پس از تابستان شاد، فوتبال زنان انگلیس با نبردی برای روح خود روبرو می شود | فوتبال زنان

آرشماره یک فوتبال انگلیس: وقتی لیا ویلیامسون به شما می گوید کاری را انجام دهید، آن را انجام می دهید. مخصوصاً وقتی که او با هیاهوی بیش از 90000 هوادار در ومبلی، آن را بر سر شما فریاد می زند. “ما می خواهیم آنها به بازی های WSL بیایند!” او از 17 میلیون بیننده ای که اوج پیروزی فینال یورو 2022 را در بی بی سی تماشا می کردند فریاد زد.

خوشبختانه، مردم توصیه های ویلیامسون را جدی گرفته اند. اینجا چیزی تغییر کرده است. جمعه شب، آرسنال و برایتون فصل جدید سوپر لیگ را با فروش در میدو پارک آغاز کردند. منچسترسیتی تاکنون 20000 بلیت برای دربی خود مقابل منچستریونایتد در ماه دسامبر فروخته است.

فروش بلیط فصلی استون ویلا 108 درصد افزایش یافته است. و اگرچه مرگ ملکه افتتاحیه بزرگ آخر هفته گذشته را شکست، اکنون صحنه برای آخرین فصل یکی از داستان های موفقیت برجسته ورزش بریتانیا آماده شده است: بازی ای که در طول دهه ها خود را از انقراض اجباری برای خلق چیزی تازه و هیجان انگیز ساخته است. و شادی آور

حالا برای قسمت ظریف. با سرخوشی ومبلی که اکنون یک خاطره گرامی است، کشتی بازو بر سر میراث آن آغاز شده است. هرگز این همه دیدگاه رقابتی در مورد اینکه فوتبال زنان در این کشور چگونه باید باشد وجود نداشته است. همه در مورد ضرورت “رشد بازی” توافق دارند. اما این رشد چگونه باید ایجاد شود و در درجه اول باید به نفع چه کسی باشد: اینها سوالاتی هستند که در ماه های آینده حل خواهند شد، سوالاتی که روح ورزش را مشخص می کند.

چند ساعت پس از پیروزی انگلیس مقابل آلمان، اما هیز، سرمربی چلسی، از ستون خود در تلگراف استفاده کرد تا خواستار تجدید نظر اساسی در فوتبال زنان انگلیس شود. هیز خواستار آن شد که WSL در امتداد خطوطی مشابه با لیگ برتر اداره شود، یک نهاد جدایی‌شده برای به حداکثر رساندن پتانسیل تجاری باشگاه‌های برتر، به دنبال «سرمایه‌گذاری از شرکت‌ها، شرکا و حامیان مالی» که می‌تواند اثری «قطع‌کننده» ایجاد کند. از طریق بازی او بعداً گفت: “من همیشه مدافع تبدیل شدن بازی زنان به یک تجارت بوده ام.” “من فکر می کنم ما اکنون وارد آن مرحله شده ایم.”

هیز به هیچ وجه در تصور فوتبال زنان از نظر یک استارت آپ پرسود تنها نیست. مگان راپینو ماه گذشته در مصاحبه با آبان نیوز گفت: «این یک معدن واقعی طلاست. در همین حال، پرنیل هاردر، ملی‌پوش دانمارکی، در مورد هزینه‌های انتقال مارپیچ در بالای جدول زنان صحبت کرده و می‌گوید: «فکر می‌کنم برای فوتبال زنان خوب است که پول را به دست بیاورد. این نشان می‌دهد که همچنان در حال توسعه است.» طبیعتاً این بحث دارای چندین محور است. وظیفه هیز دفاع از باشگاهش است، که در حال حاضر تلاش می کند تا مرزها را کنار بگذارد، تا بهترین بازیکنان جهان را به لندن جذب کند، تا نه تنها در سطح داخلی بلکه در سطح اروپایی رقابت کنند. جدایی کیرا والش به بارسلونا و جورجیا استنوی به بایرن مونیخ نشان می دهد که باشگاه های انگلیسی هنوز از نظر اعتبار و کشش تا حدودی از کرم اروپا عقب هستند.

