چقدر؟! پوچ بودن تورم در آرژانتین – انشا عکس | عکاسی

منرینا ورنینگ روز گذشته مجبور شد برای فلاش دوربینش باتری جدیدی بخرد. این عکاس ساکن بوئنوس آیرس ابتدا سوپرمارکت محلی خود را امتحان کرد، اما قیمت آن بسیار بالا بود. او به یک فروشگاه لوازم اداری، یک مغازه گوشه ای، یک کیوسک، یک مغازه ابزار فروشی، یک سوپر مارکت دیگر رفت. این کار کوچک به یک اکتشاف برای دور زدن قیمت‌های مارپیچی در کشوری تبدیل شده بود که پیش‌بینی می‌شود نرخ تورم آن تا سال آینده به سه رقم برسد – یکی از بالاترین‌ها در جهان.

“شما به آن عادت می کنید. از زمانی که من متولد شدم، تورم وجود داشت، حتی از قبل از تولد پدرم. ورنینگ می گوید: این بخشی از زندگی روزمره ما است که در درون ماست. من 46 سال دارم و برای 36 سال از زندگی ام تورم دو رقمی داشته ام. به طور متوسط، این تورم هر سال 80 درصد است.

یک سفر خرید ساده که تبدیل به یک ماموریت یک ساعته برای یافتن بهترین معاملات می شود، تنها یکی از راه هایی است که ورنینگ برای هدایت زندگی در آرژانتین یاد گرفته است. این کشور بالاترین تورم سالانه در 30 سال گذشته را تجربه می‌کند که به دلیل همه‌گیری کووید-19، کاهش عرضه جهانی مواد غذایی، افزایش هزینه‌های انرژی و پیامدهای اقتصادی ناشی از جنگ روسیه علیه اوکراین افزایش یافته است. این امواج شوک در سراسر جهان احساس می شود. در ماه ژوئیه، تورم در بریتانیا برای اولین بار در 40 سال گذشته دو رقمی شد و به 10.1 درصد رسید و فشار بیشتری بر خانواده هایی که تلاش می کنند با افزایش هزینه ها کنار بیایند، وارد کرد. در 22 سپتامبر، بانک انگلستان هشدار داد که اقتصاد بریتانیا اکنون در رکود است و برای مقابله با تورم بالا، نرخ بهره را به 2.25 درصد افزایش داد، اما به دنبال بودجه کوچک دولت، بازارهای مالی اکنون انتظار دارند که نرخ بهره به 6 درصد برسد.

از آنجایی که بقیه جهان مجبور هستند با افزایش فزاینده قیمت ها کنار بیایند، هیچ اقتصاد بزرگی وجود ندارد که بهتر از آرژانتین درک کند که چگونه زندگی با تورم را مدیریت کند. این واقعیتی است که آرژانتینی ها در نیم قرن گذشته با آن زندگی کرده اند. حتی امروز، بانک مرکزی این کشور به چاپ پول ادامه می دهد تا کسری بی امان مالی را جبران کند، در حالی که میلیاردها دلار به صندوق بین المللی پول بدهکار است.

ورنینگ که با همسر و دو دخترش در پایتخت زندگی می کند، قبل از اینکه عکاس شود، در رشته اقتصاد تحصیل کرده است.

او می‌گوید: «فکر می‌کردم هرگز از مدرکم استفاده نخواهم کرد، اما از بریتانیا به آرژانتین برگشتم و هر روز و همیشه از آن استفاده می‌کنم.

همانطور که ورنینگ شاهد تورم ناگهانی کشورهای بیشتری در سال جاری بود، او شروع به ساخت مجموعه‌ای از عکس‌ها کرد که نشان می‌داد چگونه آرژانتینی‌ها یاد گرفته‌اند که با عدم اطمینان مالی زندگی کنند. «بقیه جهان تورم را می بیند و من احساس می کنم از نظر مفاهیم اقتصادی، با تورم 10 درصد یا 100 درصد، نتایج یکسان است. مکانیسم‌های محافظت از خود، کارهایی که باید در تغییر عادات مصرف‌کننده‌تان انجام دهید، درمورد دستمزدتان در حالی که به صورت واقعی کاهش می‌یابد، همه یکسان هستند.»

او می‌خواست داستان تورم را در شرایط واقعی تعریف کند، مانند خرید کالاها در صورت یافتن معاملات بهتر، همراه داشتن پول نقد اضافی در صورت یافتن تخفیف خوب، یا تعویض ماشین خود با دوچرخه.

