در حالی که CPAC استرالیا ترس از صدای بومیان را برمی انگیزد، برچسب های «سوسیالیسم بد» نمایش داده می شود | سیاست استرالیا

کنفرانس CPAC روز شنبه در سیدنی نشان داد که راست سیاسی استرالیا در حال آماده شدن برای مبارزه با صدای پیشنهادی دولت بومی به پارلمان است – و خطرات سیاسی بالقوه آنتونی آلبانیز را برجسته کرد که بسیاری از جزئیات تغییر قانون اساسی را در حال حاضر از صحنه عمومی دور نگه می دارد.

کنفرانس کنش سیاسی محافظه کار گوشه کوچکی از مرکز کنوانسیون بین‌المللی را پر کرد و مجموعه‌ای ترکیبی از سناتورهای فدرال، شخصیت‌های رسانه‌های راست‌گرا و مهمانان بین‌المللی را برای حدود 900 مخاطب گرد هم آورد. لغو فرهنگ، «ممنوعیت سایه» و «بیداری»؛ سخنرانان به طور مختلف از “بزدلی محافظه کارانه” سیاستمداران ائتلاف، رسانه های جریان اصلی و صحبت از “امتیاز سفیدپوستان” انتقاد کردند.

«شناسنامه خود را بیرون بیاورید. امروز نمی توان هیچ سوسیالیستی را در اینجا داشت. او تقریباً با هر گروهی که وارد می‌شد همین شوخی را انجام داد، شکم گل‌زن هر بار می‌خندد.

در کنفرانسی که سرفصل آن نایجل فاراژ، رهبر سابق حزب برگزیت و چند تن از اعضای دولت دونالد ترامپ بود، برخی جزئیات اصلاً تعجب آور نبود. یک کیسه هدیه برای شرکت کنندگان شامل یک نسخه از مجله Spectator و یک کارت تخفیف برای پیوستن به مؤسسه امور عمومی (با یک لیوان مارگارت تاچر به عنوان شیرین کننده در نسخه محدود) بود. مهمانان می توانستند با برش مقوایی از خود ترامپ عکس بگیرند. بیلبوردهای الکترونیکی مذاکرات آتی جردن پیترسون را تبلیغ می کردند.

سناتور سابق لیبرال اریک ابتز در میان جمعیت پرسه می‌زد و بروشورهایی برای نقش جدید خود در اتحادیه سلطنت‌طلبان استرالیا («مخالفت با جمهوری آلبانی») روی میزها در کنار مطالبی که تغییرات آب و هوایی را زیر سؤال می‌برد یا جلسات آتی حزب «یک ملت» را تبلیغ می‌کردند. شرکت‌کنندگان با برچسب‌های «سوسیالیسم می‌کشد» که به سینه‌شان چسبانده شده بود، سرگردان بودند.

اما بین انتقاد از ضمایر جنسیتی، ایجاد نگرانی در مورد تراجنسیتی‌های استرالیایی و اعتراف تونی ابوت که «سیال بودن جنسیت» را درک نمی‌کند، موضوع مشترکی پدیدار شد.

سخنران پشت سر سخنران – پس از طرح شکایات استاندارد در مورد سیاستمداران مترقی و دعوت از محافظه کاران برای ادامه مبارزه – مفهوم صدا را مورد تحقیر قرار دادند.

جاسینتا پرایس، سناتور ائتلاف گفت: «جدایی‌گرایی نژادی». تونی ابوت ادعا کرد که «تبعیض را نهادینه می کند». سناتور سابق آماندا استوکر آن را “وحشتناک” خواند. رئیس سابق حزب کارگر و کاندیدای لیبرال، وارن ماندین، آن را “راه حلی به دنبال یک مشکل” خواند. حتی سخنرانان بین المللی مانند فاراژ نیز این موضوع را لمس کردند، احتمالاً پس از اینکه سازمان دهندگان کنفرانس به آنها اشاره کردند که این موضوع برای محافظه کاران استرالیایی است.

دانیل وایلد از مؤسسه روابط عمومی، یک اندیشکده محافظه کار با نفوذ در محافل لیبرال، احتمالاً قوی ترین نشانه را ارائه می دهد که برخی از مخالفان ممکن است سعی کنند استدلال را به کجا ببرند.

