ریما احمد مجری رادیو می گوید اگر با مردم محلی صحبت کنید، مصاحبه با لیز تراس آسان است لیدز

“کجا بودی؟” سوالی که ریما احمد مجری برنامه صبحانه رادیو بی بی سی لیدز به لیز تراس با لهجه یورکشایر ارائه کرد، پس از یک دور مصاحبه فاجعه بار رادیویی محلی برای نخست وزیر این هفته، بر اخبار ملی و رسانه های اجتماعی غالب شد.

این افشای غیرمنتظره تا حدی به این دلیل رخ داد که، مانند تراس، برخی از مردم از اینکه مجریان رادیویی محلی قادر به پخش چنین کباب‌هایی هستند غافلگیر شدند.

برای احمد، وقتی یک سیاستمدار هر روز را صرف صحبت با مردمی می‌کنید که تحت تأثیر سیاست‌های آن‌ها قرار گرفته‌اند، به راحتی می‌توان آن‌ها را به حساب آورد.

قبل از صحبت با تراس در روز پنجشنبه، احمد پس از اینکه از شنوندگان پرسید که مایلند از نخست وزیر چه بپرسند، نظر سوفیا را در یورک خواند.

در آن نوشته شده بود: «از نخست‌وزیر می‌پرسم، چه زمانی دوباره احساس امید می‌کنم؟ احساس می کنم هرگز صاحب خانه نخواهم شد، هرگز احساس راحتی نخواهم کرد، احساس می کنم نمی توانم شغل مطمئنی پیدا کنم. من یک سرباز ارتش بریتانیا هستم و دیگر به بریتانیایی بودنم افتخار نمی کنم.»

این یکی از بسیاری از نظرات احمد است.

صبح بعد از مصاحبه، احمد گفت: «وقتی لحظاتی از صحبت با نخست وزیر می گذرد، نمی توانید احساساتی شوید. اما احساساتی نشدن سخت است.

شرم آور است که بگوییم نمی توانید خانه خود را گرم کنید، حتی اگر همه در یک قایق باشند. اما به دلایلی احساس راحتی می کنند که آن را با ما به اشتراک بگذارند.

واقعاً چیز غم انگیز این است که گاهی اوقات می توانم بگویم که آنها هیچ کس دیگری ندارند که با او صحبت کنند. آنها اغلب به صورت ناشناس یا با نام مستعاری که برای رادیو استفاده می کنند، در تماس هستند.

“اگر آنها اعضای خانواده من بودند، آن را ویرانگر می دانستم.”

او می‌گوید تعامل شنونده در اینجا «غبار طلا» است – تعداد توییت‌ها، پیام‌ها، تماس‌ها و پیام‌های واتس‌اپ که روی صفحه ظاهر می‌شوند معیار کلیدی موفقیت احمد و تهیه‌کنندگانش، اندی ایوانز و پیت آلیسون هستند.

روز جمعه، در کنار بحث در مورد اعتراضات در ایران، گفتگویی در مورد اینکه آیا بودجه کوچک کواسی کوارتنگ ضد زن است، مصاحبه با یک مدرس سیاست در مورد محبوبیت (یا عدم وجود) تروس و یک بازی که شنوندگان عنوان آهنگ را حدس می زنند، وجود دارد. بر اساس جلوه های صوتی – به نام “Songomatopoea” و همراه با صدای جرنگ به همان اندازه مضحک.

این سرویس پخش عمومی برای جمعیتی گسترده است – تعادل خوبی بین اخبار سخت، به ویژه در اطراف یورکشایر غربی، و شادی.

اما اکنون، بیشتر اوقات، این خبر به معنای بحران هزینه زندگی است.

ایوانز می‌گوید این موضوعی است که از شنوندگان بیشتر درباره آن می‌پرسیدند و توانایی ارسال پیام به یک ایستگاه رادیویی به این معنی است که مردم بیشتر از آن‌که مجبور باشند کلمات را با صدای بلند بگویند، صریح‌تر هستند.

او می‌گوید: «نوشتن آن در ایمیل آسان‌تر از گفتن آن به دیگران است.

او اولین کسی است که پیام‌ها و ایمیل‌ها را می‌خواند و وقتی شنوندگان به برنامه صبحانه رادیو لیدز تماس می‌گیرند، او فردی است که در آن سوی خط قرار دارد. اما دانستن نحوه پاسخگویی دشوار است.

ایوانز می‌گوید: «شما در حال قدم گذاشتن در خط هستید، زیرا می‌خواهید به مردم نصیحت کنید، اما از مسیر «اوه، اشکالی ندارد، فقط یک جامپر» را طی نکنید. این یک مسئله بزرگتر از این است.»

تیم همچنین می‌داند که اکثر افرادی که در موقعیت دشواری قرار دارند با آنها تماس نمی‌گیرند اما به خروجی گوش می‌دهند.

او می افزاید: «هرکسی که در شرایط سختی است احساس راحتی نمی کند که این را بگوید.

منشور بی‌بی‌سی هر روز صبح به یک ساعت گفتگوی رادیویی بدون موسیقی نیاز دارد که به احمد زمان زیادی می‌دهد تا شنوندگانش را بشناسد.

او می‌گوید: «مردم وقتی به رادیو محلی گوش می‌دهند، برای همنشینی گوش می‌دهند.

وقتی آنها پیامی می فرستند، مثل این است که بگویند، “من اینجا هستم و می خواهم دیده شوم”. چیزی قدرتمند در آن وجود دارد.»