درام اولیه جام جهانی T20 طرفداران را به پیشنهادی تبدیل کرده است که رد کردن آن سخت است | جام جهانی T20 2022

«جیمایکل کورلئونه، مایکل کورلئونه، مافوق سالخورده آل پاچینو در قسمت سوم پدرخوانده، غرغر می کند. رئیس سابق مافیا برای مشروعیت بخشیدن به راه های خود و رفتن مستقیم به دردسر افتاده است، اما تلاش برای زندگی او باعث شده است تا متوجه شود که تلاش هایش برای ماندن در سمت راست قانون بیهوده است. یک بار یک اوباش همیشه یک اوباش.

کلمات منظره جویدنی پاچینو زمانی تداعی می شود که ویرات کوهلی یکی از آن ضربات پشت پا را برای شش نفر در زمین بازی می کند. وقتی گلن فیلیپس نیوزیلندی – مردی با نام یک رهبر گروه بزرگ اما با ظرافت ورزشی یک بالرین نخست – یک صید غواصی را که در اثر جاذبه زمین حرکت می کند، دوباره آنجا هستند. آنها در دو هفته گذشته از زمان شروع جام جهانی T20 تکرار شده اند.

درست زمانی که فکر می کردم واقعاً اهمیتی نمی دهم – نمی توانم – این تورنمنت جذاب، من و بدون شک بسیاری دیگر را به چنگ T20 بازگرداند.

کریکت خیلی زیاده همه این را می‌دانند، اما تعداد مسابقات، مسابقات و تورنمنت‌های جهانی مانند گونه‌های یک همستر پرخور متورم می‌شوند. همگام بودن با همه اینها می تواند طاقت فرسا باشد، حتی اگر شغل شما به نوعی ایجاب کند. ظاهراً هیچ روزی در تقویم وجود ندارد که کریکت بازی نشود، کسی در جایی «یک روز بیرون گذرانده» در حالی که دیگری روزی برای فراموش کردن دارد که تنها با فاصله 22 یاردی از هم فاصله دارند.

خطر این رویکرد آگوستوس گلوپ این است که همه آن شروع به ترکیب شدن به یک هجوم بزرگ غیرقابل تعیین می کند، جایی که یک بازی با فرمت کوتاه تمایل دارد از بازی بعدی غیرقابل تشخیص شود. سری اخیر (و تاریخی) T20 بین پاکستان و انگلیس را در نظر بگیرید، هفت مسابقه متوالی قبل از اینکه آنها برای جام جهانی T20 به استرالیا بروند، انجام شد. تلاش برای به خاطر سپردن مسابقات چند هفته پیش شبیه به نسخه کریکت بازی کیم یا دور تسمه نقاله در Generation Game می شود.

یکی با بابر پنجاه و یک رضوان پنجاه بود، یکی که بابر و رضوان پنجاه تا کردند، رشید یک 3 فر گرفت، معین پونگو شش بزرگ داشت، یکی که… «من باید عجله کنم. …” “… هیلز باری را رها کرد، همانی که مسعود لنگر انداخت، معین یک شش بزرگ را پونگ کرد، بابر یک پنجاه گرفت…”

تعداد سریال‌های دوطرفه عمدتاً بدون زمینه و درهای چرخان مسابقات فرنچایز شروع به بی‌معنی شدن می‌کنند، موفقیت یا عدم موفقیت Originals، Invincibles، Supergiants، Tallawahs، Tuskers، Tombliboos یا Pontipines چیزی بیش از یک شانه بالا انداختن برانگیخته نمی‌کند. کریکت آزمایشی نیز با این موضوع دست و پنجه نرم کرده است و معرفی مسابقات قهرمانی تست جهانی تلاشی است برای فراهم کردن زمینه و عنصری از رقابت و تکمیل چرخه‌ای برای طولانی‌ترین فرمت، حتی اگر مجبور باشید یک کد شکن بلچلی باشید. درک کنید که چگونه کار می کند.

