خزنده کوچک کشف شده در اسکاتلند “نزدیک به پتروسارها” بود | دیرینه شناسی

پس از بیش از یک قرن بحث، محققان راز یک خزنده ریز و مرموز را حل کردند که تقریباً ربع میلیارد سال پیش روی ماسه سنگ اسکاتلندی تأثیر گذاشته است.

این موجود 20 سانتی متری، Scleromochlus taylori، در اوایل دهه 1900 در نزدیکی الگین در موری کشف شد، اما تنها چیزی که از تعداد انگشت شماری از نمونه ها باقی مانده بود، قالب های طبیعی بود که در هنگام حل شدن استخوان های فسیل شده در سنگ ایجاد شد.

دیرین شناسان بدون تکه های اسکلت برای بررسی، به پر کردن آثار با موم و لاتکس متوسل شدند تا از استخوان ها قالب گیری کنند. از اینها نتیجه گرفتند که خزنده دارای سر بزرگ، گردن کوتاه، بدنی باریک و اندامهای عقبی بلند است. حدود 240 تا 210 میلیون سال پیش زندگی می کرد.

اما جایی که موجودی در درخت زندگی نشسته بود، پازل سخت تری برای شکستن وجود داشت. برخی از کارشناسان ادعا کردند که این خزنده از بستگان نزدیک دایناسورها بوده است، اما برخی دیگر معتقدند که این خزنده پیشروی پتروزارها – اولین حیواناتی با استخوان که به آسمان رفتند – در نهایت با طول بال های یک هواپیمای سسنا بود.

به امید حل نهایی این معما، محققان به رهبری دیوید فوفا در موزه‌های ملی اسکاتلند به اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) روی آوردند. این تصاویر این موجود را با جزئیات بی‌سابقه‌ای نشان می‌دهد و به دانشمندان اجازه می‌دهد کل اسکلت را بازسازی کنند و جایگاه مناسب آن را در تاریخ تکامل پیدا کنند.

محققان در نوشتن در Nature ویژگی‌های جدیدی از این حیوان را توصیف می‌کنند، مانند شکل فک بالایی و استخوان‌های ران که نشان می‌دهد این حیوان متعلق به گروهی از خزندگان تریاس به نام لاگرپتیدها است که بیشتر به پتروسورها نسبت دارند تا دایناسورها. این کار نشان می‌دهد که اجداد پتروسارهای پرنده غول‌پیکر، که معمولاً به عنوان پتروداکتیل شناخته می‌شوند، خزندگان کوچکی بوده‌اند که با دو پا به اطراف می‌چرخند و با حشرات جشن می‌گیرند.

فوفا گفت: “ما این تصویر از پتروسارهای غول پیکر به بزرگی یک هواپیما را داریم، اما اولین آنها بزرگتر از یک میز قهوه نبود.” آنها به اندازه Scleromochlus بسیار نزدیکتر بودند.

پروفسور پل بارت، دیرینه شناس و یکی از نویسندگان این مطالعه در موزه تاریخ طبیعی لندن، گفت که شناسایی این خزنده به دلیل اندازه کوچک و نگهداری ضعیف آن دشوار است. سی‌تی‌اسکن‌ها به تیم اجازه می‌دهد استخوان‌های کوچکی را که هنوز در سنگ محصور شده‌اند ببینند و به صورت دیجیتالی فضاهای خالی در ماسه‌سنگ را پر کنند تا مدل‌های مجازی دقیقی از حیوان ایجاد کنند.

این تحقیق ممکن است به بحث در مورد Scleromochlus پایان دهد، اما دانشمندان هنوز مشخص نیستند که چگونه خزندگان کوچک زمینی 10 تا 15 میلیون سال بعد به پتروسارهای سر به فلک کشیده، هرچند کوچک، تبدیل شدند. هیچ فسیلی از خزندگانی که گام‌هایی به سوی زندگی در هوا برداشته‌اند، اما هنوز پروازکننده‌های کامل نبوده‌اند، حفظ نشده است.

فوفا گفت: “زمانی که پتروسارها برای اولین بار در پرونده فسیلی ظاهر می شوند، آنها قبلاً کاملاً برای پرواز سازگار شده اند، آنها قبلاً پروازهای خوبی هستند.” ما حیوانی نداریم که بین لاگرپتیدها و پتروسارها قرار گیرد، که مایوس کننده است، اما امیدوارم حداقل اطلاعات بیشتری در مورد شکل ظاهری این حیوانات ارائه دهیم.