ترس از امنیت کودکان زندانی پس از آتش سوزی در زندان پرث | اخبار استرالیا

مادر پسر 14 ساله‌ای که در زندان پرث محبوس شده است، می‌گوید که پس از تشدید تنش‌ها در داخل واحد، از امنیت او می‌ترسد.

کریستال میسون گفت که پس از شنیدن گزارش‌هایی در رسانه‌های اجتماعی مبنی بر آتش‌سوزی در زندان کاسورینا، جایی که پسرش در آن زندانی است، در یکشنبه شب نگران شد و تلاش کرد تا اطلاعاتی در مورد سلامتی او به دست آورد.

او گفت: “وقتی این موضوع را شنیدم، روی زمین افتادم، اشاره هایی در مورد آتش سوزی دیدم و همه این نظرات را در مورد آتش سوزی در Casuarina دیدم، من فقط وحشت کردم و نمی دانستم چه کار کنم.”

میسون گفت وقتی سعی کرد با زندان تماس بگیرد به او گفته شد که هیچکس در این واحد در دسترس نیست.

«آنها همین الان تلفن را قطع کردند… و بعد من نتوانستم تماس بگیرم چون متوجه شدم اعتباری ندارم.

هیچ ارتباطی از طرف کارکنان وجود نداشت. در حال حاضر هنوز ارتباطی وجود ندارد، مجبور شدم در مورد آن بخوانم [it] در فیس بوک… من از حضور پسرم در آنجا بسیار می ترسم.

پسر او یکی از 17 جوانی بود که در ماه ژوئیه به واحد 18، شاخه ویژه زندان بزرگسالان منتقل شدند. دولت WA این کودکان را که برخی از آنها 14 سال سن داشتند، از بازداشتگاه نوجوانان بنکسیا هیل پرث به زندان بزرگسالان پس از “تشدید” اختلالات منتقل کرد.

ماه گذشته وکلای مدافع در مورد بدتر شدن سلامت روان در میان زندانیان جوان در زندان ابراز نگرانی کردند و یک نوجوان پس از آسیب رساندن به خود نیاز به درمان پزشکی داشت.

وزارت دادگستری گفت یکشنبه شب یک حادثه در بازداشتگاه جوانان در واحد 18 رخ داده است و تعدادی آتش سوزی کوچک نقطه ای در راهرو بال و همچنین آتش سوزی سلول رخ داده است.

سخنگوی این اداره گفت: “یک جوان برای استنشاق دود ارزیابی پزشکی خارجی دریافت کرد و از آن زمان به واحد 18 بازگشته است.”

وی افزود: در جریان این حادثه جوانان برای احتیاط به منطقه امن واحد 18 منتقل و سپس به سلول های خود بازگردانده شدند.

میسون روز سه شنبه پس از آتش سوزی با پسرش دیدار کرد و گفت که او به شدت نگران شرایط داخل زندان است.

او گفت: «او به من گفت که یکی از پسرها پس از بیرون آمدن و قفل شدن در فندک قاچاق کرده است.

او گفت که پسرش شنیده است که پسرها در مورد شروع یک شورش صحبت می کنند.

او می ترسد که دوباره این اتفاق بیفتد. اگر دفعه بعد آتش خیلی شدید باشد چه؟ [that] نگهبانان نمی توانند وارد شوند تا همه پسرها را نجات دهند؟ این بزرگترین ترس من است.»

میسون می خواست که جوانان به بنکسیا هیل بازگردانده شوند که به اعتقاد او خدمات مناسب تری برای آنها ارائه می کرد.

«آنها نباید در آنجا باشند. بانکسیا برنامه‌های مدرسه را انجام می‌دهد، آنها برنامه‌های مختلف زیادی را در آنجا انجام می‌دهند و این پسران بیچاره در Casuarina مانند سگ‌ها زندانی می‌شوند.»

میسون گفت که پسرش پس از مرگ مادربزرگش دو سال پیش، زمانی که او 12 ساله بود، شروع به «بازی کردن» و به دردسر انداخت.

او همچنین گفت که وقتی با پسرش در بانکسیا تماس می گیرد یا سعی می کند به ملاقات پسرش برود، اغلب کارکنان به او می گویند که به دلیل محدودیت ها یا رفتارهای مخرب زندانیان قادر به این کار نیست.

“آنها عصبانی و ناراحت می شوند زیرا زمان زیادی را در سلول های خود می گذرانند، قبلاً حوادثی رخ می داد. [they] به شکستن چیزها ادامه دهید، تلفن ها را خرد کنید، تا بگویند او نمی تواند به تلفن بیاید.