بالرین برتر کوبا در میان سالن‌های در حال فروپاشی و خروج استعدادها کنترل را به دست می‌گیرد | کوبا

بالرین مورد علاقه کوبایی، وینگسای والدس، در تاریخ 2 نوامبر به روی صحنه تئاتر ملی جزیره خواهد رفت، کاملا مطمئن است که زیر دست او فرو نمی ریزد.

او با تکرار نقش ژیزل که برای اولین بار 25 سال پیش بازی کرد، نمی تواند از سالن نمایش پر زرق و برق هاوانا، تئاتر روکوکو Gran Teatro de la Habana آلیسیا آلونسو استفاده کند، زیرا کرم های چوبی آن را می بلعند.

او گفت: «مایه تاسف است، زیرا من آرزو دارم جشنواره بین المللی باله را در آنجا برگزار کنم. «این سینمای خانگی است [Cuba’s national ballet] شرکت اما یک سال و نیم است که در حال تعمیر است.

این مرد 44 ساله اخیراً به عنوان مدیر شرکت مشهور و همچنین مدیر جشنواره دوسالانه باله آن که این آخر هفته افتتاح می شود، انتخاب شده است. ورود او نشانگر یک تغییر نسل است.

والدس پس از مرگ آلیسیا آلونسو، بالرین اول کوبا، در اکتبر 2019، در 98 سالگی کارگردانی شد. او اکنون وظیفه دارد شهرت باله را در زمانی که کوبا در یک بحران اقتصادی عمیق می‌بیند، تجدید کند.

او در این نقش نه تنها با تماشاگران مشتاق کشور روبرو خواهد شد، بلکه قطعی برق، کمبود مواد غذایی، سالن‌های در حال فروپاشی و فرار جوانان کوبا از جزیره است.

و اگر این کافی نبود، او خاطرنشان کرد: “در میانه همه آمادگی ها زایمان کردم.”

والدس آماده و گشاده بود و روبروی یک مجسمه بلند در دفتر کارش در خانه شهری استعماری در محله ودادو هاوانا نشسته بود. در اطراف او خنده و فریاد رقصندگان اصلی در تمرین بود.

او گفت که بیش از 30 سال آلونسو چیزهای زیادی به او یاد داده است، اما نه اینکه چگونه کارگردان شود: “او این را به من یاد نداد.”

فیدل کاسترو انقلابی جوان از آلونسو، ستاره تئاتر باله آمریکایی، خواسته شد تا یک شرکت ملی ایجاد کند که کوبایی‌ها بتوانند به آن افتخار کنند، اما او تقریباً به اندازه خود کاسترو به شخصیتی مورد احترام تبدیل شد.

در کشورهای دیگر باله به عنوان یک هنر نخبه دیده می شود. در کوبا، آلونسو و همسرش فرناندو توری برگزار کردند و در پشت کامیونی برای کمپزینوهایی که از مزارع عصا بیرون آمدند، اجرا کردند، همسرانی که در جلو نشسته بودند.

آنها سبک کوبایی باله کلاسیک را ایجاد کردند که منحصر به فرد بود و شرکت آنها را در کنار شرکت های بزرگ جهان قرار داد. والدس گفت: «فرناندو بدن کوبایی را مطالعه کرد که آلیشیا الگوی کامل آن بود و تصمیم گرفت که کدام یک از مکاتب مختلف باله – انگلیسی، روسی، فرانسوی، برای کوبا مناسب‌تر است.»

آنها همچنین از موسیقی کوبایی ها استفاده کردند. این به ما کیفیت و ویژگی هایی داد که متفاوت باشیم.»

با این حال، در طول دهه‌ها، دست آلونسو آهکی شد و این شرکت، از جمله رقصندگان جوان آن، به طور گسترده به عنوان مقبره‌ای که خودش ساخته بود دیده شد. در حالی که کیفیت رقصندگان پایدار بود، برنامه های آلونسو به ادای احترامی بی پایان برای او تبدیل شد.