اما پایین‌تر از هرم، جایی که حقوق‌ها به سختی قابل زندگی است و آموزش باید همیشه با کار تناسب داشته باشد، دیدگاه بسیار متفاوتی در مورد رشد می‌شنوید. “هدف چیست؟” مگی مورفی، مدیر عامل Lewes FC می پرسد. آیا این فقط سرگرمی است، آیا این یک تجارت است؟ زیرا اگر اینطور باشد، در یک نقطه Lewes FC سقوط می کند و می میرد. اگر تصمیماتی گرفته شود که صرفاً نیاز به پول بیشتر و بیشتر در جدول‌های زمانی غیرقابل اجرا داشته باشد، نمی‌توانیم ادامه دهیم. بنابراین برای ما، این یک سوال وجودی است.» لویس در لیگ دسته دوم چمپیونشیپ بازی می‌کند، یکی از معدود تیم‌هایی که در پایان برتر بازی به یک باشگاه بزرگ مردان وابسته نیست. آنها متعلق به هواداران هستند، تمام درآمد خود را تولید می کنند و هنوز تنها باشگاهی در بریتانیا هستند که آن را به طور مساوی بین دو تیم مردان و زنان تقسیم می کنند. تعداد تماشاگران در سه فصل چهار برابر شده است. اگر می خواستید یک باشگاه فوتبال زنان را از ابتدا طراحی و اداره کنید، Lewes نقطه شروع شما خواهد بود.

ما چیزی فراتر از فوتبال هستیم. مورفی می گوید: ما فوتبال هستیم، به علاوه جامعه، به علاوه هدف. “اغلب به کمک مالی باشگاه های دیگر حسادت می کنم، و سپس با برخی از کارکنانی که در آن باشگاه ها کار می کنند، ملاقات می کنم، و آنها به محیط، شهر و جامعه ما حسادت می کنند. شما نمی توانید آن چیزها را جعل کنید.» مورفی در هیئت مدیره WSL و Championship می‌نشیند، به این معنی که ماه‌های آینده گفتگوهای سختی را به همراه خواهند داشت. اتحادیه فوتبال بازی زنان را در تمام سطوح در انگلستان اجرا می کند، اما در حال آماده شدن برای کنار گذاشتن مسابقات WSL است که در سال 2011 افتتاح شد. تبلیغات به زودی برای یک مدیر اجرایی مستقل جدید منتشر خواهد شد تا یک WSL و قهرمانی مستقل را اداره کند.

اتحادیه فوتبال انگلیس به مدت سه سال سهم خود را حفظ خواهد کرد، اما در نهایت آینده را در اختیار بزرگترین باشگاه‌های زنان قرار می‌دهد، باشگاه‌هایی که به طور فزاینده‌ای بزرگ‌ترین باشگاه‌های مردان نیز هستند.

صعود لیورپول به این معنی است که 9 باشگاه برتر فصل گذشته لیگ برتر نیز در WSL این فصل حضور دارند. (استون ویلا، اورتون و ریدینگ دیگران هستند.) این تبلور یک روند بلندمدت است: در حالی که فصول افتتاحیه WSL شاهد برتری آکادمی بریستول، دانکاستر بلز و لینکلن بودند، با گذشت زمان گرانش فوتبال مردان به شدت افزایش یافته است. خود را مطرح کرد. از سال 2015، آرسنال، چلسی و منچسترسیتی سه مکان برتر هر فصل WSL را به خود اختصاص داده اند. تاتنهام، منچستریونایتد و وستهم با تاخیر شروع به سرمایه گذاری کرده اند. نیوکاسل که با مالکیت جدید خود فوتبال بانوان را در اولویت قرار داده، مدت زیادی در رده چهارم نخواهد ماند.

Lewes خیر بزرگی ندارند و خود را به طور کامل از طریق عضویت، حمایت مالی و درآمد روز مسابقه به سطح دوم رسانده اند. اگر فوتبال زنان در نهایت در مارپیچ مسموم کننده ای از هزینه ها و سود، مسابقه تسلیحاتی برای رسیدن به اوج گرفتار شود، آنها به سادگی قادر به رقابت نخواهند بود.

