آخرین عقب نشینی های مک کروری ورزش را با یک حساب سرانگشتی مواجه می کند | ضربه مغزی در ورزش

تیاو زمین را با یک سیلی می گوید. هیچ مدرک علمی مبنی بر اینکه تحمل چندین ضربه مغزی در طول یک حرفه ورزشی لزوماً منجر به آسیب دائمی شود وجود ندارد. آنها از سرمقاله دسامبر 2001 در مجله British Journal of Sports Medicine به نام “چه زمانی پس از ضربه مغزی بازنشسته شویم؟”

در ادامه می‌گوید که این «عصب‌شناسی» است که یک بازیکن باید پس از آسیب‌های مغزی متعدد بازنشسته شود. ترسی که در پشت این رویکرد وجود دارد این است که ورزشکاری که دچار ضربه های مغزی مکرر می شود، دچار کاهش تدریجی شناختی مشابه سندرم پانچ مست یا آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن که در بوکسورها دیده می شود، شود. بر اساس شواهد منتشر شده، این ترس بی اساس است.»

“چه زمانی پس از ضربه مغزی بازنشسته شویم؟” باید برای ورزشکاران و پزشکانی که آنها را معالجه می‌کردند خواندنی آرامش‌بخش بوده باشد، مگر اینکه قبلاً از مشکلاتی که آن را به عنوان افسانه رد می‌کرد، رنج می‌بردند. BJSM قرار است یکی از مجلات پیشرو در پزشکی ورزشی باشد، اما در اینجا یک سرمقاله برجسته وجود داشت که استدلال می‌کرد این موضوع توسط «رسانه‌ها و مطبوعات عادی» اشتباه گرفته شده است و سندرم پس از ضربه مغزی در واقع «بسیار نادر است». در ورزش».

سرمقاله توضیح داد که در غیر این صورت، پزشکانی که به بازیکنان توصیه می‌کردند پس از تحمل ضربه‌های مغزی متعدد بازنشسته شوند، خود را در معرض «چالش پزشکی قانونی» قرار می‌دادند، زیرا مخالف علم بودند.

بیست سال بعد، وقتی نوبت به علم می‌رسد، احساس می‌کنید که یکی از آن آگهی‌های دهه 1930 را بخوانید که سیگار را برای سلامتی شما توصیه می‌کرد. به اندازه کافی بد است که سرمقاله اصلاً به این شکل منتشر شده است و قبل از اینکه بدانید شخصی که آن را نوشت، دکتر پل مک کروری، سردبیر مجله بود و به یکی از مجردترین ها تبدیل شد. چهره های تاثیرگذار در این زمینه مک کروری نویسنده اصلی چهار مقاله اجماع ضربه مغزی بود. کار او سیاست ضربه مغزی را در سراسر ورزش جهانی در 20 سال گذشته شکل داده است.

این هفته مجله بریتانیایی پزشکی ورزشی سرمقاله سال 2001 مک کروری را به همراه هشت مقاله دیگر او پس گرفت. ناشر در بیانیه ای توضیح داد: «سوابق علمی به اعتماد متکی است، و BMJ’s [the British Medical Journal, publisher of the BJSM] اعتماد به آثار مک‌کروری – به‌ویژه مقالاتی که او به‌عنوان یک نویسنده منتشر کرده است – شکسته شده است.» پنج مورد از 9 مورد به دلیل سرقت‌های جزئی و سه مورد دیگر به دلیل انتشار غیرضروری پس گرفته شدند. نهمین و جالب ترین مورد، سرمقاله با عنوان: “چه زمانی پس از ضربه مغزی بازنشسته شویم؟”

سرمقاله استدلال می کند که روش های ضربه مغزی که در آن زمان توسط بسیاری از ورزش ها استفاده می شد “خودسرانه” بود و باید جایگزین شود. این بحثی بود که مک کروری در دهه 2000 دنبال کرد. او آن را در مقاله مهم دیگری، “مطالعه آینده نگر نتایج پس از ضربه مغزی پس از بازگشت به بازی در فوتبال استرالیا” بررسی کرد، که در سال 2009 نویسنده مشترک آن بود. او سپس به گنجاندن این ایده ها در اجماع ضربه مغزی زوریخ که در سال 2009 منتشر شد، کمک کرد. یک برنامه شش روزه جدید بازگشت به بازی برای ورزشکاران ضربه مغزی.

