شرط میان ترم پیتر تیل: میلیاردر به دنبال برهم زدن دموکراسی آمریکا | پیتر تیل

پیتر تیل از اولین میلیاردری نیست که ثروت خود را برای تأثیرگذاری بر روند سیاست آمریکا به کار گرفته است. اما در یک سال انتخاباتی که گفته می‌شود خود دموکراسی در رای‌گیری است، او به دلیل حمله به یک سیستم حکومتی قدیمی که از آن به عنوان «آشفتگی» و نیاز فوری به «اصلاح مسیر» یاد می‌کند برجسته است.

این سرمایه‌گذار آلمانی الاصل و کارآفرین فناوری، یک «اختلال‌کننده» سیلیکون ولی که به تأسیس PayPal در کنار ایلان ماسک کمک کرد و به عنوان یکی از اولین سرمایه‌گذاران فیس‌بوک ثروت خود را به دست آورد، با سرمایه‌گذاری خود به رده‌های بالای طبقه اهداکنندگان بزرگ راه یافته است. نزدیک به 30 میلیون دلار در انتخابات میان دوره ای امسال.

او نه تنها یک حزب را بر حزب دیگر ترجیح می دهد، بلکه از نامزدهایی حمایت می کند که مشروعیت انتخاب جو بایدن به عنوان رئیس جمهور را انکار می کنند و به روش های مختلف خواستار سرنگونی کامل ستون های تشکیلات آمریکا شده اند.

اولویت‌های تیل در این دوره میان‌دوره‌ای تا حدودی با اولویت‌های دونالد ترامپ، که از زمان نوشتن چک 1.25 میلیون دلاری برای او در طول مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری 2016، دوباره و دوباره با او رابطه داشت، همسو بوده است.

تیل، مانند ترامپ، پایان دادن به شغل آن‌هایی که او آن‌ها را «10 خائن» می‌خواند، یعنی اعضای جمهوری‌خواه مجلس که پس از قیام 6 ژانویه به استیضاح ترامپ رای دادند، کار خود را به عهده گرفته است. چهار نفر از این اعضا به هیچ وجه برای انتخاب مجدد نامزد نشوند و چهار نفر دیگر، از جمله لیز چنی، نایب رئیس کمیته بررسی 6 ژانویه مجلس نمایندگان، در انتخابات مقدماتی کنار رفتند.

اما نشانه هایی نیز وجود دارد که تیل به اطراف و فراتر از رئیس جمهور سابق فکر می کند. سهم شیر از هنگفت او – 28 میلیون دلار و در حال افزایش – به سمت دو حامی تجاری است که با کمک او خود را به عنوان عزیزان راست مگس تثبیت کرده اند: جی دی ونس، نویسنده پرفروش کتاب خاطرات یقه آبی Hillbilly Elegy. که نامزد مجلس سنا در اوهایو است، و بلیک مسترز، یک خودخوانده «ضد مترقی» و ضد جهانی که برای مجلس سنا در آریزونا نامزد شده است.

در طول دهه گذشته، از زمانی که دادگاه عالی به طور چشمگیری قوانین مبارزات انتخاباتی سیاسی را در تصمیم Citizens United کاهش داد، تیل روی نامزدهایی که نه تنها محافظه کار هستند، بلکه به دنبال به چالش کشیدن سنت های نهادی دیرینه و شکستن سنت جمهوری خواه بوده اند، شرط بندی کرده است. هنجارها: سناتور تد کروز در تگزاس و سناتور جاش هاولی در میسوری و همچنین خود ترامپ.

مسترز، که بر اساس این ایده که «روان‌پرستان کشور را اداره می‌کنند» مبارزات انتخاباتی انجام داده است و با تأیید فلسفه ضد سازمانی Unabomber دهه 1990 صحبت کرده است، و ونس، سخنران مکرر دانشگاه در طول روزهای تور کتابش که اکنون می‌گوید «دانشگاه‌ها دشمن هستند»، در همین قالب است. آن‌ها و تیل همگی با شاخه‌ای از راست جدید به نام NatCon ارتباط دارند، که طرفداران آن به طور گسترده معتقدند که این تأسیسات باید از بین برود، همان‌طور که تیل و دیگر اخلالگران دره سیلیکون دو دهه پیش معتقد بودند که آینده در آینده نهفته است. از بین بردن مدل ها و شیوه های کسب و کار قدیمی

خود تیل در سال 2009 اظهار داشت که دیگر دموکراسی را با آزادی سازگار نمی‌داند و ابراز امیدواری کرد که رای دادن اوضاع را بهتر کند. در حالی که در سال 2016 عضو تیم انتقالی ریاست جمهوری ترامپ بود، او غرایز خود را با ایجاد نهاد درهم شکسته با پیشنهاد اینکه ویلیام هاپر، بدبین اصلی تغییرات اقلیمی، به عنوان مشاور علمی کاخ سفید منصوب شود، آشکار کرد. او همچنین از یک کارآفرین آزادی خواه بیت کوین که به آزمایش دارو اعتقادی نداشت، برای ریاست اداره غذا و دارو فشار آورد.

