جورجیا ملونی از “بار” اولین نخست وزیر زن ایتالیا صحبت می کند | جورجیا ملونی

جورجیا ملونی در سخنرانی خود در پارلمان با تکرار تعهد خود برای حمایت از اوکراین و مخالفتش با مهاجرت غیرقانونی، گفت که پس از «شکستن سقف شیشه ای سنگین» برای تبدیل شدن به اولین نخست وزیر زن ایتالیا، «باری بر دوش من سنگینی می کند».

ملونی، رهبر برادران ایتالیا، حزبی با ریشه های نئوفاشیستی، سکان راستگراترین دولت ایتالیا – که شامل لیگ راست افراطی متئو سالوینی و فورزا ایتالیا سیلویو برلوسکونی است – را از زمان جنگ جهانی دوم به دست گرفته است.

نخست وزیر جدید قبل از اینکه دولتش بتواند قدرت کامل را به دست گیرد باید از هر دو مجلس رای اعتماد بگیرد، اما با توجه به حمایت محکمی که ائتلاف در هر دو مجلس دارد، این رویه باید رسمی باشد.

ملونی، 45 ساله، از سخنرانی خود که کمی بیش از یک ساعت به طول انجامید و حدود 70 دور تشویق شد، برای محکوم کردن قوانین نژادی دوره فاشیست و تکرار حمایت تزلزل ناپذیر خود از اوکراین جنگ زده استفاده کرد.

او متعهد شد که مهاجرت غیرقانونی را سرکوب کند و در عین حال به مخالفان در داخل و خارج از کشور که نگران هستند سیاست های او وحدت اروپا و حقوق مدنی را به خطر بیندازد، سرکوب می کند.

او از دولت‌های خارجی انتقاد کرد که می‌گفتند دولت او را در رابطه با حقوق شهروندی زیر نظر خواهند داشت و گفت که چنین نگرش‌هایی نشان‌دهنده «عدم احترام به مردم ایتالیا» است.

ملونی که قبلاً به اروپا بدبین بود، وقتی صحبت از مسائل اقتصادی و سیاست خارجی شد، لحن اطمینان‌بخشی داشت و در حالی که تاکید کرد نمی‌خواهد اتحادیه اروپا را خراب کند، گفت که باید کارآمدتر باشد.

ملونی پس از ادای سوگند در روز شنبه با استفاده از فرم مردانه عنوان خود، بحثی را در مورد توانمندسازی زنان به راه انداخت. il نخست وزیر، به جای مقاله زنانه، را رئيس جمهور – در اولین بیانیه رسمی خود. در حالی که استفاده از فرم زنانه برای موقعیت هایی که زنان در اختیار دارند از نظر دستوری صحیح است، هرکسی که ترجیح می دهد از فرم مذکر استفاده کند آزاد است که این کار را انجام دهد.

ملونی هرگز خود را به عنوان یک فمینیست توصیف نکرده است، مخالف “سهمیه های صورتی” در اتاق های هیئت مدیره است و معتقد است که نقش ها باید بر اساس شایستگی به جای جنسیت انجام شوند. منتقدان فمینیست می گویند سیاست های او مردسالارانه است و او به عنوان نخست وزیر هیچ لطفی به حقوق زنان نخواهد کرد.

ملونی، با این حال، سخنرانی خود را با حمایت از 11 زن برجسته ایتالیایی در طول تاریخ از سراسر طیف سیاسی آغاز کرد.

او گفت: «در میان بسیاری از بارهایی که امروز بر دوش من سنگینی می‌کند، این است که اولین زنی هستم که در این کشور ریاست دولت را بر عهده گرفت. «وقتی روی این واقعیت فکر می‌کنم… ناگزیر به مسئولیتی که در قبال همه زنانی که در ابراز استعداد یا به‌طور پیش پاافتاده‌تر، حق قدردانی از فداکاری‌های روزانه‌شان با مشکلاتی روبه‌رو هستند، فکر می‌کنم.»

ملونی فهرستی از زنانی را خواند که «نردبانی را ساختند» که به او اجازه داده بود «بالا برود و سقف شیشه ای سنگین بالای سر ما را بشکند». آنها شامل تینا آنسلمی، رهبر مقاومت ضد فاشیسم و ​​اولین زنی بود که پست وزارت را برعهده داشت. اوریانا فالاچی، خبرنگار جنگی که همچنین پارتیزان جنگ جهانی دوم بود. و سامانتا کریستوفورتی، که ماه گذشته اولین زن اروپایی بود که فرماندهی ایستگاه فضایی بین‌المللی را برعهده گرفت.

ملونی گفت: “من به آنها می گویم از شما برای نشان دادن ارزش زنان ایتالیایی تشکر می کنم، همانطور که امیدوارم بتوانم این کار را نیز انجام دهم.”

ملونی در سن 15 سالگی وارد سیاست شد و به شاخه جوانان جنبش اجتماعی ایتالیا پیوست، حزبی که توسط حامیان دیکتاتور فاشیست بنیتو موسولینی تأسیس شده بود. این حزب بعداً قبل از اینکه ملونی در سال 2012 برادران ایتالیا را تأسیس کند، به اتحاد ملی تبدیل شد.

ملونی حزب را به عنوان یک قهرمان محافظه‌کار میهن‌پرستی تغییر داده است و باعث شده است تا از یک نیروی حاشیه‌ای که در انتخابات عمومی ۲۰۱۸ حدود ۴ درصد رای می‌گرفت، به کسب بیشترین سهم – ۲۶ درصد – در رأی‌گیری سراسری در انتخابات سراسری ۲۵ برسد. سپتامبر.

ملونی در پیامی خطاب به مطبوعات خارجی در ماه اوت گفت که برادران ایتالیا “فاشیسم را ده ها سال پیش به تاریخ تحویل داده اند”. تشکیل دولت او مصادف با صدمین سالگرد راهپیمایی موسولینی به رم است.

ملونی که در گذشته موسولینی را ستایش کرده بود، روز سه شنبه گفت که هرگز “همدردی با رژیم ها، از جمله فاشیسم” نداشته است و افزود که او همیشه قوانین نژادی موسولینی در سال 1938 را “پایین ترین نقطه در تاریخ ایتالیا” می دانست.

با این حال، او بعداً اضافه کرد که تعصب سیاسی علیه دولت او تا حدی موجه است. من از یک منطقه فرهنگی آمده‌ام که اغلب به حاشیه‌ها محدود شده است… من نماینده چیزی هستم که انگلیسی‌ها آن را ضعیف می‌خوانند.»

ولفانگو پیکولی، یکی از رئیس‌های شرکت تحقیقاتی Teneo مستقر در لندن، می‌گوید: «به طور کلی عملکرد قوی او بود. به خصوص که فکر نمی‌کنم او فضای زیادی برای مخالفان باقی بگذارد [to attack]و همچنین به این دلیل که او بسیار تلاش کرد تا اطمینان‌بخش به نظر برسد و در عین حال خود را به عنوان یک مرد ضعیف در نظر بگیرد – و خود را از هر کس دیگری که قبلاً در موقعیت او بوده است متمایز کند.