باشگاه‌های فوتبال باید از چیزی دفاع کنند، و ما در گریمزبی هدف بالایی داریم | فوتبال

تیدر اینجا چندین دلیل برای انتخاب یک تیم فوتبال برای حمایت آورده شده است، اما اغلب باشگاه شما شما را انتخاب می کند. نزدیکی به محل تولد، زندگی یا ارث خانوادگی، محتمل ترین دلایلی است که شما را به رنگ های باشگاهی متصل می کند. برای کسانی که خیلی جوان هستند و نمی توانند بهتر بدانند، موفقیت می تواند جذاب باشد. به عنوان یک کودک نه ساله، برای مدت کوتاهی با حمایت از ناتینگهام فارست معاشقه کردم، در زمانی که آنها جام‌های اروپایی را پشت سر هم در سال‌های 1979 و 1980 به دست آوردند، اما مانند یک عاشقانه تعطیلات بود که به دلیل فقدان واقعی، به سرعت محو شد. تماس جهانی

برای طرفداران بین المللی، می توانم درک کنم که می تواند متفاوت باشد و بیشتر یک انتخاب آزاد باشد. شما در حال خرید یک برند یا تجربه محصول هستید که از طریق اینترنت یا تلویزیون واسطه شده است. به سادگی انتخاب کنید هر چند یک تیم لیگ برتری چون موفق است بی اهمیت به نظر می رسد. این رویکرد مصرف کننده به چیزی است که اگر یک تیم در راس بازی خود باشد، نیازی به تعهد واقعی ندارد. به همین دلیل است که چگونه لارس اولاو ستر، یکی از هواداران شهر گریمزبی ساکن نروژ، من را مجبور کرد که چگونه او را به باشگاه ما فراخواند.

به عنوان یک پسر جوان، لارس در امتداد صخره‌های نزدیک خانه‌اش در هوالر قدم می‌زد که متوجه شد جعبه‌ای از فوم پلی‌استایرن به ساحل کشیده شده است که عبارت «گریمسبی» با حروف بزرگ در کنار آن چاپ شده بود. Jostein Jensen، یکی دیگر از حامیان نروژی، من را از داستان لارس آگاه کرد و نتیجه گرفت: «پس از بررسی دایره المعارف ها متوجه شد که گریمزبی یکی از بزرگترین بنادر ماهیگیری انگلستان است. او همچنین متوجه شد که شهر یک تیم فوتبال دارد، از آن زمان او باشگاه را دنبال می کند. هر راهی که بخواهید با یک تیم شناسایی شوید، یک ایجاد می کند تداوم روانی همانطور که ما بزرگتر می شویم قرار دادن تاریخ باشگاه در داستان خود می تواند به عنوان چیزی عمل کند که نویسنده و کمدین کوین دی آن را “پایه زندگی شما” می نامد.

کوامه آنتونی آپیا می گوید هویت ما از طریق یک مذاکره پیچیده بین گذشته، حال و آینده تکامل می یابد.

او در کتاب خود با نام The Lies That Bind: Rethinking Identity بیان می کند که چگونه هویت ما اغلب به اشتباه به عنوان یک نقطه ثابت و تغییرناپذیر در مکان و زمان تصور می شود. اگرچه مشخصاً متغیرهایی وجود دارند که ثابت‌تر هستند – مانند محل تولد، قومیت، سابقه خانوادگی – نحوه درک و قدردانی از هویت ما همیشه در حال حرکت و ارتباط است. «هویت ها، برای افرادی که آن ها را دارند، واقعیت های بی اثر نیستند. آنها راهنمایان زنده هستند.» همانطور که ارزش های ما هویت ما را شکل می دهند، این ارزش ها نیز می توانند انعطاف پذیر باشند. همانطور که آپیا می‌گوید: «ارزش‌ها حق مادرزادی نیستند: شما باید به آن‌ها اهمیت دهید.»