چنین پیشنهادهایی حتی بر اساس معیارهای شمایل شکنانه ترامپ بسیار زیاد بود. استیو بنن، مدیر کمپین راست افراطی ترامپ و استراتژیست سیاسی، به یک زندگی نامه نویس Thiel گفت: «ایده پیتر برای برهم زدن دولت است. بیرون وجود دارد“

تیل به درخواست مصاحبه پاسخ نداد و نمایندگان او به چندین دعوت برای اظهار نظر پاسخ ندادند.

مسترز و ونس نیز به سوالات پاسخ ندادند.

دموکراسی در معرض حمله: کلان اهداکنندگان

تیل در انتخابات 2020 شرکت کرد اما به نظر می رسد که با همه گیری کووید-19، ادعاهای ترامپ در مورد انتخابات ریاست جمهوری دزدیده شده و قیام 6 ژانویه دوباره انرژی گرفته است. او در سخنرانی سال گذشته در کنوانسیون NatCon، «به هم ریختگی باورنکردنی اشکال مختلف اندیشه، زندگی سیاسی، حیات علمی و ماشین‌های حس‌ساز به طور کلی در این کشور» را محکوم کرد.

لیبرال دموکراسی، به نظر او، دولت ایالات متحده را به یک وزارت حقیقت کوبنده مخالف تبدیل کرده بود که به سمت «دولتی همگن کننده، مرگ مغزی، یک جهانی» کار می کرد – مشکلی که فقط ناسیونالیسم راست می تواند «همه» را برای آن فراهم کند. اصلاحی مهم».

او به جمعیت گفت: «ما به یک لحظه توتو نزدیک شده‌ایم، سگ کوچکی پرده قدس را کنار می‌کشد و متوجه می‌شود که کسی آنجا نیست. ما همیشه به دموکراسی به عنوان یک چیز خوب فکر می کنیم. اما … کجا از خرد جمعیت به جنون جمعیت تغییر می کنید؟ کی تبدیل به یک اوباش، یک راکت، یک دروغ توتالیتر می شود؟»

این دیدگاه‌ها را می‌توان به‌عنوان عجیب‌وغریب‌های یک مرد ثروتمند حذف کرد، اما به خاطر پولی که تیل برای خرید نفوذ و حمایت از نامزدهای همفکر خرج کرده است – تا حد زیادی به لطف سیستم تامین مالی کمپین‌های انتخاباتی که با وجود محدود کردن کمک‌ها به کمپین‌های مختلف. ، کمک مالی نامحدود به گروه های اسمی خارج از کشور و کمیته های اقدام سیاسی را می دهد.

کارشناسان امور مالی کمپین، Thiel را نشانه‌ای از یک مشکل بسیار گسترده‌تر می‌دانند: یک محیط سیاسی که در آن گروه کوچکی از کمک‌کنندگان بزرگ از نظر اندازه چک‌هایی که می‌نویسند جسورتر می‌شوند و فرسایش هر دیوار آتش اسمی بین صندوق‌های جنگی اجرا می‌شود. توسط نامزدها و وجوه کنترل شده توسط گروه های خارجی که به موفقیت آنها اختصاص داده شده است.

چیسون لی، کارشناس امور مالی کمپین که مدیریت انتخابات و برنامه دولت مرکز برنان در دانشگاه نیویورک را بر عهده دارد، گفت: «به نظر می رسد که بدتر می شود. هزینه های خارجی در این چرخه میان مدت فدرال بیش از دو برابر آخرین چرخه میان مدت است. از زمان سیتیزن یونایتد، تنها 12 اهداکننده بزرگ که هشت نفر از آنها میلیاردر هستند، از هر 13 دلاری که در انتخابات فدرال خرج شده است، یک دلار پرداخت کرده اند. و اکنون شاهد یک روند جدید نگران‌کننده هستیم که برخی از اهداکنندگان بزرگ از کمپین‌هایی حمایت می‌کنند که به اصول خود دموکراسی حمله می‌کنند.»

هزینه‌های Thiel در سال جاری توسط حداقل سه غول‌دهنده دیگر – سوروس (128 میلیون دلار به دموکرات‌ها)، سرمایه‌دار بزرگ محصولات حمل‌ونقل، ریچارد یوهلین (53 میلیون دلار به جمهوری‌خواهان) و مدیر صندوق تامینی، کنت گریفین (50 میلیون دلار به جمهوری‌خواهان) کاهش یافته است. و تیل راهی برای تطابق با بخشش مداوم برادران کخ یا شلدون ادلسون، کازینو فقید لاس وگاس، چرخه به چرخه دارد.

