دیدگاه گاردین در مورد سهمیه بندی انرژی: به خرپا نمی توان اعتماد کرد | سرمقاله

جیدولت‌ها نمی‌توانند آب و هوا را انتخاب کنند، اما این بدان معنا نیست که آنها در اختیار عناصر هستند. سختی هایی که در زمستان سرد ایجاد می شود قابل پیش بینی است. کمبود انرژی از پیش مقدر نشده است، اما منطقی است که همانطور که شبکه ملی انجام داده است، در مورد اختلالات در عرضه به مردم هشدار داده شود. این شرکت احتمال خاموشی سه ساعته را افزایش داده است. این محتمل‌ترین سناریو نیست، اما در صورتی که تقاضا برای گاز از بقیه اروپا بیشتر شود، ممکن است.

لیز تراس نمی خواهد نخست وزیری باشد که سهمیه بندی انرژی را تحمیل کرده است و به نظر می رسد از انکار به عنوان روشی برای جلوگیری از وقوع آن حمایت می کند. او صراحتاً هرگونه چشم‌انداز کمبود را رد نمی‌کند، اما با امتناع از درگیر شدن صریح با آن، خطر را کم‌اهمیت می‌کند.

در همین حال، یک کمپین اطلاعاتی توسط بخش تجارت که رفتارهای ساده صرفه جویی در انرژی را تشویق می کند، ظاهراً به دلیل هزینه 15 میلیون پوندی توسط داونینگ استریت مسدود شده است.

این مبلغ کمی است در مقایسه با ده ها میلیاردی که دولت متعهد شده است که در زمستان برای پایین نگه داشتن قبوض هزینه کند. این هزینه که کسری مالی را افزایش می دهد، در صورت تلاش جمعی ملی برای استفاده بهینه از انرژی کمتر خواهد بود. یک کمپین موفقیت‌آمیز برای مدیریت انتظارات و تشویق حفاظت از محیط‌زیست به راحتی هزینه‌های خود را پرداخت خواهد کرد. وزیر بازرگانی، جاکوب ریس-موگ، به سختی تمایل دارد که پرستار ایالتی شود، اما ظاهراً نخست وزیر به هر چیزی که بوی ریاست دولت را می دهد، اعتراض شدیدتری دارد.

خانم تراس با عمل گرایی کاملاً غریبه نیست. او تشخیص می دهد که مداخله گسترده دولت برای محافظت از مردم در برابر افزایش قیمت انرژی ضروری است. او شروع به گرم شدن ضروری در روابط با فرانسه و بقیه اروپا کرده است. او در نهایت به دلیل کاهش نرخ مالیات 45p تسلیم شد.

اما الگو این بوده است که از طریق مخالف آن به موقعیتی عقلانی برسیم. قبل از اینکه او طرفدار یارانه برای استفاده از انرژی باشد، قاطعانه مخالف چنین «دستورالعمل‌هایی» به خانوارها و مشاغل بود. روابط با رئیس‌جمهور مکرون فقط نیاز به آب شدن داشت، زیرا او در جریان رقابت رهبری محافظه‌کاران، آنها را با اظهارنظرهای بی‌سابقه فرانسوی‌هراسی منجمد کرد.

او کاهش مالیات را رها کرد زیرا حتی نمایندگان مجلس خود نیز فکر می‌کردند که این کاهش مالیات به ثروتمندان پاداش می‌دهد. حتی بازارهای مالی برنامه های مالی دولت را دقیقاً به روشی رد کردند که خانم تراس مطمئن بود چنین نخواهند کرد.

به عبارت دیگر، قضاوت نخست وزیر ضعیف است – در مورد اقتصاد، سیاست و دیپلماسی. او به خاطر خود شیفته رادیکالیسم و ​​مجادله است و به نظر می رسد جسارت قهرمانانه یک سیاست را با قدرت واکنش در برابر آن می سنجد. نقشه ذهنی او از عرصه سیاسی به دسته کوچک ایدئولوژیکی که برنامه های او را تایید می کنند و “ائتلاف ضد رشد” که همه افراد دیگر را تشکیل می دهد تقسیم می شود. پوپولیسم بدون محبوبیت است. دستور العملی برای دولت های نامنظم، تفرقه انگیز و نارضایتی اجتماعی.

بسیاری از نمایندگان محافظه کار پیش از ورود خانم تراس به داونینگ استریت مشکوک بودند که چنین بود. آنها اکنون از آن مطمئن هستند و به این فکر می کنند که چگونه می توانند آسیب را به چشم انداز انتخاباتی خود محدود کنند و – موضوعی بسیار فوری تر – برای کشور.

در مدت زمان بسیار کوتاهی، نخست‌وزیر سابقه‌ای از گفتن مطالبی با اطمینان به دست آورد که اشتباه از آب درآمد. زمستان سختی که میلیون ها نفر با فقر سوخت و مواد غذایی مواجه هستند، جایگاه هر دولتی را تضعیف خواهد کرد. دولت خانم تراس در حال حاضر در بحران قدرت وارد این چالش می شود. او ممکن است با یک زمستان گرم خوش شانس باشد، اما این یک رهبر ضعیف و ناکافی است که روی چیزی غیرقابل پیش بینی مانند آب و هوا قمار می کند.