در طول یک سال گذشته، من بخش‌های بزرگی از کریکت کوتاه‌تر را روی بک سوز گذاشتم. بازیکنان به طور فزاینده ای از برخی فرمت ها اجتناب می کنند تا بتوانند حرفه خود را طولانی کنند و زمان و انرژی خود را بر روی سایر قالب ها متمرکز کنند که برای آنها مناسب تر است. استراتژی مناسبی به نظر می رسید. تصمیم بگیرید که تخصص داشته باشید، تمرکز خود را افزایش دهید، شما نمی توانید همه این کارها را انجام دهید. گیلاس برای حفظ انرژی، خلاقیت، سلامت عقل. در برعکس نقل قول معروف نیل یانگ، وقتی نوبت به بسیاری از چیزهای کوتاه رسید، احساس کردم بهتر است به جای سوختن، بگذارم محو شوند.

این تفکر به خصوص جدید نیست، خط CLR جیمز از فراتر از یک مرز در سال 1963 بیان کرد: “آنها از کریکت چه می دانند که فقط کریکت می داند.” جیمز به غیرممکن بودن درک کریکت بدون اشاره به زمینه اجتماعی و فرهنگی آن اشاره می‌کرد، در حالی که همچنین پیشنهاد می‌کرد که واقعاً نمی‌توانید تاریخ و فرهنگ هند غربی را بدون کریکت، یکی از فعالیت‌های تعیین‌کننده آن، درک کنید.

من همیشه این نقل قول را تفسیر/اقتباس می‌کردم به این معنا که خوب است به علایق دیگر افراط کنیم تا بتوانیم کریکت را آگاه کنیم یا حتی بهتر بفهمیم، تا چیز دیگری را روی میز بیاوریم.

هیچ رویکرد واحدی درست نیست، هر کدام برای خودشان و همه اینها، اما شنیدن اینکه جاش هزلوود “اعتراف کرد” که از یک گورکن دور بود، جالب بود. پرنده شماره 1 جهان T20I هفته گذشته در این صفحات گفت: “من به سختی کریکت تماشا می کنم.” در هر دو طرف مرز، برخی بازی را زندگی می‌کنند و نفس می‌کشند، در حالی که برخی دیگر رویکرد دست‌آمیزتری دارند.

صحبت با جک راسل هفته گذشته در مورد هنر او یک گفتگوی سرگرم کننده و روشنگر بود. او اشاره کرد که زمانی که در تور بود، صحبتی آرام با کاپیتانش، مایکل آترتون، داشت و می‌گفت که یک جلسه تمرین دیگر اصلاً برای او مفید نیست. راسل با خوشحالی می‌گوید: «آترتون می‌گوید: «برو با قلم‌های نقاشی‌ت برو و کمی نقاشی بکش، یک روز دیگر می‌بینمت» و راسل دقیقاً همین کار را می‌کند. بازگشت با طراوت برای یک دوره طولانی دیگر در پشت کنده ها.

که همه چیز خوب و خوب است، اما زمانی که کریکت به اندازه جام جهانی T20 سرگرم کننده، جالب، بحث برانگیز و حتی زندگی تایید کننده است، نیاز به توجه دارد. شما نمی توانید در آن گرفتار شوید.

از حماسه هند و پاکستان (برخی بهترین T20I را تا به حال پیشنهاد می کنند) تا خروج زودهنگام اندوهناک هند غربی به نیوزیلند که اولین برد خود را در استرالیا در بیش از یک دهه گذشته به دست آوردند، این تورنمنت تا کنون بهترین بوده است و به سختی به گام خود رسیده است. در یک سال آینده یک مسابقه دیگر وجود خواهد داشت، نه برای ICC این دیدگاه که مسابقات جهانی باید زودگذر یا متناهی باشد، برای آنها آنها بیشتر چیپس تورتیلا هستند تا ترافل سفید، البته با پتانسیل پول ساز دومی.

همه اینها برای یک روز دیگر است، همانطور که من تایپ می کنم انگلیس در راه شکست مقابل ایرلند در MCG است. چشمان دور از صفحه به صحنه های در حال باز شدن روی صفحه نمایش، شب پره ای به شعله شعله در ملبورن. همانطور که مایکل کورلئونه از پاچینو به خوبی می داند، بازی در نهایت شما را به دست خواهد آورد.