک دور رسید. استرلینگ هیچ پوششی به مدافع میانی چپ چلسی نداده بود که به جونیور آدامو اجازه گلزنی داد.

در آن مرحله ذهن به توماس فرانک، مدیر برنتفورد بازگشت که در مورد پیچیدگی های نقش استرلینگ در جریان تساوی بدون گل اخیر تیمش مقابل چلسی صحبت کرد. رویکرد اولیه پاتر محافظه‌کارانه بود، با کوکورلا در پست دفاع چپ، و او تا یک ساعت صبر کرد تا به پولیشیچ و استرلینگ روی آورد. این تغییر پویایی را تغییر داد. از یک طرف استرلینگ پس از ورود به زمین خطرناک بود. همانطور که فرانک اشاره کرد، با این حال، تفسیر منحصر به فرد ملی پوش انگلیسی از نقش مدافع کناری به مدز رورسلو از برنتفورد اجازه داد تا حملات مکرر کنترل نشده ای را به سمت چپ چلسی انجام دهد.

استرلینگ در جریان پیروزی 2-0 چلسی مقابل استون ویلا نیز در پست دفاع راست خود زحمت کشیده بود. این آزمایش به سرعت کنار گذاشته شد، روبن لوفتوس چیک به سمت راست حرکت کرد، و بعید است که پاتر در برابر برایتون یا زمانی که آرسنال یکشنبه آینده از استمفورد بریج دیدن کند، کاملاً باز باشد.

چلسی زیر نظر پاتر تنها 4 گل دریافت کرده است و یک راهنمای خوب این است که آنها تعادل بیشتری را در برابر حریفان سرسخت تر انتخاب کردند. Cucurella و Ben Chilwell در سمت چپ متناوب شده اند و Reece James یک انتخاب خودکار در سمت راست در زمان مناسب است.

با این حال پاتر از زمانی که جیمز را به دلیل آسیب دیدگی زانو از دست داد، مجبور به بداهه نوازی شد. جیمز فراتر از یک مدافع است. او موثرترین مهاجم چلسی در این فصل بوده است و جایگزینی او آسان نیست. سزار آزپیلیکوئتا برای شارژ بالا و پایین سمت راست مناسب نیست و لوفتوس چیک هافبک مرکزی را ترجیح می دهد، بنابراین پاتر به راه هایی برای اختلاط همه چیز نیاز دارد.

شاید او از هادسون اودوی استفاده می کرد. بال بک بودن برای پاتر نیازی به فداکاری ندارد. این یک ابزار تهاجمی برای چلسی است، راهی برای اینکه آنها را کمتر قابل پیش بینی کند. آنها هنوز در یک سوم پایانی از ناهماهنگی رنج می برند و می توانند در برابر حریفان سرسخت گیر کنند و در این زمینه روشی برای جنون وجود دارد. استرلینگ و پولیشیچ در نقش های غیرعادی بازی می کنند. آنها ممکن است اولین چیز را در مورد دفاع ندانند. اما آنها همچنین به چلسی تنوع بیشتری می دهند. وقتی کلیک می کند بسیار سرگرم کننده به نظر می رسد.