Modeste buzzer را می زند تا به Der Klassiker و حرفه خود جان بدهد | بوندسلیگا

تیاولین کسی که به او نزدیک شد ادین ترزیچ بود و هیچ یک از آنها سعی نکردند به دنبال کلمات مناسب بگردند. آنها فقط یکدیگر را می دیدند، معنی آن را می دانستند و یکدیگر را نگه می داشتند، قبل از اینکه مربی چند کلمه ای را برای بازیکنش زمزمه کند. هم‌تیمی‌ها پیش از این، آنتونی مودست را در لحظه‌ای از این دمیدن غرق کرده بودند. کلاسیک و حالا آنها به دنبال ترزیچ، صف بستند تا به مهاجم فرانسوی در لحظه شادی و آرامش او تبریک بگویند.

یوسوفا موکوکو، فوروارد جوشان نیم‌سن و سال مودست که بازگشت را آغاز کرده بود و به نظر می‌رسید که نمایش‌هایش در هفته گذشته روند منسوخ‌شدن پیرمرد را آغاز کرده بود، در لحظه‌ای تحسین‌برانگیز بزرگ‌تر خود را در آغوش گرفت – در حالی که آن‌ها به سمت مودست می‌رفتند به او اشاره کرد. جایگاه اصلی ایدونا پارک را سیگنال می‌دهد، و به کسانی که در آن حضور دارند می‌گوید برای مردی که با ضربه سرش بوروسیا دورتموند را از ناامیدی‌تر در این دیدار نجات داد، آن را کنار بگذارند.

علاوه بر این، الیور کان در همان جایگاه نشان داده بود که چه معنایی با او دارد واکنش به اکولایزر دیرهنگام Modeste. واکنش سرمربی بایرن مونیخ قرار است گیف انتخابی برای بقیه سال جاری باشد، زیرا او روی صندلی خود نشست و سپس با یک «آه مان» به جلو بازوهایش ضربه زد. خلاصه کردن پیچ و تاب، شوک، عصبانیت و جشن.

این زمان برای احساسات بود نه تحلیل. تا اوج باورنکردنی عصر، فیلمنامه ای آشنا، اگر چه سرگرم کننده، دنبال می کرد. بایرن در نیمه اول کمی تهدید کرده بود اما با ضربه لئون گورتزکا از خارج از محوطه جلو افتاد. در طلسم‌های بعد از دومین بازی لروی سانه (همچنین از خارج از محوطه، و همچنین انتظار می‌رفت که انتخاب اول BVB، گرگور کوبل، به جای استند-این فعلی، الکساندر مایر، بهتر عمل کند) احساس می‌شد که قهرمانان با میزبان خود بازی می کردند که به نظر مستعفی بودند و برای آخرین باخت خود مقابل بایرن لحظه شماری می کردند که در هفت بازی آخر مقابل بایرن شکست خورده بودند.

این ریشه انفجار کان بود. خیلی آسان و اجتناب ناپذیر به نظر می رسید که بایرن دوباره دورتموند را زیر پا بگذارد. او پس از آن فکر کرد: «فصل شگفت انگیزی بود، جایی که ما [frequently] فراموش کنیم که قرارداد را امضا کنیم و خود را از آنچه استحقاق داریم محروم کنیم. آنها مرده بودند. آنها قبلاً با شکست کنار آمده بودند. اما ما خودمان آنها را به بازی بازگرداندیم.”

رزرو دوم کینگزلی کومان در دقیقه 90 که باید خیلی دیر می شد، دریچه ای بود که نشان می داد چطور بایرن از موقعیتی که در آرامش بود به سمت نگه داشتن خشمگین فرو رفته بود. سانه می‌توانست چند ثانیه بعد او را دنبال کند، چرا که میخ‌هایش را به سمت کریم ادیمی نشانه رفته بود، پس از اینکه وینگر او را عقب نگه داشت و داور دنیز آیتکین – علی‌رغم اینکه کان در یک توییت صبح یکشنبه از عدم همدلی‌اش نسبت به کومان انتقاد کرد – در اکثر اوقات ملایم‌ترین حالت او بود. از این رو، جود بلینگهام قبلاً از رزرو دوم برای یک پای بلند روی آلفونسو دیویس فرار کرده بود که کانادایی را مجبور به عقب نشینی کرد.

Nagelsmann کمتر در مورد Aytekin و بیشتر در مورد عدم شدت عجیب تیمش در آن مراحل پایانی صحبت می کرد. آیا سانه یا جمال موسیالا می‌توانستند رافائل گوئریرو را بیشتر تحت فشار بگذارند که او بارها و بارها توپ را به سمت دروازه بایرن در لحظات پایانی بازیافت کرد و مایر در زمین حضور داشت و هیچ پاس پشتی نداشت؟ شاید. او پیشنهاد کرد: «در نهایت کاملاً منصفانه است، حتی اگر 2-2 دیر به پایان برسد.»