او داستان را از طریق اسیر کردن دوستان و خانواده و مبارزات خود با پول تعریف می کند. «مانند روشی که انگلیسی‌ها درباره آب و هوا صحبت می‌کنند، ما هر روز در مورد تورم با غریبه‌ها، با دوستان، با خانواده، در صف سوپرمارکت صحبت می‌کنیم. این بخشی از زندگی روزمره ما است.» او می گوید.

عکس‌ها رنگارنگ و بازیگوش هستند – راهی برای دسترسی بیشتر به مفاهیم اقتصادی – اما حس نابرابری و رنج بسیار چشمگیر است. از هر 10 آرژانتینی چهار نفر زیر خط فقر زندگی می کنند و در طول همه گیری همه گیر تخمین زده شد که 60 درصد از کودکان در فقر زندگی می کنند. او می گوید: «آنچه در حال رخ دادن است بدترین اتفاقی است که می تواند برای یک جامعه بیفتد، این که آسیب پذیرترین افراد آسیب پذیرتر می شوند و ثروتمندترین افراد ثروتمندتر می شوند. چه کسی می‌خواهد در چنین جامعه‌ای زندگی کند؟»

آرژانتینی ها رابطه پیچیده و منحصر به فردی با پول دارند. این کشور تقریباً تماماً با پول نقد فیزیکی کار می کند – پول کاغذی که بی ارزش شده است. اعتماد کمی به بانک ها وجود دارد و مردم پول های خود را زیر تشک یا صندوق امانات ذخیره می کنند. اکثراً آنها سعی می کنند به محض دریافت پزو خود را خرج کنند. ورنینگ می گوید: «این احساسی است که پول در دستان شما می سوزد. “عجیب است، زیرا شما در شرایط واقعی فقیرتر هستید، اما سعی می کنید تمام وقت خود را صرف محافظت از خود در برابر تورم کنید.”

برای محافظت از پول خود، بسیاری از افراد با دستمزدهای بالاتر معمولاً به محض دریافت حقوق، پزو را به دلار آمریکا یا هر ارزی که کمتر از پزو کاهش می یابد، تبدیل می کنند. بیشتر این تعاملات در بازار سیاه صورت می گیرد، جایی که حدود 50 درصد از کشور در آن فعالیت می کنند. نرخ رسمی ارز است 147 پزو به 1 دلار؛ ورنینگ می گوید میانگین نرخ ها در بازار سیاه 290 پزو است.

پول کاغذی آنقدر بی معنی است که در یک تصویر، شوهر ورنینگ در حال چسباندن اسکناس های 10 پزوی به دیوار است، زیرا اسکناس ها ارزان تر از خرید کاغذ دیواری هستند. در دیگری، او یک اسکناس دلار آمریکا را با چهره هیث لجر در نقش جوکر توسط هنرمند آرژانتینی، سرجیو دیاز، عکس می‌گیرد. او از طریق کار خود به دنبال ارزش گذاری مجدد پول قانونی با تبدیل آن به هنر است. دیاز توضیح می دهد: “این از این ایده ناشی می شود که هنر جهان را نجات می دهد و در این صورت هنر ما را از تورم نجات خواهد داد.”

ورنینگ همچنین لارا 29 ساله را که در یک مغازه زیبایی کار می‌کند و در آنجا به عنوان نماینده اتحادیه کارگری فعالیت می‌کند، دستگیر می‌کند. لارا برهنه نشسته و خالکوبی‌هایش را به نمایش می‌گذارد، روسری جسورانه با چشم‌های آرایشی خیره‌کننده دارد که به دوربین خیره شده است. حقوق ماهانه او حدود 140000 پزو (880 پوند) است. در مقابل او انباشته شده و نوک سینه هایش را می پوشاند. این پرتره حس قدرت را تداعی می‌کند – اتحادیه‌های کارگری در آرژانتین اهمیت زیادی دارند زیرا دو بار در سال بر سر حقوق‌ها مذاکره می‌کنند تا با افزایش قیمت‌ها همگام شوند. اما ورنینگ با برهنه نشان دادن لارا سعی دارد آسیب پذیری را که همه آرژانتینی ها احساس می کنند نشان دهد.

او می گوید که این یک هشدار برای بقیه ماست. زندگی با این بی‌ثباتی مالی، مردم را در معرض نیروهای خارج از کنترل خود قرار می‌دهد. این همان احساسی است که ما در مورد تورم احساس می کنیم، ما آسیب پذیر هستیم. و هر چه آسیب پذیرتر باشید، بدتر خواهید شد.» او می گوید.