مورفی می‌گوید: «یکی از طنزها این است که هر چه فوتبال زنان بهتر شود، برای تأمین مالی این جاه‌طلبی به فوتبال مردان وابسته‌تر می‌شود». شما نمی توانید تصور کنید که پول بیشتر چیز خوبی است. اگر با حکمرانی خوب و تصمیم‌گیری برابر و تنوع همراه نباشد، مطمئن نیستم که لزوماً اینطور باشد. اگر فرض بر این باشد که پول بیشتر به هر قیمتی خوب است، ما شروع به سرمایه‌گذاری‌های نامطلوب خواهیم کرد که می‌تواند بافت فرهنگی را که ساخته‌ایم پاره کند.»

بارونس کمپبل، رئیس فوتبال زنان اتحادیه فوتبال انگلیس، زنی است که شغل غیرقابل رشک برای یافتن سازش بین این دیدگاه های رقیب را دارد. او اذعان می کند: “من دوست دارم یک پاسخ واقعا ساده به شما بدهم، اما وجود ندارد.” آنچه ما نمی خواهیم این است که سر از بدن خارج شود. چیزی که ما به صدا و سیما و حامیان مالی می فروشیم یک لیگ رقابتی است نه چهار یا پنج تیم. و بنابراین رشد کل چیز مهم است. ما باید همه را به این سفر ببریم. فکر می کنم همه ما این را درک می کنیم.»

راه حل های ریشه ای روی میز وجود دارد. مساوی کردن جوایز در جام حذفی پتانسیل تغییر باشگاه های کوچکتر را در یک بعدازظهر دارد. بازتوزیع تدریجی درآمد پخش – که به سمت باشگاه‌های پایین‌تر از هرم سنگینی می‌شود – هنوز تحول‌آفرین‌تر خواهد بود. اما همانطور که میشل والدر، مدیر برایتون به SportsPro اعتراف کرد: «هیچ کس لزوماً نمی خواهد به رقیب خود کمک مالی کند که ممکن است باعث سقوط آنها شود. بنابراین این یک تعادل است.»

اینها سؤالاتی هستند که به حوزه ایدئولوژیک منحرف می شوند. اما پس از آن فوتبال زنان همیشه یک چیز ایدئولوژیک بوده است: از همان روزهای ابتدایی آن به عنوان یک فرهنگ جایگزین، مبارزه با قدرت سنتی، این ایده ساده که وجود می تواند مقاومت باشد تصور می شد. این اخلاق تا به امروز ادامه دارد. به طور کلی، فوتبال زنان فضایی متنوع و امن است، افراد آن قابل دسترسی و ارتباط هستند، محصولی که عمدتاً توسط قبیله گرایی و سوء استفاده، کلاهبرداری های رمزنگاری شده و عوامل فوق العاده آلوده نشده است.

انصافاً حفظ فرهنگ منحصر به فرد فوتبال زنان اولویتی است که تقریباً همه با آن موافق هستند. مهمتر از آن، بازیکنان برتر – که تقریباً همه آنها از طریق یک سیستم کم بودجه از گمنامی بیرون آمده اند – در مورد اهمیت تجهیز کل مسیر متحد هستند. لوته ووبن-موی، مدافع آرسنال، پشت نامه سرگشاده شیرزن ها به لیز تراس بود که خواهان سرمایه گذاری بیشتر در ورزش مدرسه بود. کمبل می‌گوید: «آن‌ها بسیار مستدل و بسیار معتبر هستند. “آنها به پوشیدن پیراهن انگلیس افتخار می کنند، آنها به پوشیدن پیراهن باشگاه خود افتخار می کنند. اما آنها می خواهند همه چیز را حفظ کنند.»

به همین دلیل است که هشت ماه آینده درگیری، گفتگو و اجماع بسیار حیاتی است. شیرها نشان داده‌اند که وقتی روی بهترین بازی زنان سرمایه‌گذاری می‌کنید چه چیزی ممکن است. در همین حال، سه تیم بزرگ WSL در حال حرکت به دوردست‌ها هستند. رشد بازی به گونه ای که به دیگران فرصت می دهد: این نبرد پیش رو است. و هرگز لحظه مناسبی برای رد قانون شماره دو فوتبال انگلیس وجود نداشته است: در نهایت، پول راهی پیدا می کند.