بسیاری از رقصندگان رفتند، اما والدس ماند. او گفت: “من یک حرفه بین المللی داشتم.” من در ژاپن رقصیده‌ام، در مصر جلوی اهرام رقصیدم. و سپس برمی گشتم و احساس می کردم که بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. خیلی خوب است که سفیر کشورت هستم.»

حالا او می خواهد رقصندگان شرکت را به دنیایی از رقص مدرن باز کند که از آنها محروم شده است.

رقصندگان باید همه کاره باشند، آنها باید حرکات رقص کلاسیک، نئوکلاسیک و معاصر را احساس کنند. در سخت ترین لحظه همه گیری، 10 طراح رقص بین المللی را به باله ملی کوبا آوردم. من می‌خواهم روشی جدید برای دیدن بیاورم.»

مشکلاتی که والدس با آن مواجه است، چهره ای کمتر انعطاف پذیر را تحت تأثیر قرار می دهد. تقریباً همه تئاترهای هاوانا غیرقابل استفاده هستند، از جمله تئاتر بزرگ، که صحنه اصلی آن که زمانی به نام گارسیا لورکا نامگذاری شده بود، به آلونسو تغییر نام داد.

مسئله مهم دیگر مهاجرت است. از ابتدای سال، تقریباً 200000 کوبایی به تنهایی وارد ایالات متحده شده اند، نزدیک به 2٪ از جمعیت، اغلب پس از سفرهای وحشتناک. بسیاری از آنها جوان‌تر و جاه‌طلب‌تر کشور هستند – و 20 رقصنده از شرکت باله را شامل می‌شوند.

برخی از دلایل پرسنلی است، برخی اقتصادی، برخی دیگر برای اتحاد مجدد خانواده است، اما آنها راه دیگری را انتخاب کرده اند. الان 70 رقصنده دارم، تعداد خوبی است. آنها بسیار جوان هستند، اما من می خواهم به آنها فرصت هایی ارائه دهم. من می خواهم نقش های اصلی را به رقصندگان جوان تر بدهم. این هرگز قبلاً اتفاق نیفتاده بود.»

به طور سنتی، جشنواره دوسالانه یک ویترین چشمگیر و دراماتیک از استعدادهای بین المللی بوده است. علیرغم مشکلات، با ستارگانی مانند سمیون چودین از بولشوی و روبرتو بوله از تئاتر باله آمریکایی آغاز شد و در نوامبر با اجرای کارمن توسط کمپانی رقص ملی اسپانیا به پایان رسید.

با این حال، آنچه که بیش از همه والدس را هیجان زده می کرد، بازگشت رقصندگانی است که زمانی کوبا را ترک کرده بودند، مانند یولاندا کوریا از باله دولتی برلین، و کاترین زوازنابار، بالرین سیاه پوستی که با باله بژارت لوزان می رقصید.

آلونسو به دلیل کنار گذاشتن رقصندگان سیاهپوست با انتقادهای زیادی روبرو شد که مشهورترین آنها ستاره بزرگ باله سلطنتی بریتانیا، کارلوس آکوستا بود، که حتی فیلمی از جمله تجربه، یولی را ساخت. شرکت خود آکوستا، Acosta Dance نیز در این جشنواره اجرا خواهد کرد.

مثل اینکه برای تقویت مشکلاتی که والدس با آن مواجه است، چراغ ها در طول مصاحبه او با آبان نیوز خاموش شدند – یکی از خاموشی های معمولی که به لطف زیرساخت های رو به رو به نابودی کوبا را گرفتار می کند.

او بدون آشفتگی خودش را جمع کرد و آماده شد تا برود و ژیزل را تمرین کند، نقشی که در ابتدا آلونسو را به شهرت رساند. او گفت: «من هم به رقصیدن برگشتم.