فران تورس برای بارسلونا به مصاف ناپولی رفت لیگ اروپا

پنج دقیقه مانده بود که لوک دی یونگ در نیوکمپ معرفی شد و شاید باید بیشتر می شد. بارسلونا در اولین بازی خود در این رقابت ها برای دو دهه در اولین بازی خود با ناپولی به تساوی 1-1 رسید و به دنبال گلی بود که برای بازی برگشت در ایتالیا به برتری برسد. آنها هم تقریباً به آن دست پیدا کردند، مهاجم هلندی که در زمستان سعی کرده بودند به بازی ادامه دهند، در یک فینال دیوانه وار بیشتر از هر کس دیگری در 85 دقیقه قبلی انجام داده بود.

با این حال، در پایان، لحظه کمیک دی یونگ کافی نبود، ضربه بالای سر او درست از کنار تیرک عبور کرد و زمان بارسلونا تمام شد. فران تورس پس از برتری پیوتر زیلینسکی به ناپولی، این پنالتی را به ثمر رساند که همه چیز را به تساوی کشاند، اما او بیش از هر چیز در مورد پنالتی هایی که در شبی که بارسلونا و ناپولی برای جایگاهی در رقابتی بازی می کردند که می خواهند از آن دوری کنند، فرار کردند، فکر خواهد کرد.

ژاوی گفته بود: “شنیدن سرود لیگ قهرمانان اروپا و اینکه بخشی از آن نباشم، من را آزار می دهد.” در عوض، او در یک زمان غیرمعمول جلوی این بازی ایستاد، به یک سرود غیرمعمول گوش داد و تماشای تیمش در کنار ناپولی در گرفتن زانو، که غیرعادی هم بود. بارسلونا از زمان رویارویی با سلتیک در سال 2004، در پنج شنبه شب در دومین رقابت اروپایی بازی نکرده بود.

حریفان اما آشناتر بودند – ناپولی و بارسلونا در شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا فقط دو سال پیش به مصاف هم رفتند – و 73500 نفر در نیوکمپ بودند، 5000 نفر یا بیشتر از ایتالیا، حسی که این موضوع اهمیت داشت. و صدایی برای تطبیق ژاوی آن را یک فرصت نامیده بود، جامی که این باشگاه هرگز فتح نکرده بود و ممکن است به آنها اجازه دهد تا از طریق لالیگا به دور از قطعیت در لیگ قهرمانان حضور داشته باشند. لوچیانو اسپالتی هم همین احساس را داشت، هیچ امتیازی در ترکیب او انجام نشد.

در مورد ناپولی نیز شدت وجود داشت: در حالی که بارسلونا بیشتر توپ را در اختیار داشت، ایتالیایی ها در هنگام شکست سریع و دقیق بودند و می توانستند به فضایی فراتر از دفاع میزبان فرار کنند. این نشان داده شد که ویکتور اوسیمن بعد از 20 دقیقه به طرز فوق‌العاده‌ای از سمت چپ آزاد شد و روی توپی که به زیبایی خم شده بود وارد محوطه شد، اما مارک آندره تر اشتگن در تیرک نزدیک او را رد کرد. هر بار که اوسیمن به راه می افتاد، تهدید محسوس بود، بارسلونا در تلاش برای مدیریت او بود.

بارسلونا برای اولین بار با سه خرید زمستانی خود شروع کرد. خرید چهارم، دنی آلوز، برای مسابقات ثبت نام نکرد، تصمیمی که ژاوی روز قبل به آن اعتراف کرد که پشیمان شده بود. بدون او، آداما ترائوره ​​خود را دو تیمی می‌دانست و اجازه اجرای اتاق را نمی‌داد. از بین سه مهاجم، این فران تورس بود که موقعیت‌های نیمه اول را به دست آورد، البته تا زمانی که پدری به او ضربه زد و نیکو گونزالس یک دفع تیز از الکس مرت گرفت و او آنها را نگرفت.

