لئو وارادکار، معاون نخست‌وزیر ایرلند، می‌گوید ایرلند متحد نیاز به حمایت بین جوامع دارد

لئو وارادکار معاون نخست وزیر ایرلند گفت که امیدها برای اتحاد ایرلند “نجیبانه و مشروع” هستند، اما او خواستار سازش در بحث در مورد آینده قانون اساسی این جزیره شد.

وارادکار در سخنرانی روز شنبه هزاران نفر در راهپیمایی به نفع اتحاد جمهوری ایرلند و ایرلند شمالی – بخشی از بریتانیا – گفت که او با آرزوهای جمعیت موافق است اما نسبت به تحمیل اراده اکثریت بر اقلیت طرفدار بریتانیا هشدار داد. .

رویاهای متضادی در این جزیره وجود دارد که نه می توان آنها را نادیده گرفت، نه می توان آرزو کرد، نه می توان آنها را ساکت کرد و نه باید باشد. این رویکردها در گذشته شکست خورده و در آینده نیز شکست خواهند خورد.»

ورادکار که در ماه دسامبر به عنوان بخشی از قرارداد چرخشی دولت ائتلافی نخست وزیر خواهد شد، گفت که امیدها برای یک ایرلند متحد “مسئولیت همه ماست تا اطمینان حاصل کنیم که رویاهایمان به کابوس دیگران تبدیل نمی شود”.

وی با اشاره به برگزاری همه پرسی احتمالی در مورد وحدت ایرلند افزود: «به این دلایل، من معتقدم هدف ما باید این باشد که در هر رای گیری آینده حداکثر اکثریت ممکن را در هر دو حوزه قضایی کسب کنیم.»

ورادکار از درخواست فوری برای یک نظرسنجی مرزی خودداری کرد و تاکید بیشتری بر ایجاد پیوندهایی در سراسر شکاف فرقه ای در شمال داشت.

با این حال، برخی مشتاق یک نظرسنجی فوری مرزی بودند. رهبر اپوزیسیون و رئیس جمهور سین فین، مری لو مک‌دونالد، از جمله رهبران مخالفان بود.

اما در نهایت، آنها وجود ندارند. فقط ما، ما که ایرلند را خانه می‌خوانیم.» و آینده ایرلند با انتخاب های امروز و تصمیمات این نسل تعیین خواهد شد. بنابراین سؤال پیش روی ما روشن است و آن این است: آیا ما در محدوده های باریک گذشته محصور می مانیم؟

جمهوری خواهانی که آرزوی یک کشور واحد در جزیره ایرلند را دارند، باد در بادبانشان است. حزب شین فین که طرفدار اتحاد است اکنون بزرگترین حزب در ایرلند شمالی است، این واقعیت برای اتحادیه‌گرایان به طرز دردناکی نشان داده می‌شود که پادشاه جدید چارلز قبل از نمایندگان اتحادیه‌گرا، هنگام بازدید از بلفاست پس از مرگ ملکه، از نمایندگان جمهوری‌خواه استقبال کرد.

داده‌های سرشماری اخیر همچنین نشان داد که ایرلند شمالی تعداد بیشتری از افراد کاتولیک که عموماً جمهوری‌خواه هستند نسبت به پروتستان‌هایی که می‌خواهند بخشی از بریتانیا باقی بمانند، دارد.

اما بسیاری در ایرلند شمالی می گویند که هرگز نمی پذیرند که بخشی از جمهوری ایرلند باشند. پس از مرگ ملکه، بسیاری از اعضای اتحادیه وفاداری خود را، هم به پادشاه جدید و هم به دولت بریتانیا، تجدید کردند.

ایرلند 100 سال است که با خطوطی تقسیم شده است که پل زدن آنها آسان نیست. با تغییر جمعیت شناسی، جلب نظر در جوامع مختلف برای برنده شدن در بحث در مورد آینده قانون اساسی ایرلند شمالی بسیار مهم خواهد بود.