در حال آمدن بود، حتی اگر احساس می کرد ممکن است دورتموند را از دست بدهد. ترزیچ – که اشاره‌اش به آسمان پس از گل تساوی، اشاره‌ای به مرگ اخیر پدرش بود – به احساسات این موقعیت متمایل شده بود و مدست را به سمت موکوکو در حرکتی درود بر مری پرتاب می‌کرد. همچنین کارساز بود، با این که بازیکن تعویضی به طور مرتب استارتر را تنظیم کرد (مربی خاطرنشان کرد: “او برای بازی های زیادی گل نزد، “اما نفس خود را حفظ نکرد”) برای تفنگ زدن. همچنین به نظر می رسید که لحظه خود مودسته آمد و رفت، زیرا او ضربه خود را در مقابل دروازه پس از کار عالی آدیمی از دست داد، با اشاره به یک گل تساوی به ظاهر مطمئن.

مدست نه تنها به این نیاز داشت – چقدر به این نیاز داشت – ولی کلاسیک به این هم نیاز داشت در اولین نسخه بعد از لواندوفسکی و بعد از هالند، نشان داد که چه چیزی هست و چه چیزی هرگز نبوده است. داشتن سوپراستارها خوب است، اما این هرگز یک وسیله ستارگان نبود، حتی برای مخاطبان مدرن مارک و تقطیر شده بود، بلکه رقابتی بود که بنا به ضرورت تعیین شده بود. این به عنوان یک چراغ بالقوه امید ساخته شد – که ممکن است خطر، نبرد درگیر، رقابت معنادار وجود داشته باشد. حمایت از فوتبال در عصر مدرن، به عبارت دیگر، در خالص ترین شکل خود. نمایش آخرین نفس Modeste به آن کمک کرد، اگر دوام نیاورد مهم نیست.

نکات صحبت

ژابی آلونسو اولین بازی قدرتمندی را به عنوان سرمربی بایرلورکوزن داشت و تیمش پس از اخراج جراردو سئوآنه در اواسط هفته، شالکه را 4-0 شکست داد. آلونسو پس از آن که روز چهارشنبه منصوب شد، گفت: “زمان زیادی برای برنامه ریزی نداشتیم، اما بازیکنان فهمیدند که ما چگونه می خواهیم بازی کنیم.” و او فهمید که آنها چگونه می‌خواهند بازی کنند، با اشاره به قدرت تهاجمی این تیم، البته در مقابل مخالفان بسیار محدود. این بازگشت با پورتو در مرحله بعدی لیگ قهرمانان اروپا است که غیرقابل نجات است. بازیکن مقابل آلونسو در روز شنبه، فرانک کرامر، ممکن است در مرحله بعدی بوندسلیگا قرار گیرد و توماس ریس، سرمربی سابق بوخوم، مورد علاقه اصلی برای ورود به بوندسلیگا باشد.

بوروسیا مونشن گلادباخ رایندربی را برد، تیم دانیل فارکه با نتیجه 5-2 کولن را شکست داد تا از اختفای پنج گل خود در برمن خلاص شود. همه چیز حول چند درگیری نیمه اول بین یوناس هافمن و فلوریان کاینز متمرکز شد – اولی روی دومی خطا کرد تا به کاینز اجازه داد تا گل تساوی کولن را از روی نقطه پنالتی به ثمر برساند، قبل از اینکه نقش‌ها برعکس شوند و کاینز کارت دوم را به دلیل ضربه آرنج دریافت کرد. در مورد مرد گسترده آلمان رامی بنسباینی همیشه قابل اعتماد، گلادباخ را با ضربه نقطه‌ای خود – اولین بریس مدافع – جلو انداخت و از آنجا یک طرفه شد. مارکوس تورام به زخم‌ها نمک زد، گل پنجم را به ثمر رساند و با تکرار جشن عینک مودست در مقابل تماشاگران میهمان، به بازی دربی خود ادامه داد – او بعداً عکسی از او در حال انجام این کار گذاشت. در رسانه های اجتماعی، با شرح “فقط برای نظرات اینجا” و یک شکلک پاپ کورن.

وقتی صحبت از وردر شد، بازیکنان مورد علاقه تیم های خنثی (خوب، این ستون) پس از پیروزی در روز جمعه در هوفنهایم، با درخشش مجدد دو خط جلویی فوق العاده شان در پنج تیم برتر قرار دارند – ماروین داکش قبل از اینکه نیکلاس فولکروگ، بهترین گلزن لیگ، بی اعصاب یک گل دیرهنگام را به ثمر برساند، یک بازکننده شیک دریافت کرد. برنده از روی نقطه پنالتی

آنها سرانجام به آنجا رسیدند – بوخوم بالاخره یک برد در این فصل و یک برد زیبا داشت، حریف تاتنهام در لیگ قهرمانان اروپا، آینتراخت فرانکفورت را با نتیجه 3-0 شکست داد. مرد سابق اشتوتگارت دو مورد اول را راه اندازی کرد و پای راست را به شکلی باورنکردنی با پای راستش کوبید (پس از آن خاطرنشان کرد: “من در واقع فقط پای راست را دارم تا زمین نخورم”)، تا پایی را که مدت ها انتظارش را می کشید، مهر و موم کند. بردی که با خوشحالی دریافت شد