ما بریتانیا را به عنوان یک اقتصاد در حال شکست در جهان می دانیم. بهتر است به تایوان فکر کنیم | لری الیوت

منتورم به بالاترین حد خود در 40 سال اخیر رسیده است. قبوض مواد غذایی در حال افزایش است. بازنشستگان آنقدر از افزایش هزینه های انرژی می ترسند که روشن کردن گرمایش مرکزی خود را به تاخیر می اندازند. کاهش “چشم انداز” در مخارج عمومی و افزایش مالیات در آینده وجود دارد. اما مهم نیست. اکنون که بزرگسالان دوباره مسئول هستند، همه چیز خوب خواهد بود.

جرمی هانت در اولین حضورش در Commons این هفته در بهترین حالت خود قرار داشت. دولت به سختی آموخته است که شما از ارتدکسی به خطر می افتید. اقتصاد چرتکه – که توسط لیز تراس در طول مناقصه رهبری او مورد تمسخر قرار گرفت – برای استفاده بریتانیا از نقاط قوت اساسی خود حیاتی است.

صدراعظم جدید اعتراف کرد که در حال حاضر اجتناب از تصمیمات بسیار دشوار غیرممکن بود، اما در دراز مدت آینده روشن به نظر می رسید. هانت سپس وارد یک ریف آشنا شد و همه چیزهایی را که بریتانیا برای آن در نظر گرفته بود فهرست کرد، به شرطی که آخرین دوز پزشکی ریاضتی خود را ببلعد: سه دانشگاه از 10 دانشگاه برتر جهان. بخش مالی جهانی؛ “قدرت باور نکردنی” در صنایع خلاق، علم، مهندسی، تولید و نوآوری.

که چند نکته برای گفتن وجود دارد. اولین مورد این است که رکورد انجام کارها به روش ارتدکس در 15 سال پس از بحران مالی جهانی بسیار وحشتناک بوده است. دستمزدهای واقعی به سختی رشد کرده اند، سرمایه گذاری ضعیف بوده است، مالیه عمومی هرگز به شکل خود بازنگشته است و کسری تجاری بریتانیا رکوردهای جدیدی را ثبت کرده است. تراس در مورد بسیاری از چیزها اشتباه می کرد، اما انتقاد اساسی او کاملاً مشخص بود: مدل اقتصادی بریتانیا کار نمی کند.

و در حالی که هانت حق دارد به کارهایی که بریتانیا به خوبی انجام می دهد اشاره کند، او در واقع فقط به سمت دارایی ترازنامه نگاه می کند. سمت بدهکار خواندن را بسیار تلخ تر می کند. بریتانیا برای تامین مالی کسری های تجاری و بودجه دوقلو خود به سرمایه گذاران خارجی وابسته است. NHS در وضعیت بحران دائمی قرار دارد. کمبود زیرساخت های حیاتی انرژی به این معنی است که چراغ ها ممکن است در زمستان امسال خاموش شوند. ایمان به پلیس برای بررسی جنایاتی مانند سرقت در پایین ترین حد است. سیستم حمل و نقل درهم ریخته است

اقتصاد متکی به پول داغی است که از طریق شهر لندن برای تامین مالی کسری تجاری و حفظ رونق بازار مسکن در جریان است. برای نخبگان ثروتمندی که در لندن و جنوب شرقی انگلستان زندگی می‌کنند، کار می‌کند، اما نه برای کل جمعیت. نابرابری بسیار زیاد است و بازار کار غیررسمی به سرعت گسترش یافته است، جایی که کار به صورت پراکنده و با دستمزد بد است. همه این‌ها ویژگی‌های یک اقتصاد بازار در حال توسعه یا نوظهور هستند، نه اینکه در رتبه اول کشورها قرار گیرند.

