Ruben Loftus-Cheek می درخشد تا یادآوری به موقع به Southgate | چلسی

آ سوال مسابقه سریع: می توانید هر یک از شش بازیکنی را که در جام جهانی 2018 برای انگلیس در خط هافبک بازی کردند نام ببرید؟ دله آلی و جسی لینگارد، با اهداف خود، شاید بلافاصله به ذهن خطور کنند. سپس پنالتی بود که اریک دایر در ضربات مقابل کلمبیا به گل تبدیل کرد و پنالتی که جردن هندرسون انجام نداد. این چهار آسان (ش) است، اما یک جایزه ویژه برای هر کسی که دو بازی فابیان دلف مقابل بلژیک را به یاد آورد یا این واقعیت را به یاد آورد که وقتی آلی در بازی مقابل تونس مصدوم شد، روبن لوفتوس چیک جایگزین او شد، که جایگاه خود را برای بازی های گروهی حفظ کرد. مقابل پاناما و بلژیک و سپس پلی آف مقام سوم را نیز آغاز کرد.

سرنوشت لوفتوس چیک این بوده است که در حاشیه آگاهی فوتبال انگلیس وجود داشته باشد. استعداد او آشکار بود، ظرافت غم انگیزی که در یک قاب عضلانی 6 فوت 3 اینچی محصور شده بود، اما عادت ابرباشگاه ها به ذخیره بازیکنان از زمان بازی محروم بود. این بی اهمیت نیست که وقتی او اولین بازی خود را برای انگلیس انجام داد، تنها هشت ماه قبل از آخرین جام جهانی، در طول یک دوره قرضی در کریستال پالاس تاثیرگذار بود.

و سپس جراحات وارد شد. مشکلات مکرر کمر، پاره شدن آشیل در یک بازی خیریه در برابر نیوانگلند رولوشن، احساس مبهم و کاملاً غیرپزشکی که ممکن است برای استعدادهایش خیلی بزرگ باشد، اینکه بین توانایی فنی و جثه و ورزش‌کاری‌اش گسست آشتی‌ناپذیری وجود دارد. . تگ کوتاه او از «استعدادهای جوان» مستحق شانس بیشتر به «پتانسیل زیاد» متأسفانه بر اثر جراحت تضعیف شد. اینکه متوجه شدم او هنوز فقط 26 سال دارد غافلگیرکننده است.

لوفتوس چیک از زمان بازی دوستانه مقابل ایالات متحده در نوامبر 2018 برای انگلیس بازی نکرده است. سه بازی از هفت بازی او در انگلیس در جام جهانی گذشته بود، اما با نزدیک شدن به یک جام جهانی دیگر، این حس پس از تساوی 1-1 شنبه بین چلسی و چلسی بود. منچستریونایتد ممکن است نقش دیگری در جام جهانی داشته باشد.

این بازی آسانی نبود که بتوان در آن پیشرفت کرد. در حالی که فرد آماده می شد تا شش دقیقه پس از نیمه دوم قرعه کشی در استمفورد بریج به جای جیدون سانچو وارد زمین شود، این بازیکن برزیلی از اریک تن هاگ آموزش های طولانی دریافت کرد که نقش خود را با استفاده از تابلوی تاکتیک های مغناطیسی توضیح داد.

با نگاهی به شانه تن هاگ از روی جعبه پرس استمفورد بریج، چشمگیرترین جنبه این بود که تعداد کانترها، چقدر زمین کوچک به نظر می رسید. که، انصافاً، تقریباً همان حسی بود که بازی برای مدت طولانی داشت. به نظر می رسید بازیکنان زیادی وجود داشتند. در هر دو نیمه دوره‌هایی وجود داشت که این فکر به وجود آمد که شاید زمین‌ها باید بزرگ‌تر باشند، که انتظار داشت کسی در چنین محیط شلوغی فضا پیدا کند، پوچ بود.

آیا این چیز دیگری بود که باید به مجموعه چیزهایی که در مورد بازی باید تغییر کند اضافه شود؟ اینکه حتی در این دوره از سطوح عالی بازی و اولین لمس های خودکار، قاب انسان به حدی تغییر کرده است که ابعاد ویکتوریایی ها برای بازی خود نیاز به تغییر دارند؟ اما پس از آن فکر دیگری رخ داد و آن این بود که ما با پاس های بی امان منچسترسیتی و پرس بی رحمانه لیورپول کمی خراب شده ایم و قرار است مسابقات بین نخبگان لیگ اینگونه باشد. آنها قرار نیست کشیده شوند. قرار نیست فضایی وجود داشته باشد در عوض، آنها قرار است فشرده و پرتنش باشند، که توسط یک یارد ایجاد شده توسط یک درخشش هجومی یا یک وقفه لحظه ای تمرکز دفاعی تعیین می شود.

این یک بازی اساساً در مورد خط میانی بود. در ابتدا، یونایتد، با یک مرد اضافی در مرکز، تسلط داشت – کازمیرو، کریستین اریکسن و برونو فرناندز توانستند راه خود را در اطراف جورجینیو و لوفتوس چیک انتخاب کنند. گراهام پاتر 9 دقیقه قبل از نیمه تمام آن را جبران کرد و مارک کوکورلا را به جای متئو کواچیچ کنار کشید و به هافبک الماسی رفت. ناگهان این چلسی بود که برتری مرد را در وسط داشت و تئاتر اکشن 20 یارد به سمت دروازه یونایتد حرکت کرد.

بنابراین تن هاگ باید دست به اقدام می زد که با برداشتن سانچو برای فرد و حرکت فرناندز به سمت چپ این کار را انجام داد. سپس خط هافبک ها به طور مساوی با هم تطبیق داده شدند و بازی اساساً به نبردی از ست بازی تبدیل شد. کازمیرو عالی بود، اما لوفتوس چیک هم همینطور.

هیاهوی بازیکنان خوش فرم در آستانه جام جهانی، به گونه‌ای که انگار برنامه‌هایی که در طول سال‌ها طراحی شده‌اند باید برای طعم و مزه ماه تغییر داده شوند، یکی از تاسف‌بارترین جنبه‌های روزنامه‌نگاری فوتبال است، اما مرکز خط هافبک منطقه ای است که انگلیس در آن مشکل دارد. با مصدومیت کالوین فیلیپس و نامشخص بودن فرم هندرسون، چه کسی شریک دکلان رایس خواهد بود؟ جود بلینگهام بازیکن مالک توپ است و در بازی‌های مقابل ایتالیا و آلمان خوب بازی کرد و در شکست 5-0 بوروسیا دورتموند مقابل اشتوتگارت در روز شنبه دو گل به ثمر رساند، اما ممکن است بازیکنی جلوتر از گرت ساوت‌گیت باشد که در حالت ایده‌آل به میدان می‌رود. در نقش یک جای خالی وجود دارد، حتی اگر فقط به عنوان پشتیبان.

در میان سر و صدا، لوفتوس چیک بالاترین دقت پاس را در بین هافبک های چلسی در روز شنبه داشت. هیچ بازیکنی از چلسی بیشتر از او شوت‌ها یا توپ‌زدن‌ها نداشت و هیچ‌کس در زمین بیش از او خطا نکرد. او توپ را پس می گیرد، خلع آن بسیار سخت است و هم در بازی باز و هم از ضربات ایستگاهی یک تهدید هجومی ارائه می دهد. ساوتگیت او را می شناسد و به وضوح یک بار به او امتیاز داده است.

شاید چهار سال بعد، پس از آن همه درد و ناامیدی، زمان لوفتوس چیک دوباره در شرف فرارسیدن باشد.