حتی شل می تواند ببیند که از این بحران درآمد زیادی دارد – بازار انرژی نیاز به سقف سود دارد | نیک باتلر

اساعلام نتایج سه ماهه سوم جهنم بحث در مورد سودهای بادآورده در بخش انرژی را دوباره برانگیخته است. به نظر می رسد “تعهد” نخست وزیر سابق لیز تراس برای اجتناب از مالیات بر سود بادآورده، آخرین قربانی یک چرخش باشد.

همانطور که چند هفته پیش، بن ون بوردن، مدیر اجرایی شل، مالیات اضافی را توجیه کرد. اقدامات قبلی که در پایان ماه مه ارائه شد، به وضوح بسیار محدود بود و شل را در موقعیت تقریبا شرم آور گزارش سود سه ماهه 9.5 میلیارد دلاری قرار داد، درست زمانی که صدراعظم بیانیه پاییز را آماده می کند.

با این حال، چالش بازسازی بازار انرژی شکسته بسیار گسترده تر است و به چیزی بیش از یک تغییر مالیاتی دیگر نیاز دارد. انتقال به “ترکیب انرژی کربن کمتر” عمدتاً لفاظی است. مصرف کنندگان هزینه زیادی برای انرژی مورد نیاز خود می پردازند، نه تنها به دلیل جنگ پوتین در اوکراین، بلکه به دلیل شکست تنظیم کننده انرژی، Ofgem – سازمانی که برای محافظت از مصرف کننده تاسیس شده است. یک سیستم مالی منصفانه باید تنها بخشی از یک سیاست انرژی باشد که برای تحقق اهداف کلیدی امنیت انرژی، مقرون به صرفه بودن و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تغییر یافته است.

کمبود سرمایه گذاری در دهه گذشته یکی از دلایل اصلی افزایش قیمت ها با کاهش همه گیری کووید و افزایش فعالیت های اقتصادی در سراسر جهان است. فقدان سرمایه گذاری در ترکیب متنوعی از منابع دلیل افزایش قیمت ها پس از حمله به اوکراین در فوریه است. امنیت عرضه در بازار جهانی متزلزل نیز به داشتن محافظت در برابر کاهش ناگهانی عرضه بستگی دارد. در سرتاسر اروپا، اکثر اقتصادهای بزرگ چندین هفته گاز ذخیره شده دارند. بریتانیا، به لطف توهم ایدئولوژیک مبنی بر اینکه منابع همیشه در بازار آزاد در دسترس است، تقریباً هیچ وجود ندارد.

اگر زمستان سردی داشته باشیم و اگر پوتین به محدود کردن عرضه گاز به اروپا ادامه دهد، این کمبود ذخیره‌سازی می‌تواند به جیره‌بندی و خاموشی تبدیل شود. ذخیره سازی به سرمایه گذاری نیاز دارد، همانطور که نگهداری شبکه تامین نیاز دارد.

تا زمانی که کل بخش به مالکیت عمومی درآید، چیزی که با توجه به وضعیت مالی عمومی بعید به نظر می‌رسد، بیشتر سرمایه‌گذاری مورد نیاز از سوی شرکت‌های خصوصی مانند شل و سایر تولیدکنندگان و خرده‌فروشان انجام خواهد شد. این شرکت ها باید بازدهی کافی داشته باشند تا به سرمایه گذاری خود ادامه دهند. اما با توجه به اینکه انرژی، به ویژه در سطح خرده فروشی، اساساً یک تجارت آب و برق است، با موانع بزرگ برای ورود و عناصر انحصار مؤثر، توجیهی برای آن وجود ندارد که در سطوح بادآورده ای باشد که شاهد آن هستیم.

در این شرایط ما نه تنها به یک سقف قیمت، بلکه به یک سقف سود نیاز نداریم – یک محدودیت در نرخ بازدهی که شرکت ها می توانند ایجاد کنند. وقتی سود از این حد فراتر رفت، هر مازادی باید به مصرف کننده یا مالیات دهندگان برگردد.

یک رژیم مالی معقول باید پس از ممیزی پزشکی قانونی هر شرکت برای نشان دادن تفکیک دقیق هزینه‌ها و درآمدهای آن‌ها، از سودهای مازاد مالیات بگیرد. اگر شرکت‌هایی که تحت تأثیر اتفاقات بازارهای جهانی گاز قرار نگرفته‌اند، از این زمان نوسانات برای بهره‌برداری از مشتریان خود سوء استفاده کنند، آنها نیز باید حسابرسی شوند. هیچ موردی وجود ندارد که تولیدکنندگان انرژی بادی یا هسته ای قیمت خود را تغییر دهند. سقف قیمتی که بر اساس قیمت عمده فروشی گاز تعیین می شود، نباید پوششی برای سایرین ایجاد کند تا سودهای غیرموجه کسب کنند.

هر گونه مالیات جدید باید به صراحت طراحی شود تا انگیزه سرمایه گذاری اضافی در منابع جدید کم کربن و تحقیقات در نسل بعدی فناوری ها را فراهم کند، که می تواند انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهد و ما را به سمت هدف صفر خالص سوق دهد. مجدداً، آزمایش پزشکی قانونی برای اطمینان از اینکه سرمایه گذاری واقعاً “اضافی” است، ضروری است. سطح اعتماد عمومی به تامین کنندگان انرژی پایین است و تنها با شفافیت کامل می توان آن را احیا کرد.

نظارت و نظارت بر چنین سیستمی مستلزم اختراع مجدد سیستم نظارتی است. Ofgem شکست خورده است. یک طرح صدور مجوز که شرکت‌های کوچک بی‌شماری را تشویق می‌کرد تا به عرضه‌کنندگان خرده‌فروشی تبدیل شوند، صرف نظر از اینکه آیا توانایی مالی برای مقابله با قیمت‌های نوسان دارند یا خیر، بیش از 3 میلیارد پوند برای مصرف‌کنندگان بریتانیایی هزینه داشته است. چشم بستن بر عدم وجود ذخیره سازی پشتیبان، نشانه ترسو است. یک تنظیم کننده خوب باید به اندازه کافی قوی باشد که اگر دولت ها از چنین خطراتی غفلت می کنند، آن ها را به چالش بکشد. دانش عمیق بخش انرژی باید برای کسانی که در هیئت مدیره Ofgem خدمت می کنند، الزامی باشد.

وقایع سال گذشته، از جمله اعلام سودهای کلان در زمانی که تورم و ریاضت بیشتر در پیش است، نشان می‌دهد که ما تا داشتن یک سیاست انرژی عادلانه و مؤثر فاصله داریم. بریتانیا نمی‌تواند خود را از بازار جهانی منزوی کند، اما ما می‌توانیم سیاست‌هایی داشته باشیم که خطرات را کاهش دهد و اطمینان حاصل کند که هیچ‌کس نمی‌تواند از بی‌ثباتی به ضرر کل جامعه سوء استفاده کند.