منچسترسیتی فوتبال دیجیتال بازی می کرد. یونایتد نسخه شماره گیری است | شهر منچستر

“Yاوه، بد نیست.» با گذشت 44 دقیقه از ورزشگاه اتحاد، منچسترسیتی گلی را به ثمر رساند که با تشویق و فریادهای همیشگی همراه شد، اما چیز دیگری نیز به همراه داشت، میل به خندیدن. سیتی پیش از این نیمه اول را با فوتبالی سپری کرده بود که به نظر می رسید با ارتقای سیستم عامل مناسب بود و آخرین پردازنده معجزه آسا را ​​در مقابل دسته ای از پاتیل های قرمز پوش به نمایش گذاشت.

حرکت 4-0 یک لحظه فشرده سازی فوق العاده بود، خطوط به صورت زیگزاگ کامل از بیرون محوطه جریمه سیتی تا گوشه سمت چپ دروازه منچستریونایتد بدون اصطکاک یا کشیدن یا از دست دادن مقیاس قطع شدند.

هشت لمس برای ساختن آن لازم بود، با کوین دی بروین که در مرکز حرکت می کرد، کریستین اریکسن را مانند یک مرکز راگبی شانه بالا انداخت و در عین حال یک لمس خوب به ارلینگ هالند داد. پاس اساسا به هالند می گفت که چه باید بکند. او یک تماس را برای ایجاد فضا انجام داد و سپس رویای یک پاس را پیچید که سه مدافع را بیرون آورد و فیل فودن را پیدا کرد که از قبل وارد این شبکه شده بود و در حال حاضر در چت بود و توپ را به کرنر فرستاد.

و در آن لحظه 4-0 واقعاً برای یونایتد که آن نیمه را صرف تعقیب ارواح و سایه ها کرده بود، کشش، غافلگیری یا حتی تحقیر زیادی به نظر نمی رسید.

در پایان شکست 6-3 حتی کاملاً سخاوتمندانه بود. اما پس از آن این نیز یک بازی عجیب و غریب بود، نه ضرب و شتم معمولی، برخی از نظارت های تاکتیکی مورد سوء استفاده قرار گرفت، یا یک عملکرد حرفه ای بالا. انگار چیز دیگری بود، نتیجه ریاضیات غیرقابل استدلال. از یک طرف یک تیم فوتبال فانی و روزمره، همه به هم می پیوندند و دنده ها را قطع می کنند و می بندند. از سوی دیگر، ترکیبی از تخیل ناب و منابع بی انتها، 12 سال در ساخت، ظرافت و پالایش برای ایجاد این زمین ظریف از لمس و حرکت. و بله هالند درست می گفت. بد نبود

هالند به طور طبیعی چشم را می کشد. او یک هت تریک درخشان به ثمر رساند و هرگز در هیچ مرحله ای به جز هت تریک درخشان به نظر نمی رسید کار دیگری انجام دهد. حال هالند با سرعت فعلی 78 گل در این فصل لیگ به ثمر خواهد رساند. این بدیهی است که غیرممکن است. اتفاقی خواهد افتاد که مانع گلزنی او شود. اما دقیقا چی؟ اینطور نیست که او در یک بازی داغ باشد یا بالاتر از خودش بازی کند.

پس از آن شروع ضعیف در Community Shield، برخی از داوران محتاط پیشنهاد کرده بودند که هالند برای استقرار در سیتی زمان می برد. و حق داشتند. زمان می برد. یک بازی طول کشید او قبل از این بازی گفت: “اگر زمان دویدن هایم را به درستی انجام دهم، می دانم که هیچ کس نمی تواند آنها را متوقف کند.” این ممکن است مانند غرور یک فوتبالیست دیگر به نظر برسد. در مورد هالند این درست است. او اعداد را اجرا می کند. این یک واقعیت تجربی است. جهت اطلاع شما.

اولین جهش هالند در اینجا، دومین جهش در سیتی، با یک پرش ایستاده گسترده از گوشه ای به داخل انجام شد، نوعی جهش که فراتر از اکثر انسان های با این اندازه است، نوعی جهش که به نظر می رسد هالند برای مدت کوتاهی خورشید را از بین می برد. دومی او (3-0) یک ضربه پای چپ قلاب شده از یکی از پاس‌های دی بروین بود که از دسته‌های معمولی کراس و توپ خارج می‌شد تا نوع جدیدی از مسیر را ایجاد کند، زاویه‌ای که در دی بروین درجه‌ای از زمین وجود دارد. .

بعدها هالند به گل هتریک خود فودن کمک کرد، و این سستی از سوی یونایتد بود که به هالند اجازه داد تا بچرخد و یک پاس پیدا کند. این امری عادی شده است که بگوییم هالند شبیه یک بزرگسال است که با کودکان بازی می کند. این مثل یک بزرگسال بود که با بچه های متوسط ​​بازی می کرد.

با وجود تمام لحظات پر ستاره، بخش بزرگی از کاری که سیتی در اینجا انجام داد، پوشش دفاعی و معماری خط هافبک بود. آنها به شدت فشار آوردند. نگاهی اجمالی وجود داشت که پپ گواردیولا چگونه می‌تواند این تکرار را در یک طلسم افتتاحیه با سرعت بالا انجام دهد که در آن جک گریلیش و فودن باز می‌ماندند، در حالی که دی بروین مدام طرف‌های خود را تغییر می‌داد تا دو برابر شود: مانند یک نسخه فوق‌العاده نرم از مدرسه قدیمی 4-4- 2، ویلکوکس و ریپلی با شیرر در وسط، اما با یک همپوشانی آبی پوشان و یک گل خور سیری ناپذیر نوردیک جایگزین شد.

بازی در نیمه تمام شده بود و زمانی که هر دو تیم نیمکت های خود را خالی کردند، حتی بیشتر به پایان رسید. شاید اریک تن هاگ از پیروزی 3-2 در نیمه دوم دلش بخواهد، کاهش سرعتی که به نظر می رسد یک یادداشت اشتباه در اوایل فصل از سوی سیتی است، مانند شین وارن که قبل از اولین تست دو روز را در بولینگ بد در گریم هیک صرف کرد تا فقط یک نتیجه را حفظ کند. راز کوچک

آنچه در اینجا واقعاً اتفاق افتاد این بود که یونایتد با حریفانی روبرو شد که در هواپیمای دیگری کار می‌کردند، فوتبال دیجیتال پرسرعت در مقابل نوعی نسخه شماره‌گیری دستی، فوتبال یک تکه ریسمان را بین دو قوطی فریاد زد.

از این چه باید بکنیم؟ آیا نت هایی از عذاب در درخشش سیتی وجود دارد؟ رئیس لالیگا، خاویر تباس، این آخر هفته دوباره در مورد سوپرباشگاه‌های ملی-دولتی که زمین را کج می‌کنند، رقابت را نابود می‌کنند و غیره صحبت کرد.

اما این نوع صحبت ها در این سطح نخبگان جمع نمی شود. هر دوی این تیم ها، مانند رئال مادرید و بارسلونا، مبالغ هنگفتی را خرج کرده اند.

تفاوت این است که سیتی آن را به خوبی انجام داده است، با حذف ضعف انسانی، طمع تجاری کوتاه مدت، حماقت اتاق هیئت مدیره از معادله تقلب کرده است. در منابع بی انتها و بزرگترین مربی جهان و نتیجه این است: چیزی بدون لبه یا کشیدن، پروژه ای که شاید به زودی به بیان نهایی خود برسد. و در دستان گواردیولا به طور غیرقابل بحث زیبایی باقی می ماند.