ناپولی این کار را کرد – و بلافاصله. با بازی پدری و پیر امریک اوبامیانگ، ضربه تورس با فاصله کمی از نیم ساعت قبل از دروازه به بیرون رفت. وقتی ناپولی گل می زند، او هنوز از آن غیبت می نالید. یک تبادل دوست داشتنی بین پیوتر زیلینسکی و الجیف الماس، دوتایی یک و دو در سمت راست، بارسلونا را باز کرد. تراشتگن ضربه اولیه زیلینسکی را دفع کرد اما او سریعترین ضربه را به ریباند رساند و توپ را به بالای دروازه کوبید.

تورس یک تلاش دیگر را با فاصله زیاد انجام داد و به سمت دروازه رفت، در حالی که کالیدو کولیبالی به سرعت حیرت آور بهبود یافت و ترائوره ​​را در حالی که او را به مسابقه فرستادند، شکست داد، اما بارسلونا بدون یافتن راهی به نیمه راه رسید.

صدا در نیمه دوم افزایش یافت و سرعت نیز بالا رفت، نیکو فعال ترین بود، هم تیمی هایش را به جلو هدایت کرد و دو بار از اطراف محوطه به نشانه گیری رسید. با این حال، لحظه موفقیت نادیده گرفته شد. صلیب ترائوره ​​دست خوان ژسوس را فشار داده بود، اما کسی اینجا متوجه نشد اما در اتاق VAR دیده شد. ایستوان کواچ به صفحه نمایش فراخوانده شد و در نهایت به آن نقطه اشاره کرد. این بار فران با خونسردی کارش را تمام کرد.

یک ساعت گذشته بود و بارسلونا اکنون در صدر قرار داشت، اوبامیانگ بلافاصله بعد از آن شلیک کرد. ژاوی یک تغییر سه گانه انجام داد که شامل عثمان دمبله می شد، که در حین ورود به زمین و با هر لمس برای چند دقیقه بعد سوت زده و هو شد. تا این که، تشویق هایی که هر بار که او صاحب مالکیت می شد شروع به شنیدن می کرد، آن را تحت الشعاع قرار داد، و منعکس کننده این بود که در واقع، شاید بهتر باشد از او حمایت کنیم. بالاخره آنها به او نیاز داشتند.

دمبله تقریباً از خوان ژسوس فرار کرد و سپس از سمت راست خارج شد اما نتوانست برای اوبامیانگ عقب نشینی کند. زمانی که نقش ها خیلی زود عوض شد، ضربه دمبله مسدود شد. هنوز راه حلی نداشت، زمان د یونگ فرا رسیده بود، غوغایی بزرگ در حالی که 5 دقیقه مانده بود به معرفی او خوش آمد می گوید. او این شانس را پیدا می کند که در یک فینال وحشی نیز قهرمان شود، اگرچه بهترین فرصت ها در جای دیگری رقم خورد.

ابتدا، دمبله و سرجینیو دست در سمت راست پیشروی کردند و پدری را به تورس رساندند تا او را در آسمان تلاش کند. لحظه ای بعد، دمبله دوباره فرار کرد، این بار عقب نشینی او، درست در عرض محوطه شش قدم، تمام کننده ای پیدا نکرد. و سپس دی یونگ یک ضربه بالای سر پر شور درست از کنار تیرک ارسال کرد، این استادیوم قدیمی و باشکوه نام خود را فریاد زد و ناگهان ساکت شد، زمانی که دریس مرتنز باید آن را در تیراندازی دیگر مستقیماً به سمت تراشتگن می برد، در حالی که فرصتی باشکوه برای بردن آن فراهم شد. .

تورس هم باید برنده می شد، اما یک ضربه دیگر وارد سکوها شد و فرصت بارسلونا را هم گرفت. هنوز زمان برای آخرین ضربه سر برای دی یونگ وجود داشت، اما یک تساوی باید در اولین پنجشنبه شب آنها برای مدت طولانی انجام شود.