این اجماع توسط فیفا، کمیته بین‌المللی المپیک و IRB (که اکنون راگبی جهانی نامیده می‌شود) تأمین مالی و تأیید شد. سپس IRB پروتکل های ضربه مغزی خود را بازنویسی کرد تا آنها را با رویه بازگشت به بازی که در اجماع زوریخ تعیین شده بود مطابقت دهد. تا آن زمان، یک بازیکن راگبی که دچار ضربه مغزی شده بود، سه هفته اجباری کناره گیری کرد. پس از کنفرانس پزشکی IRB در سال 2011، این به یک بازگشت فارغ التحصیلی شش روزه برای بازی تغییر کرد.

از نظر تئوری خوب به نظر می رسید – این ایده وجود داشت که دورنمای سه هفته ای بازی بازیکنان را از گزارش ضربه مغزی باز می دارد – اما در عمل بازگشت شش روزه به بازی به این معنی بود که ممکن است یک بازیکن در یک آخر هفته دچار ضربه مغزی شود. و اگر تست ها را با موفقیت پشت سر گذاشت، دوباره بازی بعدی را انجام دهید. همانطور که راب نیکول، که در کارگروه ضربه مغزی IRB حضور داشت، در آن زمان توضیح داد که روش جدید “بر اساس سند اجماع که چند سال پیش در زوریخ توسط همه کارشناسان برجسته جهان در زمینه ضربه مغزی تهیه شده بود، ایجاد شده بود”. محققان، پزشکان و دانشمندان دیگری نیز در این فرآیند دخیل بودند، اما مک‌کروری بدون شک یک شخصیت کلیدی بود. او در آن زمان برای IRB به عنوان عضوی از گروه اجماع آسیب راگبی آن کار می کرد. و اکنون یکی از سرمقاله هایی که پشتوانه استدلال او بود پس گرفته شده است.

همانطور که دکتر استفان کاسپر و آدام فینکل در مقاله ای که این هفته در BJSM منتشر شد، توضیح می دهند: “چه زمانی پس از ضربه مغزی بازنشسته شویم؟” مک کروری یک نقل قول کلیدی از دکتر آگوستوس ثورندایک را «تغییر و تضعیف کرد». این نقل قول نادرست تأثیری بر تضعیف استدلال به نفع نوعی دوره سه هفته ای توقف که توسط اتحادیه راگبی در آن زمان استفاده می شد، و تقویت استدلال برای پروتکل شش روزه جدید مک کروری معتقد بود که باید با آن جایگزین شود.

همانطور که کاسپر و فینکل می‌گویند: «این احتمال وجود دارد که از این نقل‌قول اشتباه برای نشان دادن نظرات ثورندایک در بحث‌های داخلی توسط سازمان‌های ورزشی در مورد علم ضربه مغزی استفاده شده باشد. در چنین حالتی، سازمان‌های ورزشی، افسران ارشد پزشکی آنها و سایر مقامات مهمی که وظیفه مراقبت از ورزشکاران در داخل و خدمات توسط آن سازمان‌ها را دارند، نیز گمراه می‌شود.»

راگبی جهانی بالاخره تابستان امسال قانون بازگشت به بازی شش روزه را تغییر داد. تصمیم آن برای تغییر استفاده از آن در سال 2011 و حفظ آن در دهه گذشته احتمالاً یکی از دلایل کلیدی در پیگرد قانونی علیه بازیکنانی است که از آسیب مغزی در دوران بازنشستگی رنج می برند. بنابراین BMJ تنها ارگانی نیست که باید با روابط گذشته خود با مک کروری مقابله کند.

گروه ضربه مغزی در ورزش، که نویسندۀ اجماع ضربه مغزی است، حساب خود را خواهد داشت. و روزی به زودی راگبی جهانی هم همینطور است.