علاوه بر این، دیدن این که چگونه دوران جدید ریاضت اقتصادی اوضاع را بهتر می کند، دشوار است. پول کمتری برای ارتقای زیرساخت‌ها و کاهش بیشتر برای نیروهای پلیس، دادگاه‌ها و زندان‌ها که از کمبود پول نقد شده‌اند، وجود خواهد داشت. محدودیت پرداختی که توسط خزانه داری در بخش دولتی اعمال می شود، از دست دادن کارکنان بخش خصوصی را تسریع می بخشد، در حالی که بالاترین مالیات در بیش از 70 سال گذشته، سرمایه گذاری خصوصی را منصرف می کند. رفت و آمد مردم در سراسر کشور دشوارتر خواهد بود اما فرو رفتن به سمت فقر برای آنها آسانتر خواهد بود. حالت خوبی برای دولت وجود دارد که از شهروندان خود در برابر شوک تورمی خارجی محافظت کند، اما این حمایت اکنون تنها شش ماه ادامه خواهد داشت. افزایش مالیات ها و کاهش هزینه ها در دوران رکود باعث تعمیق و طولانی شدن رکود می شود.

آزمایش نادرست تراس نشان‌دهنده یک عقب‌گردی برای تفکر جدید از هر نوعی است، و این یک چشم‌انداز افسرده‌کننده است. تداوم اقتصاد چرتکه ممکن است بازارهای مالی را برای مدتی ساکت نگه دارد، اما آنچه که حاکمیت تکنوکرات هایی مانند هانت واقعاً ارائه می دهد، کاهش مدیریت شده است. تنها راه پایدار برای به دست آوردن منابع مالی عمومی سالم، بهبود عملکرد اقتصاد است.

آن‌طور که برخی با علاقه تصور می‌کنند، این صرفاً مسئله معکوس کردن برگزیت نیست. از زمان رفراندوم 2016، رشد بریتانیا قابل نوشتن نبود، اما سریع‌تر از ایتالیا و آلمان و فقط اندکی کمتر از فرانسه بوده است.

یکی از راه‌های رو به جلو این است که بریتانیا را به‌عنوان یک اقتصاد بازار در حال ظهور بازنگری کنیم، با هدف تقلید از موفقیت – مثلاً – کشوری مانند تایوان که 65 درصد از نیمه‌رساناهای جهان و 90 درصد تراشه‌های پیشرفته‌اش را تولید می‌کند.

چندین مرحله برای این فرآیند وجود دارد. مرحله اول شامل درک این واقعیت است که بریتانیا یک اقتصاد مغلوب جهان نیست و مدتی است که چنین نبوده است. مرحله دوم شامل ایجاد مغز است: تعهد پایدار به بهبود آموزش و مهارت ها. مرحله سوم شامل ایجاد بخش هایی در حال توسعه است که کالاها و خدمات را برای تقویت صادرات، کاهش کسری تجاری و وابستگی کمتر اقتصاد به بخش مالی ارائه می دهد.

با فرض اینکه آنها از تبر هانت جان سالم به در ببرند، مناطق سرمایه گذاری تراس – مناطقی که از مشوق های مالیاتی و برنامه ریزی مقررات زدایی سود می برند – یکی از راه های ممکن برای ایجاد است. این مدلی بود که منجر به توسعه Canary Wharf شد، که بخش بزرگی از بخش مالی را در زمین های احیا شده در Docklands لندن در خود جای داده بود.

یک جایگزین شامل یک برنامه توسعه ملی است که برای پرورش صنایع و خدمات آینده طراحی شده است. اقتصادهای ببر در شرق آسیا از طیف کاملی از اقدامات در دسترس خود استفاده کردند، از جمله مالیات، تدارکات، مالکیت عمومی، کمک های دولتی، حمایت از صنعت نوزادان و کنترل سرمایه.

دولت‌ها در اینجا نسبت به استراتژی‌های اقتصادی فعال محتاط بوده‌اند، تا حد زیادی به دلیل این باور که مشکلات بریتانیا جزئی و گذرا هستند. به طور فزاینده ای روشن می شود که آنها نیستند.