چندین باشگاه فوتبال مدت‌هاست که با تعیین ارزش‌ها و مرزهای مشخص درباره معنای حمایت از آنها مرتبط بوده‌اند. تعهد فرهنگی و جغرافیایی بارسلونا در کاتالونیا یا اتلتیک بیلبائو و رئال سوسیداد در منطقه باسک، تعهد به فوتبال هدفمند اف سی نوردسلاند یا تعهد به آرمان های سیاسی (معمولاً ضد فاشیست) باشگاه هایی مانند رایو وایکانو یا سنت. پائولی نزدیک‌تر به خانه، خطوط مذهبی وجود دارد که از سلتیک یا رنجرز حمایت می‌کنند. این دسته‌بندی‌ها می‌توانند به همان اندازه که می‌توانند مثبت باشند، تفرقه‌انگیز باشند، اما یک انتخاب واضح برای حامیان تعیین می‌کنند. اگر به فارست گرین روورز نگاه نکنید، که به لطف دیل وینس، “سبزترین باشگاه جهان” هستند، به نظر می رسد فرصتی از دست رفته است که به نظر می رسد اکثر تیم های انگلیسی درکی از قدرت خود برای تأثیرگذاری بر تغییرات واقعی ندارند. آنچه را که ما با مسائل و به‌واسطه باشگاه‌ها شناسایی می‌کنیم، می‌تواند نقش فعالی داشته باشد و چراغی آشکار برای ارزش‌های فراگیر کشورمان باشد.

امیلیو دپتریس شووین و روبن دورانته در مقاله خود در سال 2017 یک تیم، یک ملت: فوتبال، هویت قومی و درگیری در آفریقا تأثیر مثبت نتایج فوتبال ملی را در کاهش درگیری های درون قبیله ای نشان دادند. افرادی که در روزهای پس از پیروزی تیم ملی خود با آنها مصاحبه شدند، «احتمال کمتری داشت که احساس قوی هویت قومی را گزارش کنند و احتمال بیشتری داشت که به افراد دیگر قومیت ها نسبت به کسانی که قبلاً مصاحبه شده بودند، اعتماد کنند».

باشگاه‌های فوتبال فرصتی منظم برای آزمایش و تنظیم ارزش‌هایمان و آنچه که همه ما به آن اهمیت می‌دهیم، نشان می‌دهند. هر هفته، در بالا و پایین بریتانیا، هزاران نفر گرد هم می آیند تا در آنچه لرد موریس گلاسمن «زندگی مشترک» ما می نامد سهیم شوند. با انجام این کار، ما مرزهای تحمل خود را آزمایش می کنیم و به طور جمعی تصمیم می گیریم چه چیزی مهم است. هر هفته در بازی‌هایمان می‌بینیم که خانواده‌ها، دوستان و آشنایان دور هم جمع می‌شوند، نه فقط برای فوتبال، بلکه برای احساس اجتماع و تداوم در زندگی‌مان که بازی زنده ایجاد می‌کند. در سراسر زمین و آنلاین، گفتگو و بحث زنده می شود زیرا ما می بینیم که باشگاه برای مردم چه معنایی دارد.

این یک فرآیند دموکراتیک است و بنابراین ناقص است، می تواند پر سر و صدا باشد و همیشه در حال تکامل است، اما جوامع با هم مرزهای مهم و هویت جمعی را تعیین می کنند. وقتی می شنوم که برخی از طرفداران می گویند لازم نیست با ارزش های یک سازمان موافق باشید تا بخشی از آن باشید، نمی توانم بیشتر از این مخالفت کنم. این تفاوت بین یک هوادار و یک هوادار برای من است، یک تجربه مصرف منفعلانه در مقابل کسانی که واقعاً می‌خواهند باشگاه برای چیزی بایستد و فقط با سوت داور شروع و پایان ندهد. برای انعکاس دیدگاهی از دنیایی که برای خود و مکان هایی که دوست دارند می خواهند. همانطور که آپیا می‌گوید: «هویت‌ها فقط به این دلیل کار می‌کنند که وقتی ما را تحت کنترل خود درآورند، به ما فرمان می‌دهند و به عنوان یک صدای درونی با ما صحبت می‌کنند. و چون دیگران با دیدن اینکه فکر می کنند ما کی هستیم، ما را نیز صدا می کنند.»

در شهر گریمسبی ما مشتاق تبدیل شدن به یک شرکت B هستیم تا ارزش‌ها و در نتیجه تعهدات خود را نه تنها در قبال سهامداران، بلکه در قبال جامعه و محیط‌زیست خود به‌صورت ساختاری تعبیه کنیم. با تعیین استانداردها و ارزش‌های روشن، فضایی را برای گفت‌وگوی مورد نیاز با حامیان ما باز می‌کند و به هر کسی که با باشگاه ما مرتبط است این فرصت را می‌دهد تا ارزش‌های خود را در آنچه که باشگاه (و به طور گسترده شهر) نمایندگی می‌کند، ببیند. با انجام این کار، ما می توانیم به طور جمعی به افزایش اعتماد و آرزو در شهرمان کمک کنیم و به ایجاد سرعت فرار مورد نیاز از روایت افول صنعتی کمک کنیم.