بسیاری از کارشناسان همچنین بر این باورند که حمله به دموکراسی مدت‌ها قبل از آن‌که تیل به آن صریح باشد، آغاز شده است، زیرا هدف اصلی از هجوم مبالغ هنگفت پول به سیستم سیاسی این است که سیاست‌ها را از اراده اکثریت به سمت منافع محدود تغییر دهیم. از اهداکنندگان و دوستانشان

لارنس لسیگ، پروفسور حقوق دانشگاه هاروارد، که کتاب جمهوری، گمشده در سال 2011، تحلیلی ویرانگر دائمی از رابطه بین پول و نفوذ سیاسی ارائه می‌کند، می‌گوید این توانایی برای کنترل دستور کار سیاست‌ها حتی بیشتر از تمایل به پیروز شدن کاندیداهای خاص باعث می‌شود که هزینه‌ها صرف شود. و احتمالاً هزینه ها فقط افزایش می یابد.

«شما مشارکت‌های فردی بسیار بسیار بزرگ‌تر و تسریع مشارکت‌ها در Super Pacs را خواهید دید. [like the ones established to support Vance and Masters]لسیگ گفت. “نامزدها و Super Pacs نمی توانند در مورد هزینه ها هماهنگی کنند، اما این بدان معنا نیست که آنها نمی توانند برای جمع آوری کمک مالی هماهنگ کنند. از آنجایی که Super Pacs نامزدهای بسیار پرخرجی هستند، همه اینها رقصی است برای ریختن پول به Super Pacs… آنها اساساً به این هدف می پردازند و سیاستمداران نمی توانند چیزی را که با آن مخالفت می کنند انجام دهند.

در کمتر از یک ماه از روز انتخابات، ونس و مسترز در نظرسنجی ها از رقبای دموکرات خود عقب افتاده اند (ونس کمتر از مسترز). اما، لسیگ می‌گوید، اشتباه است که نتیجه بگیریم Thiel – یا هر یک از اهداکنندگان بزرگ دیگر – پول خود را هدر می‌دهند.

او گفت: «اگر شما نامزد هستید و می‌دانید که قرار است 10 میلیون دلار برای یک موضوع خاص علیه شما وارد شود، برای جلوگیری از تأثیر آن پول، خواه تصمیم‌گیری شود یا نه، خم می‌شوید. نژاد… اگر شما فردی هستید که در غیر این صورت یک فعال قوی آب و هوایی هستید، اما می دانید که اگر به مالیات کربن اشاره کنید، یک میلیون دلار از مالیات ضد کربن Super Pac کم می شود، در مورد آن صحبت نخواهید کرد.

به عبارت دیگر، تلاش تیل برای سرنگونی این سیستم بسیار فراتر از توانایی او برای تعیین اینکه کدام حزب سنا را در سال آینده کنترل می کند، است. تحلیلگران هشدار می دهند که این پول این تصور را تقویت می کند که کشور توسط افراد روانی اداره می شود، حداقل در میان هسته سخت رای دهندگان جمهوری خواه، و خطوط نبرد ایدئولوژیکی را که کشور را به دو قسمت تقسیم کرده و زمینه های مشترک را دشوارتر کرده است، سخت تر خواهد کرد. پیدا کردن. آنها می گویند، این همچنین عقاید افراطی NatCon را بیشتر به جریان اصلی می آورد و باعث می شود نامزدهای جمهوری خواه رادیکال بتوانند در رقابت های آینده شرکت کنند و برنده شوند.

لسیگ گفت: «ما در اینجا در یک نقطه بحران هستیم، نه به این دلیل که شکست دادن ایده‌ها سخت است، اما زمینه‌ای نداریم که بتوانیم آنها را شکست دهیم. این واقعیت که همان تعداد از مردم بر این باورند که انتخابات در 6 ژانویه دزدیده شده است، اتهام عمیقی علیه محیط زیست اطلاعات در آمریکا است.

مرکز برنان معتقد است راه‌هایی برای بهبود این سیستم، حداقل در سطح ایالتی و محلی وجود دارد، و به تلاش‌هایی در هر دو ایالت قرمز و آبی برای بستن برخی از راه‌های گریز و معرفی مدل‌های تامین مالی عمومی برای مهار نفوذ اهداکنندگان بزرگ اشاره می‌کند. . لی گفت که او همچنین مایل است قانون فدرال برای ایجاد یک دیوار آتش معنی دار بین بودجه کمپین و Super Pacs را ببیند.

او گفت: «قانون وجود دارد، و حتی در شرایط زیر نیز یک اصلاح قانون اساسی خواهد بود [the] سیتیزن یونایتد [ruling]. تنها چیزی که ما نیاز داریم اراده سیاسی برای اقدام است.»