او در سخنرانی خود گفت: «چه رأی آری باشد چه نه، ما شکست می‌خوریم. تنها راه پیروزی ما این است که از ابتدا رای نداشته باشیم.»

به طور کلی، سخنرانان CPAC از شرکت کنندگان خواستند تا مبارزه کنند: برای دفاع از ارزش های محافظه کارانه، عقب نشینی از سیاستمداران مترقی که تغییراتی را که نمی خواهند یا درک نمی کنند، عقب نشینی کنند، و از سیاستمداران راست طلب بخواهند که منافع آنها را نمایندگی کنند. گاهی اوقات جنگ بود، سخنرانان اعلام می کردند که کسانی که در اتاق بودند باید برخیزند و درگیر شوند. فاراژ، مهمان بزرگ بین‌المللی شنبه، از طرفداران می‌خواست که «پادگان سرباز» شوند، در مراکز خرید یا دروازه‌های کلیسا بایستند تا همسایگان را در مورد طرز فکرشان متقاعد کنند.

در بحث و کمپین آتی در مورد رفراندوم صوتی ممکن است بسیاری از این موضوعات به هم گره بخورند و سخنرانان اصلی این کنفرانس احتمالاً از جمله بلندترین منتقدان علیه این تغییر باشند.

آلبانیز متعهد به طراحی مشترک برای صدا با گروه های بومی شده است که جزئیات آن هنوز تایید نشده است. گروه های کاری این هفته در کانبرا تشکیل جلسه دادند. اعضا بعدا گفتند که این صدا توصیه های دولتی را ارائه می دهد، اما هیچ حق وتوی ندارند. پروفسور مارسیا لنگتون بعداً به ABC گفت: “برای توضیح آنچه که من فکر می کنم بسیار ساده است، مدتی طول می کشد.”

نظرسنجی Resolve در این هفته نشان داد که 64 درصد استرالیایی‌ها از Voice حمایت می‌کنند، اما همچنین سردرگمی گسترده‌ای را در مورد اینکه واقعاً چه کاری انجام می‌دهد مشاهده کرد. پشتیبانی اصولی وجود دارد، اما یک شکاف اطلاعاتی در اطراف تغییر وجود دارد.

اما با توجه به موفقیت نادر همه پرسی در استرالیا، که نمی خواهد رای دهندگان را با جزئیات بیش از حد تحت فشار قرار دهد (یا به مخالفان اطلاعات زیادی بدهد تا در آنها سوراخ شود)، دولت دقیقاً تأیید نمی کند که صدا چگونه می تواند باشد.

هوا برای پر کردن خلاء عجله می کند. اما اطلاعات غلط می تواند برای پر کردن خلاء اطلاعاتی عجله کند. برخی از سخنرانان ادعا کردند که این صدا دارای حق وتو بر سیاست های اصلی دولت است، که گروه های کاری گفتند که چنین نخواهد بود. برخی دیگر ادعا کردند که این مجلس سومین مجلس خواهد بود، چیزی که موافقان آن را رد کردند.

اما ادعاهای مبهم‌تر دیگری فضا را پر می‌کنند، مانند ادعاهایی که این صدا باعث ایجاد تبعیض بیشتر یا کاهش حقوق افراد غیربومی می‌شود.

منابع دولتی می گویند که یک کمپین عمومی بزرگ در اطراف صدا در راه است و ورزشکاران برجسته شروع به طرح این موضوع کنند. تبلیغات عمومی تلویزیون از این هفته آغاز شد. آلبانیز تایید کرد که همه پرسی در سال مالی 2023-24 برگزار می شود و گروه های کاری در حال بررسی جزئیات هستند. اطلاعات بیشتر و آموزش عمومی مورد استقبال قرار خواهد گرفت.

اما مخالفان صدا نیز خود را برای مبارزه آماده می‌کنند و در حالی که دولت بی سر و صدا کار می‌کند، منتقدان آن با صدای بلند ترس‌هایی را ایجاد می‌کنند که ممکن است در نهایت خاموش کردن آن دشوار باشد.