محققان قطب جنوب با شمارش فوک‌های فضا از بالا به بینش می‌رسند جنوبگان

محققان بر این باورند که برای اولین بار با استفاده از تصاویر فضا و چشم صدها هزار شهروند دانشمند، جمعیت فوک ودل قطب جنوب را به طور دقیق تخمین زده اند.

فوک‌های ودل یک گونه شاخص کلیدی در اقیانوس جنوبی هستند، هم برای نوسانات یخ دریا و هم برای تغییر در شبکه غذایی. آنها می توانند تا 30 سال در شرایط سخت یخ های دریای ساحلی قطب جنوب زندگی کنند، اما تا همین اواخر، شمارش آنها خطرناک و مقرون به صرفه بوده است.

دکتر میشل لارو، دانشیار Gateway Antarctica در دانشگاه کانتربری نیوزلند، گفت: برآوردهای قبلی از جمعیت آنها “محاسبات بیشتر از نوع پشت جلدی” بود.

او گفت: “تحقیقات قبلی توسط نقشه برداران سنتی انجام شد – بررسی های روی کشتی و بررسی های هوایی – اما شما نمی توانید به طور فیزیکی به تمام قاره قطب جنوب در یک زمان دسترسی داشته باشید.”

لارو گفت که نتایج “دقیق نبودند”، بنابراین در سال 2016 او تصمیم گرفت اولین تخمین جمعیت پایه فوک ها را با استفاده از تصاویر ماهواره ای با وضوح بالا و چشمان تیزبین 330000 داوطلب کنجکاو ایجاد کند.

“ما ترکیب کردیم [the] لارو گفت: تصاویر با یک پلت فرم وب برای انجام یک کمپین علمی شهروندی برای کشف سه چیز: محل حضور فوک ها، فراوانی آنها و عوامل محیطی که بر ترجیحات زیستگاه آنها تأثیر می گذارد.

آنها کشف کردند که در زمان ثبت تصاویر ماهواره ای در سال 2011، جمعیت جهان در واقع تنها 40 درصد از 800000 حیوانی بود که قبلاً تخمین زده شده بود.

این مطالعه که در اواخر سال 2021 منتشر شد، تخمین زد که حدود 202000 فوک ودل ماده زیر بالغ و بالغ در قطب جنوب وجود دارد. لارو اضافه کرد که فوک‌های نر معمولاً در تصاویر ماهواره‌ای ثبت نمی‌شوند، زیرا معمولاً در زیر یخ قرار داشتند و از قلمرو خود محافظت می‌کردند.

او گفت که اعداد پایین انعکاسی از تکنیک‌های بررسی ضعیف قبلی است، نه کاهش هشدار دهنده در جمعیت، و افزود که برخی از نشانه‌های کاهش می‌تواند با تغییرات رخ داده در زنجیره غذایی مرتبط باشد.

این مطالعه همچنین نشان داد که فوک‌های Weddell در حدود 1% از یخ‌ها زندگی می‌کردند و در مورد محل استقرارشان حساس بودند: آنها از پنگوئن‌های Adelie دوری می‌کردند، اما می‌توانستند همسایه پنگوئن‌های امپراتور باشند، تا زمانی که مستعمره آنها خیلی بزرگ نباشد.

این پروژه به شدت به داوطلبان برای جستجوی تصاویر ماهواره‌ای برای یافتن نشانه‌هایی از فوک‌ها متکی بود. به شرکت‌کنندگان تصاویری از منطقه‌ای در قطب جنوب داده شد تا آن‌ها را جست‌وجو کنند و از آنها خواسته شد که کادری را علامت بزنند که بگویند آیا معتقدند می‌توانند یک فوک را ببینند یا خیر. هرچه افراد بیشتری روی بله کلیک کنند، کاهش زیستگاه ها کارآمدتر می شود.

لارو گفت: “این یک الگوریتم مبتنی بر اجماع است – هر چه افراد بیشتری موافق باشند که مهر و موم را می بینند یا مهر نمی بینند، احتمال اینکه این موضوع درست باشد بیشتر است.”

او گفت که اکنون این روش توسط دانشمندان دیگر در بررسی قطب جنوب بریتانیا برای کمک به تعیین جمعیت ماهی‌های دریایی در قطب شمال استفاده می‌شود.

LaRue گفت که نگاه به اکوسیستم های گسترده تر و روابط بین حیوانات و محیط آنها در درازمدت مهم بود، اما برای انجام این کار، داشتن راهنمای جمعیت برای گونه های منفرد مفید بود. هنگامی که دانشمندان این اطلاعات را داشتند، «می‌توانند شروع به جمع کردن همه آن‌ها و چیدن پازل کمی بهتر کنند».